یک فعال حقوق بشر فلسطینی گفت استفاده از واژه «آپارتاید» در مورد رژیم صهیونیستی کافی نیست و این رژیم در برابر فلسطینی‌ها «استعمارگری ماندگار» را در پیش گرفته است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از میدل ایست آی، یک فعال حقوق بشر فلسطینی گفت استفاده از واژه «آپارتاید» در مورد رژیم صهیونیستی کافی نیست و این رژیم در برابر فلسطینی‌ها «استعمارگری ماندگار» را در پیش گرفته و می‌خواهد به تدریج کل مردم فلسطین را از سرزمین اصلی آن‌ها اخراج کند.
نردن کیسوانی افزود: ما نه تنها می‌گوییم که اسرائیل یک (رژیم) آپارتاید است، بلکه یک استعمار ماندگار (استعماری که می‌آید و می‌خواهد بماند، اما با معضلی به نام ساکنین اصلی و بومی یک سرزمین روبرو می‌شود. هدف اصلی این نوع استعمار حذف و محو ساکنین بومی است. اشتهای سیری‌ناپذیر این نوع استعمار به دنبال تصرف تمامی یک سرزمین بدون ساکنان اصلی آن است.) که در مقابل مردم فلسطین نسل کشی می‌کند. بنابراین، ما از واژگان به معنایی فراتر از آپارتاید استفاده می‌کنیم.
وي در ادامه گفت: جالب است که سازمان‌های حقوق بشری رفته رفته، عناصری از صهیونیسم را به عنوان آپارتاید تلقی می‌کنند، اما همچنان از اشغالگری و استعمار آن حرفی نمی‌زنند. واژه آپارتاید به این دیدگاه مشروعیت می‌بخشد که مسئله فلسطین یک مسئله قانونی است و در برخورد با آن می‌توان به قوانین بین المللی رجوع کرد. اما مقوله بندی مبارزه فلسطین به عنوان مبارزه علیه نابرابری و آپارتاید، یک گزاره متفاوت است. اگر آن‌ها واژه آپارتاید را بدون در نظر گرفتن اشغالگری و استعمار ماندگار در نظر بگیرند، آنگاه فلسطینی‌هایی که نسل هاست در اردوگاه‌های آوارگان در لبنان، اردن و سوریه در شرایط بد زندگی می‌کنند به طور کامل در چهارچوبی خارج از عدالت قرار می‌گیرند.
نردن کیسوانی در ادامه تاکيد کرد: وقتی به گزارش عفو بین الملل نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که آن‌ها خود را به واژه آپارتاید محدود کرده اند، زیرا آپارتاید در آفریقای جنوبی برچیده شد، اما تبعات درازمدت آن و نابرابری نژادی و اقتصادی، همچنان در این کشور وجود دارد؛ بنابراین اگر ما این قیاس را در مورد فلسطین به کار ببریم، می‌بینیم که به کار بردن آپارتاید به عنوان یک نظام حقوقی کافی نیست و عدالت را برای مردم فلسطین برقرار نمی‌کند. زمانی که گزارش‌هایی مانند گزارش عفو بین المللی منتشر می‌شود، اساساً به اسرائیل اجازه می‌دهد همچنان به عنوان یک رژیم اشغالگر به موجودیت خود ادامه دهد و بی عدالتی را در مورد مردم فلسطین برقرار کند و در عین حال در چهارچوبی حقوقی نوعی مشروعیت برای خود داشته باشد.
وي افزود: بنابراین، آن‌ها با تقلیل این شرایط به «آپارتاید» در واقع می‌گویند که یک مشکل قابل حل وجود دارد و اگر حل شود عدالت برای فلسطینی‌ها برقرار می‌شود. اما ما می‌دانیم که اینگونه نیست و تنها زمانی عدالت در حق فلسطینی‌ها برقرار می‌شود که آن‌ها حق بازگشت داشته باشند، یعنی همه فلسطینی‌ها بتوانند به سرزمین اصلی خود بازگردند، نه تنها در کرانه باختری یا غزه بلکه در هر جای دیگر. توجیهی که اسرائیل برای استفاده از پلاک‌های خودرو جداگانه، جاده‌های جداگانه و شهرک‌های جداگانه به کار می‌برند فراتر از چهارچوب آپارتاید است. آن‌ها از «تروریسم فلسطینی» برای توجیه این مسئله استفاده می‌کنند. سازمان‌های حقوق بشری که اذعان دارند که فلسطینی‌ها در برابر نابودی خود مقاومت می‌کنند و حق دارند که مقاومت کنند، در واقع به آپارتاید اجازه می‌دهند که شکوفا شود. من فکر می‌کنم اینکه عفو بین الملل این گزارش را منتشر و در آن ظاهراً رژیم صهیونیستی را به خاطر اقدامات آپارتایدی محکوم کرد قطعاً ناکافی و دیر بود. این صرفاً نشان می‌دهد که آن‌ها سعی دارند مشروعیت اسرائیل را حفظ کنند. وقتی عفو بین المللی گزارش خود در مورد آپارتاید را منتشر کرد هیچ اشاره‌ای به اشغالگری نکرد و وقتی از آن‌ها سوال شد دیدگاه خود را در مورد اشغالگری بگویند، گفتند هیچ موضعی در قبال اشغالگری ندارند. آن‌ها حتی نمی‌توانند آن را محکوم کنند، در عوض آن‌ها بر تعهدات اسرائیل به عنوان اشغالگر تمرکز دارند و این متضمن آن است که مادامی که هیچ نظام حقوقی آپارتایدی وجود نداشته باشد اسرائیل قادر است همچنان به عنوان یک رژیم استعمارگر ماندگار به حیات خود ادامه دهد و همچنان غزه را بمباران و فلسطینی‌ها را قتل و عام کند.
نردن کیسوانی گفت: در اینجا فقط بحث نابرابری نژادی نیست، بلکه بحث استعمار ماندگار نیز در میان است. هر روز اراضی فلسطینی‌ها به تصرف اسرائیلی‌ها در می‌آیند و فلسطینی‌ها از سرزمین اصلی خود رانده می‌شوند. بیش از ده میلیون فلسطینی وجود دارد که در فلسطین زندگی نمی‌کنند بلکه در سراسر دنیا آواره هستن دیا در اردوگاه‌های آوارگان در کشور‌های عربی همسایه در رنج و عذاب به سر می‌برند. ما چگونه می‌توانیم در مورد حقوق فلسطینی‌ها صحبت کنیم یا در مورد مبارزه آن‌ها حرف بزنیم در حالی که صرفاً با تمرکز بر نابرابری نژادی در داخل فلسطین، آن‌ها را از معادله حذف می‌کنیم.