ایندیپندنت نوشت: والدین آمریکایی در سراسر کشور برای یافتن شیرخشک و غذا دادن به فرزندانشان به دردسر افتاده اند، اما این درد و رنج به ویژه در میان زنان سیاه پوست و اسپانیایی تبار شدیدتر است.
این تنها یکی از نابرابری‌هایی است که زنان سیاهپوست پیش رو دارند. احتمال مرگ آنان به علت پیچیدگی‌های دوران بارداری بسیار بیشتر است و پزشکان هم نگرانی‌های آنها را درباره‌ی درد زایمان جدی نمی‌گیرند.
خانواده‌های کم درآمد هم با دردسر خاصی روبرو هستند؛ آنها بیشترین شیرخشک مورد نیاز را در آمریکا خریداری می‌کنند.
کارشناسان از این می‌ترسند که مغازه‌های بقالی در محله‌هایی که این افراد آسیب پذیر سکونت دارند نتوانند به اندازه‌ی فروشگاه‌های بزرگ تر شیرخشک تامین کنند و برخی از این خانواده‌ها هم پول کافی و وسیله‌ای در اختیار ندارند که برای تامین شیر خشک مورد نیازشان به این در و آن در بزنند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها برآورد می‌کند که ۲۰ درصد از زنان سیاهپوست و ۲۳ درصد از اسپانیایی تبار‌ها تا شش ماهگی نوزاد فقط از شیر خودشان به او می‌دهند؛ این رقم در زنان سفیدپوست ۲۹ درصد است. بیمارستان‌هایی که تغذیه‌ی شیر مادر را تشویق می‌کنند و در کل پشتیبانی دوران شیردهی دارند در محله‌های سیاهپوست نشین کمتر یافت می‌شوند.
زنان سیاهپوست و اسپانیایی تبار که در زمره‌ی کارگران دارای حقوق پایین قرار می‌گیرند در محل کارشان هم دسترسی کمتری به مشاوره‌ی دوران شیردهی دارند.
نابرابری‌های نژادی در تاریخ آمریکا بسیار ریشه دار است. مطالبات دوران برده داری مانع از این می‌شد که مادران به فرزندان خود رسیدگی کنند؛ برده داران هم مادران را از نوزادان خودشان جدا می‌کردند تا به دیگر نوزادان شیر بدهند.
پزشکان می‌گویند اگر نخستین بار در بیمارستان به نوزاد شیر خشک بدهند آن نوزاد کمتر به شیر مادر نیاز پیدا می‌کند و در نتیجه عرضه شیر مادر کاهش می‌یابد، زیرا پستان تحریک نمی‌شود تا شیر کافی تولید کند.
برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد تغییر در فرهنگ شیردهی مادر به نوزاد در اسپانیایی تبار‌ها به مقایسه خود با دیگران برمی گردد؛ مهاجران آمریکای لاتین چنین می‌اندیشند که مصرف شیر خشک برای غذا دادن به نوزاد، اقدامی آمریکایی و «باکلاس» است!