رئیس انجمن مددکاران اجتماعی گفت:در حال حاضر در مهمترین مرحله مناسب سنی جمعیت هستیم که بهترین دوران برای مدیریت فرزندآوری و رشد جمعیت است.
وی با اشاره به نگرانی در نظام کلی رفاه تامین اجتماعی در بخش جمعیت بیان کرد: سازمان جهانی بهداشت دهه ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۰ را دهه سالمندی سالم تعبیر کرد، چون بر اساس پیش بینی‌ها تا سال ۲۰۵۰ تقریبا حدود ۲ میلیارد جمعیت دنیا به سمت سالمندی می‌رود.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی کشور درباره‌ی اینکه چرا نرخ رشد جمعیت از دهه شصت تا الان با این شیب و به این شدت کاهش پیدا کرده است؟ گفت:بیش از دو دهه است که کارشناسان در حوزه‌های مختلف نگرانی زیادی نسبت به افزایش جمعیت سالمندی دارند، اما در سیاستگذاری‌ها برای کنترل این روند، ساز و کار مناسبی در نظر گرفته نشده است. موسوی اضافه کرد: مقام معظم رهبری سیاست‌های کلی جمعیت را ابلاغ کردند و در سیاست‌های کلی سلامت و خانواده هم به این موضوع پرداخته شده است، اما در برنامه ریزی‌ها راهکار درستی برای کنترل موضوع پیش بینی نشده است.
وی درباره‌ی شعار فرزند کمتر زندگی بهتر افزود: سیاست کلان کشور در دوره این شعار برای بازه‌ی زمان خاصی بود و دوراندیشی در آن نبوده است. معمولا جمعیت یکی از مهمترین عامل‌های امنیت جوامع است. داشتن سالمندان سالم که رفاه و تامین اجتماعی کافی داشته باشند هم یک پشتوانه برای کشور محسوب می‌شود.
موسوی با اشاره به رشد جمعیت شهری در سال‌های اخیر افزود: این تغییر نگرش موجب شده است روابط اجتماعی و ساختار خانواده به شکل یک خانواده شهری با ارتباطات متفاوت شکل بگیرد.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی کشور شرایط نامناسب اقتصادی را یکی از عوامل بازدارنده در رشد جمعیت برشمرد و گفت: باوجود مطرح بودن قانون تسهیل ازدواج جوانان و سیاست‌های در نظر گرفته شده در این خصوص باز هم به سمت افزایش جمعیت نرفتیم و طبق آمار در ۴۰ سال اخیر جمعیت سالمندی کشور دو برابر شده است، ولی با توجه به بالارفتن متوسط امید به زندگی در کنارش کاهش نرخ باروری ما سرعت دوبرابر داشته است، این نگرانی نه فقط در ایران بلکه در سال ۲۰۵۰ در منطقه آسیا و اقیانوسیه و به ویژه منطقه آسیا وجود دارد.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی کشور افزود: بدون شک یکی از راه‌های مدیریت این حوزه افزایش جمعیت از طریق افزایش ازدواج و افزایش باروری است که این اتفاق زمانی می‌افتد که چشم انداز آینده، چشم انداز امیدآفرینی باشد.
وی در پاسخ به این سوال که در حال حاضر خانواده‌ها کوچک شده است یا یک فرزند دارند یا فرزند ندارند و ازدواج نکردن هم یک معضلی است که بالاخره جوان‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند این‌ها چه آسیب‌هایی به اجتماع می‌زند، اظهار داشت: از چند زاویه باید به این موضوع نگاه کنیم. یک زاویه اینکه امنیت هر کشور به داشتن جمعیت با کیفیت است و طبیعتا جمعیت با کیفیت می‌تواند برای پیشرفت و توسعه کشور یک پشتوانه و تکیه گاه باشد، پس ما هم در حوزه امنیت و هم در حوزه توسعه اقتصادی به جمعیت جوان با کیفیت نیاز داریم.
وی ادامه داد: نکته بعدی خالی شدن خانه از بچه است؛ ما بخشی از جامعه پذیری مان در درون خانواده با همین برادر و خواهر بزرگتر و کوچکتر اتفاق می‌افتاد آنجا یاد می‌گرفتیم چطور تاب آور باشیم و یاد می‌گرفتیم چطور حل مسئله کنیم، یاد می‌گرفتیم چطور احساس مسئولیت کنیم و چطور مهربانی را نسبت به همدیگر داشته باشیم و ترویج دهیم و چطور پشتوانه هم باشیم طبیعتا همین فضا را ما در سطح کلان جامعه هم خواهیم داشت این جمعیت با کیفیت با این ویژگی وقتی از خانواده وارد جامعه می‌شود نوع رفتار و نوع تاثیرگذاریش کاملا متفاوت می‌شود.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی کشور در پاسخ به تغییر نگرش جامعه نسبت به فرزند آوری و عدم مسئولیت پذیری در داشتن زندگی مشترک، گفت: در حال حاضر با بروز فرآیند توسعه و شهرنشینی بخشی از افراد به تنها زندگی کردن گرایش دارند. بخشی از این مسئله به کاهش مسئولیت پذیری ارتباط دارد.
هیچ کس دوست ندارد زندگی تجردی را تا آخر تجربه کند زندگی متاهلی کارکرد‌های زیادی دارد که خیلی‌ها به آن واقف اند منتها ایجاد امید می‌تواندتاثیرگذار باشد. همچنین سرمایه اجتماعی عامل افزایش مسئولیت پذیری و افزایش کیفیت زندگی می‌شود.