فقدان مدیریت درست دورریز‌های پنهان مانده از چشم مدیران و مردم می‌تواند در کنار مخاطرات زیست محیطی، بخش قابل توجهی از مواد ارزشمند و قابل بازیافت را به هدر دهد.
زباله‌هایی که ثروتی پنهان هستند و با سهل انگاری از دست می‌روند و با خود حجم زیادی از ثروت و سرمایه‌های ملی را به گورستانی از پسماندها تبدیل می‌کنند.
این اتفاق هم به چند دلیل ساده، چون «بهینه نبودن روش‌های فعلی جمع آوری پسماندها»، «مصرف گرایی»، «عدم تفکیک پسماندها»، «استفاده از روش‌های سنتی جمع آوری این زباله ها» و ... رخ می‌دهد که این هدررفت منابع را می‌توان با کمک فناوری‌های مدرن و با دانش تخصصی، کاهش داد. در دنیا مدیریت پسماندها به عنوان راهکاری مناسب برای احیای مجدد و بازگرداندن این مواد به چرخه مصرف کاربرد دارد.
اما این کار با استفاده از ۸ فناوری به شکلی اصولی‌تر و کارآمدتر انجام می‌شود. فناوری هایی، چون «اینترنت اشیا»، «رباتیک و هوش مصنوعی»، «نرم افزار‌ها و اپلیکیشن‌های آموزشی»، «داده کاوی و تحلیل داده ها»، «زیست فناوری فرآیند‌های شیمیایی»، «سنسور و machine vision»، «سطل زباله‌های هوشمند» و «بارکدها» که در این زمینه کاربرد دارند.
این کار با برقراری ارتباط مستمر، استفاده از ظرفیت و ترغیب مخاطبانی، چون «شرکت‌های بازیافت پسماند»، «تولیدکنندگان خانگی پسماند»، «تولیدکنندگان عمده پسماند» و «مصرف کنندگان ثانویه» امکانپذیر است. این کار بازیافت، فروش و استفاده مجدد از پسماندها را به دنبال دارد.
ضایعات می‌توانند به اشکال مختلف جامد، مایع و گاز تولید شوند. اما بخش بزرگی از شیوه‌های مدیریت پسماند با پسماند‌های جامد شهری سر و کار دارد که بخش عمده‌ای از زباله‌هایی است که توسط فعالیت‌های خانگی، صنعتی و تجاری ایجاد می‌شوند.
اما مدیریت این زباله‌ها مزایایی، چون کاهش آلودگی، حفظ انرژی، ایجاد اشتغال و افزایش ارزش افزوده و ثروت در کشور. به همین دلیل استفاده از توانمندی شرکت‌های دانش بنیان برای این کار در کشور یک ضرورت ملی است. معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نز به این حوزه ورود کرده است تا از توان فناوران داخلی برای تحقق مدیریت پسماندها در کشور کمک بگیرد.