در دنیا از ۸ فناوری به عنوان دستیاران جدی توسعه اینترنت اشیا یاد می‌کنند که استارتاپ‌های فعال در این حوزه با استفاده از آن‌ها توانسته‌اند گام‌هایی بزرگ در این حوزه بردارند.
نظریه اینترنت اشیا نخستین بار در سال ۱۹۹۹ مطرح شد؛ اما توسعه آن در چند سال اخیر بی سابقه شده است و کسب و کار‌ها به استفاده وسیع از این فناوری روی آورده اند. این فناوری که به نوعی اتصال دهنده دستگاه‌های مختلف به یکدیگر و با انسان است؛ این قابلیت را برای کاربران ایجاد کرده که از راه دور و به کمک زیرساخت‌های اینترنتی؛ دستگاه‌ها و تجهیزات کاربردی خود را کنترل و مدیریت کنند.
این فناوری بر تجمیع اطلاعات و استفاده از منابع اطلاعاتی مختلف متمرکز است که می‌تواند زنجیره ارزش‌مندی از امکانات و اتصالات را در اختیار کاربران قرار دهد. بازار بزرگ اینترنت اشیا را متعلق به کشور‌های توسعه یافته آسیایی، اقیانوسیه، آمریکا و اروپا می‌دانند و آمار‌ها نشان می‌دهد که هر روز بر تعداد کسب و کار‌ها و دستگاه‌های متصل شده به اینترنت اشیا افزوده می‌شود.
این عرصه فناورانه می‌تواند به «استفاده از فناوری و خلق روش‌های نوآوارنه برای رصد تجهیزات و وضعیت‌های مختلف با کمک سنسور‌ها و جمع آوری داده‌ها به منظور بهبود فرآیند‌های تصیم گیری»، «استفاده از ابزار‌های پوشیدنی و کمک ابزار‌ها برای تسهیل شرایط زندگی برای انسان»، «توسعه رباتیک با کاربرد‌های مختلف به منظور انجام فرآیند‌ها و کار‌های مختلف و خودکارسازی آن‌ها با هدف بهینه سازی فعالیت ها» و «ایجاد بستر‌هایی برای توسعه اینترنت اشیا و افزایش امنیت آن» کمک کند.
اما در ایران با وجود استقبال فناوران از این حوزه هنوز به مرحله قابل قبولی در توسعه این حوزه نرسیده‌ایم که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در تلاش است تا با کمک شرکت‌های دانش بنیان و خلاق، شرایط برای ورود شرکت‌های جدید به این حوزه، رفع موانع موجود بر سر راه فعالیت کسب و کار‌های این عرصه و افزایش تولید محصولات و ارائه خدمات در زمینه اینترنت اشیا را فراهم کند.