والیبال ایران امسال، سالی شلوغ را پیش رو دارد و باید در رویداد‌های مختلف به مصاف حریفانش برود.
هر یک از رویداد‌هایی که والیبالیست‌ها امسال باید در آن خودنمایی کنند به زعم خود از درجه و اهمیت بالایی برخوردار است و حضور موفق در این بازی‌ها برنامه ریزی حرفه‌ای و سطح بالایی را می‌طلبد که کادرفنی و در رأس آن سرمربی باید آن را طراحی و به مرحله اجرا درآورند.
براساس یک قانون نانوشته، فدراسیون‌ها نباید با مربیان وطنی قرارداد همکاری ببندند و براساس یک اصول تعیین شده حقوق آن‌ها با حداقل عدد روزانه محاسبه می‌شود و به نوعی روزمزد هستند.
تاکنون هر یک از مربیان ایران که سکان هدایت تیم ملی والیبال را در هر رده سنی برعهده گرفته با همان عشق به وطن و عِرق به پیراهن تیم ملی کارش را دنبال کرده است، تاکنون هم هر یک از آن‌ها توانستند نتایج قابل قبولی را برای تیم‌های ملی به دست آورند.
اما نکته قابل توجه در کادرفنی تیم ملی بزرگسالان والیبال این است که امسال توماس توتولو، دستیار ایتالیایی ولادیمیر آلکنو، سرمربی سابق تیم ملی بعنوان کمک مربی بهروز عطایی روی نیمکت ایران می‌نشیند و براساس آخرین اخبار؛ دیروز قرارداد همکاری‌اش را با فدراسیون امضاء کرد.
اینکه فدراسیون والیبال تاکنون قراردادهایش با مربیان خارجی را بدون نقص بسته است جای بسی خوشحالی دارد، اما نکته قابل تامل این است که در شرایطی ماهانه هزاران دلار به حساب توتولو واریز می‌شود که هنوز وضعیت مالی سکاندار تیم ملی که مسئول نتایج و عملکرد تیم است، مشخص نیست.
بهتر نیست مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون والیبال در برنامه ریزی‌های کلان‌شان طرحی برای مشخص شدن وضعیت مالی مربیان وطنی هم داشته باشند تا آن‌ها هم با دلگرمی بیشتری کار حرفه‌ای خود را دنبال کنند؟
یادداشت؛ انسیه ورزنده