گروهی از دانشمندان ژئوفیزیک براین باورند که یون‌های اکسیژن و هیدروژن خارج شده از اتمسفر زمین ممکن است موجب تشکیل مولکول‌های آب در کره ماه شده باشند.
دانشمندان می‌گویند: یون‌های اکسیژن و هیدروژن که از اتمسفر بالایی سیاره زمین فرار می‌کنند و سپس در ماه با یکدیگر ترکیب می‌شوند، ممکن است موجب تشکیل تا حد 3 هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع از لایه منجمد یا آب مایع زیرسطحی در کره ماه شده باشند.
این نظریه مطرح شده است که زمانی که ماه از میان بخش انتهایی میدان مغناطیسی زمین (حباب به شکل قطره اشک در پیرامون زمین تحت تاثیر میدان مغناطیسی زمین) عبور می‌کند، یون‌های اکسیژن و هیدروژن به سمت داخل سطح ماه کشیده می‌شوند.
این پدیده در مدت پنج روز در هر ماه قمری روی می دهد و به علت فشاری است که از طرف باد‌های خورشیدی به این حباب وارد می‌شود. برخی خطوط میدان مغناطیسی زمین شکسته می‌شوند و این میدان تنها از یک طرف به سمت زمین مهار می‌شود.
زمانی که ماه با بخش انتهایی یا دُم میدان مغناطیسی زمین مداخله می‌کند، برخی این اتصالات شکسته شده ثابت می‌شوند که این امر منجر به آن می‌شود که یون‌های هیدروژن و اکسیژنی که پیش از این از اتمسفر زمین فرار کرده بودند، ناگهان به سمت آن کشیده شوند.
گانتر کلیتشکا دانشمند ژئوفیزیک در این زمینه گفت: این پدیده مانند آن است که ماه زیر دوش آب قرار گیرد. دوشی از یون‌های آب که برای بازگشت به زمین روی سطح ماه فرود می‌آیند.
پوشش ایجاد شده را گودال‌ها و شکاف‌های سنگی در ماه به عنوان محافظ درنظر می گیرند و مانع تبخیر و بازگشت این آب به فضا می‌شوند. این درحالی است که فضانوردان مشتاق ایجاد حضور دائمی انسان روی کره ماه هستند و این امر مستلزم داشتن یک منبع آب در نزدیکی محل اسکان فضانوردان است.