یک خانم مبتلا به HIV، پیوند سلول‌های بنیادی خون بند ناف را به عنوان درمانی برای لوسمی میلوئید حاد دریافت کرد و هیچ سطح قابل تشخیص HIV به مدت ۱۴ ماه پس از قطع درمان در او یافت نشد.
نتایج این مطالعه که در اوایل سال جاری در کنفرانس رتروویروس‌ها و عفونت‌های فرصت‌طلب ارائه شد، نشان داد که این زن باوجود قطع درمان ضدرتروویروسی (ART) به مدت ۱۴ ماه هیچ سطح قابل تشخیص HIV را نشان نداده است.
این زن در زمان تشخیص لوسمی حاد میلوئیدی چهار سال تحت درمان ضدرتروویروسی قرار می‌گرفت و پس از شیمی‌درمانی به بهبودی لوسمی حاد میلوئیدی دست یافت.
در سال ۲۰۱۷، این زن پیوند سلول‌های بنیادی خون بند ناف CCR۵Δ۳۲/Δ۳۲ همراه با سلول‌های اهداکننده بالغ را از یکی از بستگان دریافت کرد. پس از دریافت پیوند، در روز صدم او با ۱۰۰% سلول‌های خون بند ناف پیوند زده شد و HIV قابل تشخیص نداشت. پزشکان ۳۷ ماه پس از پیوند، ART را متوقف کرد.
محققان خاطرنشان کردند که قبل از دریافت پیوند سلول‌های بنیادی، HIV این زن به خوبی کنترل شده بود، اما قابل تشخیص بود. محقق ارشد این پژوهش گفت: «این مطالعه امیدی را برای استفاده از سلول‌های خون بندناف یا ترکیبی از سلول‌های خون بندناف و پیوند‌های هاپلودیکال برای دستیابی به بهبودی HIV-۱ برای افرادی فراهم می کند که برای سایر بیماری‌ها نیاز به پیوند دارند». همچنین اثبات می‌کند که «مخزن‌های» ویروسی HIV-۱ را می‌توان به اندازه کافی پاکسازی کرد تا در سلول‌های هدف مقاوم، بهبود و احتمالاً درمان شوند.
به گفته محققان، اگرچه جهش CCR۵Δ۳۲/Δ۳۲ نادر است، بانک‌های خون بند ناف ممکن است منبعی را فراهم کنند که قبلاً استفاده نشده بود و درمان ترکیبی، پزشکان را قادر می‌سازد تا از مزایای کم نظیر ارائه شده هر نوع پیوند برای جمعیت‌های متنوع‌تر استفاده کنند.
دو مورد قبلی بهبودی اچ‌آی‌وی ناشی از پیوند سلول‌های بنیادی یکی در تیموتی ری براون رخ داد که به عنوان بیمار برلینی شناخته می‌شد و به مدت ۱۲ سال در بهبودی HIV بود . دیگری نیز یک مرد لاتین تبار بود که بیش از ۳۰ ماه در بهبودی HIV بود.
گفته می شود سومین مورد بهبودی HIV نشان می‌دهد که پیوند سلول‌های بنیادی بند ناف CCR۵Δ۳۲/Δ۳۲ باید برای دستیابی به بهبودی و درمان HIV برای افراد مبتلا به HIV درنظر گرفته شود که برای سایر بیماری‌ها به چنین پیوندی نیاز دارند.