بررسی های محققان نشان می دهد التهاب مغز، عامل کلیدی ارتباط بین اختلالات خواب با بیماری آلزایمر است.
این مطالعه جدید نشان می‌دهد که التهاب مغز، می تواند چرخه‌های خواب خاصی را مختل می‌کند که به نوبه خود، به مکانیسم‌های حفظ حافظه طولانی‌مدت آسیب می‌رساند.
این بررسی روی ۵۸ داوطلب که در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ زندگی خود هستند، صورت گرفت که همگی دارای سابقه خانوادگی آلزایمر بودند اما علائم شناختی یا پاتولوژیک این بیماری را نشان نداده بودند. پژوهشگران فعالیت مغزی این شرکت کنندگان را در طول یک شب اقامت در یک کلینیک خواب بررسی و مایع نخاعی آن‌ها را برای نشانگر‌های التهاب مغز مورد ارزیابی قرار دادند.
این مطالعه ارتباط بین افزایش فعالیت دو نوع سلول ایمنی مغز موسوم به میکروگلیا و آستروسیت و اختلال در نوعی فعالیت امواج مغزی به نام دوک‌های خواب سریع را نشان داد.
دوک‌های خواب (Sleep spindle) امواج کوتاهی هستند که نمایانگر فعالیت مکانیسمی است که حساسیت مغز را در برابر اطلاعات حسی کم می‌کند و در استمرار خواب شخص نقش دارند. در اشخاص سالمند این موج‌ها کمتر دیده می‌شود و به همین دلیل سالمندان در طول شب چندین بار از خواب بیدار می‌شوند.
پژوهشگران دریافتند در طول مرحله قبل از خواب عمیق که خواب N۲ نامیده می‌شود، می‌توان نوسانات خاصی را در فعالیت مغز شرکت کنندگان تشخیص داد. این نوسانات همان‌هایی هستند که دوک‌های خواب نامیده می‌شوند و با حفظ حافظه مرتبط هستند.
به گفته محققان، افرادی که سطوح بالاتری از سلول‌های التهابی در نمونه‌های مایع نخاعی خود دارند، بیشتر در معرض اختلال در فعالیت دوک خواب سریع خود هستند. هیچ کس در این گروه هیچ نشانه دیگری از آلزایمر مانند ردپایی از پروتئین‌های آمیلوئید یا تائو را نشان نداد، بنابراین نتیجه این بود که این اختلالات خواب احتمالاً اولین نشانه تخریب عصبی هستند.
این یافته‌ها همراه با حجم مطالعات رو به رشدی که ارتباط اختلال خواب را با زوال عقل بررسی می‌کند، نشان می‌دهد که التهاب مغز به نظر می‌رسد که موجب ایجاد آبشاری از رویداد‌هایی می‌شود که از اتلال خواب به زوال شناختی منجر می‌شوند.