مردمان شهر جهانی سفال با دستان هنرمندشان خاک پاک وآب روان را به هم آمیخته اند تا گنجینه‌ای از گل بیافرینند.
برنامه‌های مختلف هفته جهانی لالجین هم حال وهوای شهر را دگرگون کرده است.هم اکنون ۸۵ درصد مردم این شهر یعنی حدود ۱۳ هزار نفر در بیش از ۱۱۰۰ کارگاه سفال، سرامیک وچینی آلات مشغول به فعالیتند و بیکاری در این شهر صفر است.
بیش از ۲۰۰ فروشگاه بزرگ و کوچک سفال در شهر لالجین وجود دارد.
شهر لالِجین یکی از شهر‌های استان همدان است که آن را به عنوان شهر جهانی سفال ایران می‌شناسند. شهر لاجین بخشی از شهرستان بهار است که در غرب استان همدان واقع شده است.
لالجین آب و هوای معتدل و مطبوعی دارد. هر چند که در فصل زمستان و به دلیل تاثیر سرمای کوه الوند، هوای لالجین بسیار سرد می‌شود.
تا اواسط دهه‌ی ۷۰ مردم از طریق کارگاههای سنتی به سفالگری مشغول بودند، اما با توجه به رشد این صنعت در لالجین، کارگاههای سنتی دیگر جوابگوی نیاز‌های مردم نبود و با پیگیری‌های مردم و مسئولین شهرک صنعتی سفال لالجین افتتاح شد.در حال حاضر حدود هزار کارگاه تولیدی سفال در شهر لالجین مشغول فعالیت هستند و سفال بخش عمده‌ای از صادرات استان همدان را تشکیل می‌دهد.
ثبت جهانی لالجین در رشد گردشگری این شهر و همچنین پیشرفت صنعت سفالگری لالجین تاثیر بسزایی دارد. کارگاههای سفالگری لالجین را می‌توان مهم‌ترین جاذبه‌ی گردشگری این شهر دانست. علاوه بر این بافت سنتی و تاریخی لاجین نیز در گذر سال‌ها کماکان حفظ شده است. کارگاه عسگری و مسجد جامع لالجین از دیگر آثار تاریخی شهر لالجین هستند. پل تاریخی مهاجران نیز یکی دیگر از دیدنی‌های شهر لالجین است.
بسیاری شکلگیری صنعت سفالگری در لالجین همدان را به دوره چنگیزخان مغول نسبت میدهند. اهالی لالجین باور دارند که چنگیزخان عدهای از اهالی این منطقه را برای یادگیری فنون سفالگری به چین فرستاد. از همینرو پسوند جین، به چین نسبت داده می‌شود.
اما از سویی دیگر پسوند «جین» برای نامگذاری بسیاری از مکانها مثل «دیوجین»، «فارسجین» و «فرجین» رایج است؛ بنابراین شاید بتوان لالهجین را به معنی «لالهزار» یا محل رویش لاله در نظر گرفت. با اینحال بعضی از صاحبنظران، لالجین را به «لاچین»، نام یک پرنده شکاری و همچنین قبیلهای آذربایجانی است.