محققان موسسه علوم زیست پزشکی در دانشگاه ایالتی جورجیا واکسنی حاوی نانوذرات ساخته اند که ترکیبی از دو پروتئین است، پروتئینهایی که پاسخهای ایمنی را در برابر سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا، تحریک میکند.
بر اساس این گزارش، برای مبارزه با ویروس کرونا، پروتئین اسپایک (S) هدف ترجیحی برای توسعه واکسن بوده است. با این حال، واکسنهای فعلی، به دلیل جهش این پروتئین، در برابر انواع مختلف گونههای کرونا محدودیت دارند.
این مطالعه که بر روی موشها انجام شد، پاسخهای ایمنی ناشی از دو پروتئین را بررسی میکند. نتایجی که در مجله Small منتشر شد، نشان داد که ترکیب این دو پروتئین در نانوذرات پروتئینی دولایه، ایمنی زایی پروتئینها را بهبود میبخشد.
بائوژونگ وانگ نویسنده ارشد این مطالعه و استاد دانشگاه در موسسه علوم زیست پزشکی در دانشگاه ایالتی جورجیا گفت: «کل پروتئین S به عنوان آنتیژن اصلی در واکسنها علیه کرونا استفاده شده است. با این حال، با ادامه افزایش تعداد عفونتها، گونههای بیشتری ظاهر شده و جایگزین ویروس اولیه شده است. به همین دلیل، کارایی و حفاظت از واکسنهای فعلی در معرض تهدید دائمی قرار دارد و نیاز به بهبود مستمر است.
وی میگوید: در مقابل پروتئین S، پروتئین واحد ساقه دستنخوردهتر است و جهشهای کمتری در بین واریانتهای مختلف کرونا دارد.
این مطالعه نشان داد که ایمنسازی با آنتیبادیهای متعادل ایمونوگلوبولین G (IgG) ناشی از ساقه، نوعی واکنش ایمنی است که در آن سلولهای آلوده با آنتیبادیهایی پوشانده میشوند که سپس انواع خاصی از گلبولهای سفید را برای کشتن سلولهای آلوده به کار میگیرند.
محققان دریافتند که نانوذرات آنتیبادیهای IgG سرم قویتر و متعادلتری نسبت به مخلوط پروتئینهای مربوطه تولید میکنند و پاسخهای ایمنی حداقل تا چهار ماه پس از ایمنسازی حفظ میشوند. این مطالعه گزارش میدهد که با یک آنتیبادی ایزوتیپ IgG متعادلتر که توسط پروتئین ساقه القا میشود، پاسخهای ایمنی طولانیمدت و پروفایلهای ایمنی عالی ایجاد میکنند. نانوذرات پروتئینی دولایه این پتانسیل را دارند که به واکسنهای گستردهتر ضدکرونا تبدیل شوند.
این بیماری همهگیر هنوز به پایان نرسیده است و گونههای جدید همچنان ظاهر میشوند و تهدیدی عظیم برای سلامت انسان به شمار میروند. بنابراین، به روزرسانی واکسنها باید به صورت مستمر باشد تا از یک بیماری همهگیر دیگر با یک نوع جدید غیرقابل پیشبینی جلوگیری شود.