محققان دانشگاه مريلند موفق شدند با استفاده از پوست خرچنگ يک باتری از جنس روی بسازند که بدون آسیب زدن به محیط زیست تجزيه و بازیافت میشود.
یک باتری روی، یونهایی را میفرستد که بین آند روی و کاتد در محلول الکترولیت به عقب و جلو حرکت میکنند. محلولهای الکترولیت معمولی در باتریهای لیتیومی حاوی مواد شیمیایی قابل اشتعال و خورنده هستند، اما محققان یک الکترولیت از ژل را برای استفاده با آند روی ساختهاند که از یک ماده طبیعی به نام کیتوزان ساخته شده است.
کیتوزان یک محصول مشتق از کیتین است. برای تأمین کیتین منابع زیادی وجود دارد، از جمله دیواره سلولی قارچها، اسکلت بیرونی سخت پوستان و ماهی مرکب. فراوانترین منبع کیتوزان اسکلت خارجی سخت پوستان از جمله میگو و خرچنگ است که به راحتی از غذاهای دریایی به دست میآید.
لیانگبینگ هو، مدیر مرکز نوآوری مواد دانشگاه مریلند، میگوید: مقدار زیادی باتری در حال تولید و مصرف است که احتمال بروز مشکلات زیستمحیطی را افزایش میدهند. به عنوان مثال، جداکنندههای پلی پروپیلن و پلی کربنات که به طور گسترده در باتریهای لیتیوم یونی استفاده میشوند، صدها یا هزاران سال طول میکشد تا تخریب شوند و محیط زیست را آلوده میکنند. روی در پوسته زمین بیشتر از لیتیوم موجود است. به طور کلی، باتریهای روی ارزانتر و ایمن تر هستند.