تغییر الگوی بارش‌ها در شهر‌ها و تبدیل نیمی از بارش‌ها به سیل، اجرای آبخیزداری شهری را برای جلوگیری از خسارت‌های شدید و هدایت سیل به سفره‌های زیر زمینی را ضروری کرده است.
۴ مردادماه ۱۳۶۶ به دلیل بارش های ناگهانی در منطقه تجریش تهران به سیل ویرانگری منجر شد که در جریان آن ده‌ها نفر جا نباختند وخسارت‌های شدیدی نیز به ساکنان وارد شد. پس از آن سیل اجرای برخی طرح‌های آبخیزداری در حوزه گلابدره ودربند سبب شد تا خسارات سیل در دوره بازگشت در سال ۹۸ کاهش یابد.
توانگر رئیس اداره آبخیزداری و حفاظت خاک تهران می‌گوید بعد از آن سیل مخرب که اتفاق افتاد ۵۰۰ سازه در منطقه مارشد.
اجرای سیل بند‌ها بر روی رودخانه نیز یکی از اقدامات بود و در این ارتباط بیانی مدیرکل منابع طبیعی استان تهران می‌گوید این بند‌های آبخیزداری تاثیر زیادی بر هدایت آب داشت.
فرامرز معاون آبخیزداری تهران نیز در تشریح ویژگی آبخیزداری در حوزه شهری می‌گوید اگر در برگشت سیل به حجم ۱ میلیون متر مکعب با دی بی ۵۰ متر مکعب برثانیه بخواهد از حوض تخلیه شود با عملیات آبخیزداری اگر قرار باشد یک ساعت طول بکشد تا تا تخلیه شود با آبخیزداری زمان تخلیه به ۳ ساعت افزایش و دی بی به ۲۵ متر مکعب بر ثانیه کاهش خواهد یافت شد و از شدت خسارات سیل خواهد کاست.
همواره وقوع سیل پدیده‌ای غافلگیرکننده برای مردم در شهرهابوده است. نمونه اخیر آن سیل‌های ناشی از بارش‌های مونسون در مرداد امسال بود که در ۲۴ استان اتفاق افتاد و ۶ میلیون هکتار از حوزه‌های آبخیز شهری را در بر گرفت.
از ۴۰ میلیون هکتار اراضی حوزه آبخیز شهری در کشور, ۶ میلیون هکتار علمیات آبخیزداری اجرا شده, ۳ میلیون هکتار در حال اجرا و ۱۲ میلیون هکتار مطالعه شده است.