پاندا‌های غول پیکر امروزی علاوه بر پنج انگشت موجود روی دستان خود، دارای یک استخوان مچ دست بزرگ شده با ساختاری شست مانند هستند که از آن برای گرفتن ساقه بامبو استفاده می‌کنند.
بر اساس این گزارش، تحقیقات قبلی شواهدی از ساختار شست مانند در این جانور را به ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار سال پیش مرتبط کرده است.
طی مطالعات جدید، شیائومینگ وانگ و همکارانش استخوان مچ دست گونه‌ای از اجداد پاندای Ailurctos را در استان یوننان، چین مورد مطالعه قرار دادند که قدمت آن به به اواخر دوره میوسن (تقریباً شش تا هفت میلیون سال) می‌رسید.
آن‌ها شکل و اندازه این استخوان را با داده‌های منتشر شده قبلی در مورد استخوان‌های مچ پاندا‌های غول پیکر مدرن و نوعی خرس باستانی که نه میلیون سال پیش زندگی می‌کرد و آرکتوئید‌های ایندارکتوس نام داشت، مقایسه کردند. محققان اعتقاد دارند ممکن است این خرس، اجداد مشترکی با پاندا‌های غول پیکر داشته باشد.
پژوهشگران همچنین دریافتند که ساختار شست مانند پاندا غول پیکر مدرن همان شکل متمایز استخوان مچ Ailurctos را دارد، اما استخوان I. arctoides که بزرگ تر، عریض‌تر و قلاب دار‌تر بود، را ندارد. اگرچه انگشت ششم در پاندا‌های غول پیکر مدرن و آیلوارکتوس وجود داشت.اما محققان تفاوت‌هایی را در اندازه و شکل آن مشاهده کردند.
انگشت پاندای غول پیکر مدرن نسبت به اندازه بدنش به طور قابل توجهی کوتاه‌تر از آیلوارکتوس بوده و دارای یک قلاب در انتهای آن و یک سطح بیرونی صاف است، در حالی که انگشت آیلوارکتوس اینطور نیست.
نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که زائده استخوانی فوق ممکن است به پاندا‌های مدرن کمک کند تا بامبو را بهتر مهار کنند، در حالی که طول کوتاه‌تر و سطح بیرونی صاف ممکن است به توزیع وزن هنگام راه رفتن کمک کند.
محققان در خاتمه توضیحات خود اضافه می‌کنند که این محدودیت‌های تحمل وزن می‌تواند دلیل اصلی این باشد که ساختار شست مانند پاندا غول پیکر هرگز به یک انگشت کامل تبدیل نشد. شرح کامل این گزارش در آخرین شماره مجله تخصصی Scientific Reports منتشر شده است.