دفتر شعر «ضرب شوق» شامل سروده‌های حامد طباطبایی شاعر معاصر است که در دو قالب غزل و رباعی سروده شده است.
طباطبایی در این کتاب تمی عاشقانه و موضوع در انتظار طلب و وصال را برای عمده اشعار خود انتخاب کرده است با این همه در این اشعار از تلمیحات و استعاره‌های رایج اشعار عاشقانه کمتر می‌توان سراغی گرفت و شاعر در آن سعی کرده با سادگی و بی‌پیرایگی حرف و کلام خود را به بستر شعر جاری کند.
نوع نگاه طباطبایی به تم رایج در اشعارش در کنار این تمنا و نیاز و شور، توام با نوعی نگاه معنوی و عرفانی نیز هست. مخاطب در بسیاری از اشعار این کتاب با وجود این‌که در پوسته شعر با نوعی تمنا و یا نیاز در وصل و نگوهش ناکامی در وصل هجران روبرو می‌شود، اما با کمی تامل در معنی و مفهوم و جغرافیای شعر می‌تواند نوعی پوسته معنوی زیرین را نیز برای اشعار در آن کشف کند که برخاسته از باور‌ها و تفکرات حاکم بر جان و دل شاعر است.
طباطبایی غزل‌های خود را به طور عمده در شش بیت سروده است که کوتاه‌ترین فرم رایج در غزل سرایی است. این ایجاز و فرم روایی در نوع خود نشان از خواست شاعر برای در پرده ماندن و فاش نگفتن حرف و اندیشه‌اش و جاری ساختن آن در پوسته تلمیحی غزل دارد با این همه و همانطور که پیش از این عنوان شد، شعر و کلام طباطبایی نوعی فاش‌گویی محترمانه و مبادی آداب است که شاعر سعی دارد آن را به کوچکترین، زیباترین و در عین حال حس‌برانگیزترین شیوه بیانی مد نظر خود بازگو کند.
به عبارت دیگر شاه‌بیت غزل‌های طباطبایی در این دفتر کلیت هر یک از آن‌ها و دیدن و حس کردن هر شعر در قالب یک کل واحد است. در وادی دو بیتی نیز طباطبایی سرمستی و شوق خود را از حضور در پیشگاه معشوقش پنهان نمی‌کند و سعی دارد تا نوعی شو و شوق ناشی از این حضور را در جان شعر جاری و ساری کند. رباعی‌های او همگی به نوعی حماسی با پدیده عشق روبرو می‌شود و مخاطب خود را به نوعی بی سر و سامانی در کشف و لمس و بیان عاشقانه سوق می‌دهد. ایجاز ذاتی رباعی در کنار بیان صریح و ساده و بی آلایش طباطبایی، این بخش از اشعار او را نیز بسیار متمایز، شیرین و تاثیرگذار کرده است.