میلیون‌ها تن در انگلیس در صف انتظار معاینه، سونوگرافی یا جراحی هستند.
انگلیس در حال حاضر با هزینه‌های فاجعه بار زندگی، موج مداوم اعتصاب‌ها و خاموشی‌های احتمالی در فصل زمستان مواجه است؛ بنابر این بحران هزینه‌ها برای بقاء می‌تواند نقطه شکست این دولت باشد. مقدار معینی از مشکلات ناشی از افزایش قیمت انرژی را می‌توان با سطح مناسبی از مداخله دولت بر طرف کرد. شهروندان انگلیسی می‌توانند برای کاهش هزینه‌ها در ماه‌های سرد از یک پتوی اضافی استفاده کنند یا این که کمتر ماشین لباسشویی خود را روشن نمایند. اما هیچ چیزی همانند عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی نمی‌تواند خشم مردم را بر انگیزد.
سرویس بهداشت ملی انگلیس در حال حاضر شاهد شش میلیون و ۶۰۰ هزار بیمار است که منتظر مراجعه به پزشک عمومی، انجام اسکن یا عمل جراحی هستند. لیز تراس و ریشی سوناک، دو نامزدی که برای جانشینی بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس با یکدیگر رقابت می‌کنند، هر دو به طور مبهم متعهد شده‌اند به این موضوع رسیدگی کنند، اما آن‌ها بیشترِ مبارزات انتخاباتی خود را صرف بحث درباره کاهش مالیات کرده‌اند. این‌ها مسائل جدیدی نیستند. حتی قبل از شیوع همه گیری کرونا چهار میلیون و ۴۳۰ هزار نفر در انگلیس در انتظار دریافت خدمات بهداشتی و مراقبت‌های پزشکی یودند. با وجود برخی پیشرفت‌های اخیر، هنوز راه زیادی در پیش است. بر اساس گزارش انجمن پزشکی انگلیس، تعداد بیمارانی که بیش از یک سال منتظر درمان هستند، ۱۳ برابر افزایش یافته است. در سال ۲۰۱۲، کمتر از یک پنجم مردم در انگلیس اعلام کردند برای گرفتن وقت ویزیت در دفتر پزشک عمومی خود با مشکل مواجهند. اکنون این رقم به ۴۷ درصد رسیده است. بیش از یک چهارم هیچ گاه موفق به گرفتن وقت ویزین نمی‌شوند.
افراد بیشتری در انگلیس جان خود را از دست می‌دهند، زیرا نمی‌توانند مراقبت‌های درمانی و پزشکی را به موقع دریافت کنند. زمان رسیدن آمبولانس یکی از بالاترین زمان‌ها را در انگلیس ثبت کرده است و همه این‌ها در حالی روی می‌دهد که هنوز بحران واقعی در فصل زمستان فرا نرسیده است. قربانیان حملات قلبی، سوختگی و سایر موارد اضطراری در بازه‌های زمانی انسانی یا معقول درمان نمی‌شوند. سپس روایت‌های بی شماری در ارتباط با افرادی شنیده می‌شود که ماه‌ها یا سال‌ها در حالی که منتظر تعویض مفصل ران یا تشخیص بیماری هستند، با درد‌های طاقت فرسا به زندگی خود ادامه می‌دهند. دریافت مراقبت‌های دندانپزشکی تقریبا غیر ممکن در ان اچ اس (سرویس سلامت ملی انگلیس) موجب شده برخی برای دریافت مسکن به اقدامات شدیدی متوسل شوند.
فقدان مراقبت‌های مرتبط با ابتلا به بیماری سرطان به صورتی ویژه ویرانگر است. از هر دو نفر یک نفر در طول زندگی خود به نوعی سرطان مبتلا می‌شود. در خانواده و اقوام نزدیک خودم (نویسنده)، در حدود یک دهه گذشته شاهد سه مورد ابتلا به سرطان بوده ام. در میان دوستانم نیز این موضوع صدق می‌کند. نرخ زنده ماندن افراد مبتلا به انواع سرطان‌ها که به موقع تشخیص داده شده و به خوبی درمان می‌شوند، بسیار دلگرم کننده است. اما در حالی که مراقبت از بیماران سرطانی در انگلیس طی سال‌های اخیر بهتر شده است، این کشور از بسیاری از کشور‌های بزرگ عقب مانده و نرخ زنده ماندن بیماران سرطانی در این کشور بین یک تا پنج سال است. در انگلیس، مانند سایر کشورها، شیوع کووید سبب ایجاد مشکلاتی در روند تشخیص و درمان سرطان شده است. اکنون پزشکان می‌گویند بسیاری از مردم خواهند مرد. مشکلات بهداشت و درمان در انگلیس به دلیل کمبود نیروی کار بدتر شده است. در سراسر سرویس سلامت ملی انگلیس، در حال حاضر ۱۱۰ هزار فرصت شغلی خالی وجود دارد. انگلیس به تنهایی به ۱۲ هزار پزشک بیمارستانی و حدود ۵۰ هزار پرستار نیاز فوری دارد.
فرسودگی شغلی مشکل بزرگی است، زیرا تعداد بیشتری از پزشکان جوان قبل از اتمام دوره آموزشی خود شغلشان را ترک می‌کنند و پزشکان بیشتری نیز زودتر از موعد بازنشسته می‌شوند، در مطب خصوصی طبابت می‌کنند یا قصد ترک شغل خود را دارند. تقریبا از هر پنج پرستاری که شغل خود را رها کرده اند، یک نفر فشار‌های شغلی یا استرس را دلیل تصمیم خود اعلام کرده است. برگزیت نیز سبب شده است حضور پرستاران و پزشکان آموزش دیده توسط اتحادیه اروپا در انگلیس داده شود و این موضوع سبب شده است بیمارستان‌ها از مناطق دورتر کادر درمانی خود را استخدام کنند.
در همه این موارد به مراقبت اجتماعی‌های از اوتیسم گرفته تا زوال عقل و سایر نیاز‌های درازمدت اشاره‌ای نمی‌شود. این سیستم از هم پاشیده‌ای است که با اختصاص بودجه حمایت نمی‌گردد. افزایش ۱/۵ درصدی مالیات بیمه ملی (مالیات تامین اجتماعی) که توسط کارفرمایان و کارمندان پرداخت می‌شود، به عنوان بودجه برای مراقبت‌های اجتماعی در نظر گرفته شد، اما هدف فوری آن تلاش برای کاهش لیست انتظار بوده است. تراس به هر حال می‌خواهد این روند را معکوس کند. تأمین مالی یک طرح مناسب مراقبت اجتماعی احتمالا به حدود ۰.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی نیاز دارد، اما هیچ یک از نامزد‌های محافظه‌کار به آن متعهد نبوده اند.
مانند بحران هزینه زندگی، بحران مراقبت‌های بهداشتی نیز مستلزم راه حل‌های فوری و درازمدت است. چالش فوری شامل این موضوع می‌شود: افرادی که نیاز به مراقبت دارند وارد سیستم شوند، قبل از اینکه تأخیر در این روند سبب تشدید مشکلاتشان شود و بتوان طول عمر افراد را افزایش داد. پاسخ آن روشن است: اختصاص بودجه بیشتر و جذب نیروی کار بیشتر از خارج از انگلیس. این روند همچنین مستلزم انعقاد قرارداد‌های بیشتر با نهاد‌های ارائه کننده مراقبت‌های بهداشتی فعال در بخش خصوصی است، همانطور که در بسیاری از مکان‌ها این اقدام در ارتباط با همه گیری برای کاهش فشار بر بیمارستان‌های با موفقیت انجام شد. رازسیستم دولتی انگلیس این است که بدون وجود بخش خصوصی که خدمات عالی را در ارتوپدی، شنوایی شناسی، چشم پزشکی و سایر زمینه‌ها ارائه می‌کند، این سیستم از هم می‌پاشد.
تراس و سوناک هر دو درباره افزایش رشد اقتصادی صحبت می‌کنند، اما بدون رفع این مشکلات موجود در سرویس سلامت عمومی این اتفاق رخ نخواهد داد. انتظار طولانی برای برخورداری از درمان، بهره وری و کیفیت زندگی را به خطر می‌اندازد. با این حال، اختصاص مبالغ بیشتر به سرویس سلامت عمومی هم ناپایدار است و هم با دیدگاه محافظه کارانه مرتبط با پرداخت مالیات کمتر ناسازگار است. باید راه حل‌های بلند مدتی پیدا کرد. الگو‌های جایگزین برای ارائه سلامت همگانی در دیگر کشورها وجود دارد، مانند الگوی هلند و کشور‌های دیگر که از بیمه دولتی و خصوصی برای ارائه مراقبت‌ها با کیفیت بالا استفاده می‌کنند. این واقعیت که بسیاری از شهروندان انگلیسی بخش قابل توجهی از درآمد خود را صرف پرداخت هزینه‌های مرتبط با مراقبت‌های خصوصی می‌کنند نشان می‌دهد این روند باید تغییر کند. درخواست از مردم برای پرداخت هزینه اسمی برای مراجعه به پزشک عمومی (با در نظر گرفتن معافیت برای افراد فقیر) احتمالا وقت‌های ویزیت از دست رفته را بدون تأثیر مادی بر مالی خانواده کاهش می‌دهد و به تأمین نیاز‌های پیچیده‌تر مانند مراقبت از سرطان کمک می‌کند.
هر راه حل واقعی مستلزم مصالحه مالی و سیاسی است. همانطور که یکی از دوستانم گفت سرویس سلامت ملی انگلیس همانند اقتصاد شوروی سابق است. هر کاری که برای رفع مشکلات آن انجام دهید، سبب ناکارآمدتر شدن آن خواهد شد. با این حال، اقدام نکردن در این زمینه به مثابه کشتن بیمار است، و همچنین هر امیدی که محافظه‌کاران برای پیروزی در انتخابات آینده دارند از بین می‌برد.