مراسم نکوداشت اوحدی مراغه‌ای با هدف شناساندن و معرفی این شاعر بلند آوازه با عنوان شب اوحدی در مراغه برگزار شد.
احمد فیاضی افزود: عطف به داشته‌ها و ریشه‌های فرهنگی و ادبی از دیگر اهداف برگزاری این شب ادبی در مراغه بود و همزمان با این شب فرهنگی پنج نفر از استادان دانشگاه و اوحدی شناس در خصوص آثار، اشعار، تاثیر پذیری اوحدی از شاعران قبل خود و تاثیرگذاری شاعران بعد سخنرانی کردند.
رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای عارف و شاعر دوره ایلخانی در سال ۶۷۳ هجری قمری در مراغه متولد شد و تحصیلات ابتدایی را دراین شهر سپری و برای درک مشایخ و عارفان زمان خود به کرمان و اصفهان سفر کرد.
اوحدی درغ زلیات خود از مولانا و سعدی الهام گرفته و در شاعران پس از خود از جمله حافظ بیشترین تاثیر گذاری را داشته است به طوری که حافظ در اشعار خود از وی به عنوان پیر طریقت یاد می‌کند.
از این شاعر بلند آوازه سه اثر شامل، مثنوی جام جم، دیوان اشعار و ده نامه در ۱۳ هزار و ۶۰۰ بیت به یادگار مانده است.
ده نامه یا منطق العشاق ۶۰۰ بیت دارد و موضوع آن نامه‌های عاشقانه‌ای است که دو دلداده برای یکدیگر نوشته اند و شیوایی آن در بین ده نامه‌های فارسی بارز و ممتاز است
دیوان قصاید و رباعیات و غزلیات هم شامل ۸ هزار بیت است. موضوع قصاید، پند و اندرز و مسائل عرفانی و اخلاقی است. غزل‌ها و رباعیات و ترجیع بند‌های عمیق و فصیحی دارد و بسیار دلنشین و رسا و روان سروده شده اند.
مثنوی جام جم نیز به لحاظ پرداختن به مسائل اجتماعی زمان و توضیح حقایق عرفانی از اهمیت خاصی برخوردار است.
اوحدی در این منظومه که بر وزن حدیقه سنایی سروده شده است، علاوه بر توجه به مفاهیم و موضوعات عرفانی، با حساسیتی که به اوضاع اجتماعی دارد با بیانی ساده، کمبود‌ها و نیاز‌ها را بیان کرده اشت.
سرانجام اوحدی نیمه شعبان ۷۳۸ هجری قمری در مراغه دیده از جهان فرو بست و در زادگاهش آرام گرفت.