بانک مرکزی اعلام کرد: در ۶ ماه دوم سال ۱۴۰۰ رشد نقدینگی، پایه پولی و خالص بدهی دولت به بانک مرکزی کاهش یافته است.
طبق توضیحات بانک مرکزی ۲.۷ درصد از رشد ۳۹ درصدی نقدینگی ناشی از اضافه شدن آمار سپردههای بانک ادغام شده مهر اقتصاد به آمار سپردههای بانک سپه است که نشان میدهد، رشد واقعی نقدینگی در سال ۱۴۰۰ معادل ۳۶.۳ درصد بوده است.
گزارش متغیرهای پولی اسفند ماه ۱۴۰۰ بانک مرکزی همچنین نشان میدهد رشد ۱۲ ماهه پایه پولی در این مقطع به رقم ۳۱.۶ درصد کاهش یافته و به رقم ۶۰۳.۹۷ همت رسیده است. این درحالی است که در پایان مرداد ماه سال ۱۴۰۰ رشد ۱۲ ماهه پایه پولی به رقم ۴۲.۱ درصد رسیده بود.
طبق آمار بانک مرکزی، خالص بدهی دولت به بانک مرکزی هم شاهد کاهش شدید بوده است. آمار نشان میدهد رشد منفی خالص بدهی دولت به بانک مرکزی تا پایان سال ۱۴۰۰ ادامه داشته، بهطوری که این رقم در پایان اسفند ماه به منفی ۸۶.۷۲ همت رسیده است.
خالص بدهی دولت به بانک مرکزی به معنای بدهی دولت به بانک مرکزی منهای سپرده دولت نزد بانک مرکزی است که براساس این آمار، میزان سپردههای دولت نزد بانک مرکزی تا پایان سال گذشته ۸۶ هزار و ۷۲۰ میلیارد تومان بیش از کل بدهی دولت به بانک مرکزی بوده است.
اما رشد خالص دارایی خارجی بانک مرکزی که در سال ۹۹ معادل ۳۵.۳ درصد بود، در پایان سال گذشته به ۲۰.۸ درصد کاهش یافت و به ۵۶۸ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان رسید.
آمار دیگر بانک مرکزی حاکی است بدهی بانکها به بانک مرکزی در سال ۱۴۰۰ با فراز و فرودهایی روبرو بود. بدهی بانکها به بانک مرکزی در سال ۱۴۰۰ روند صعودی به خود گرفته بود و این سیر تا دیماه ادامه داشت، که این موضوع، موجب شد بدهی بانکها به بانک مرکزی به ۱۷۵.۲۲ همت افزایش یابد، اما با مدیریت بانک مرکزی، بدهی بانکها روند کاهشی به خود گرفت بهطوری که تا پایان سال ۱۴۰۰ بدهی بانکها به بانک مرکزی به ۱۴۶.۲۷ همت تنزل کرد.
دولت سیزدهم که از شهریور ماه ۱۴۰۰ سکان اداره کشور را به دست گرفت، همه تلاش خود را در جهت کنترل رشد نقدینگی و پایه پولی بهکار گرفت، اما عرضه اوراق خریداری شده بانکها در سال ۱۴۰۰ در عملیات بازار باز و کاهش نقدینگی در دست بانکها، بانک مرکزی را مجبور به خرید اوراق کرد. همین مسئله تاحدود زیادی سیر نزولی کاهش رشد نقدینگی و پایه پولی را کند کرد.