جمهوری اسلامی ایران در مسیر پیشرفت های صنعتی در دو دهه اخیر گام های بزرگی در زمینه دستیابی به فناوری هسته ای برداشته است.
به عنوان نقطه عطفی در این زمینه در 20 فروردین 1385 (9 آوریل 2006) خبر دستیابی ایران به فناوری غنی سازی اورانیوم و راه اندازی یک زنجیره کامل غنی سازی در نطنز اعلام شد.
دانشمندان ایرانی موفق به تولید چرخه کامل سوخت هستهای در مقیاس آزمایشگاهی شدند و خبر دستیابى ایران به فناورى غنىسازى اورانیوم و راه اندازى یک زنجیره کامل غنى سازى توسط سانتریفیوژهاى ساخت ایران اعلام شد.
در پی این موفقیت دانشمندان و متخصصان کشورمان در دستیابی به نسل جدیدی از سانتریفیوژها در ایران و اعلام آن به آژانس بینالمللی انرژی اتمی، کشورمان در زمره کشورهای صاحب تکنولوژی در غنیسازی اورانیوم محسوب میشود و ایران به کشورهای عضو باشگاه اتمی پیوست.
پس از آن با تصویب شوراى عالى انقلاب فرهنگى، به پاس قدردانى از تلاشهاى افتخار آفرین دانشمندان جوان ایرانى در دستیابى کشور به فناورى صلح آمیز هسته اى، 20 فروردین مقارن با تکمیل چرخه سوخت هسته ای در تقویم رسمى ایرانیان «روز ملى فناورى هسته اى» نام گرفت.
البته جمهوری اسلامی ایران مسیر پرفراز و نشیبی را برای دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته ای طی کرده است.
ایران درسال 1958 به عضویت آژانس بینالمللی انرژی اتمی درآمد و در سال 1968، پیمان عدم تکثیر سلاحهای هستهای (ان پی تی) را امضا کرد که در سال 1970، در مجلس شورای ملی به تصویب رسید.
دانشمندان و متخصصان ایرانی با دستیابی به نسل جدیدی از سانتریفیوژها و اعلام آن به آژانس بینالمللی انرژی اتمی، ایران را در زُمره کشورهای صاحب فناوری غنیسازی اورانیوم قرار داده و ایران به کشورهای عضو باشگاه هسته ای پیوست.
هر چند توسعه هسته ای ایران در راستای اهداف صلح آمیز صورت می گیرد، اما آمریکا و متحدان اروپایی اش از آن به مثابه دستاویزی برای متهم کردن تهران به دنبال کردن اهداف نظامی هسته ای استفاده می کنند. این اتهام در سند امنیتی دولت بایدن موسوم به«راهنمای موقت راهبرد امنیت ملی» که درمارس 2021 منتشر شد، بار دیگر تکرار شده و ادعا شده که آمریکا با آن مقابله خواهد کرد.
اتهام جدید واشنگتن علیه تهران یعنی تلاش برای کسب توانمندیها و فناوریهایی تغییر دهنده «قواعد بازی» از جمله فناوری هسته ای به معنای هراس آمریکا از گسترش و تقویت قدرت ملی ایران در ابعاد مختلف آن است.