سالن های ورزشی در روزهای ماه مبارک رمضان خلوت‌تر از قبل می شوند.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز مهاباد؛ فعالیت این سانها البته در ساعتهای پس از افطار ادامه دارد اما انگار خیلی ها قید روزه داری و ورزش کردن همزمان را می زنند.
دکتر مرتضی بهرامی‌نژاد، متخصص فیزیولوژی و بدنسازی می‌گوید: روزه‌داری مانع ورزش نیست و توصیه هایی برای ورزشکاران در ماه رمضان دارد.
هر تمرین ورزشی که یک فرد انجام می‌دهد دو مشخصه دارد؛ یکی شدت تمرین و دیگری حجم (مدت زمان) تمرین. در ماه رمضان و در شرایط روزه‌داری هر فردی می‌تواند ورزشهایی را که در روزهای عادی سال انجام می‌داده دنبال کند. یعنی همه ورزشها قابل انجام هستند. اما چون بدن روزه دار نسبت به گذشته انرژی کمتری دریافت می‌کند، لازم است که ورزشی که انجام می‌دهد از شدت و حجم کمتری برخوردار باشد.
مدت زمان و شدت تمرین برای هر فرد به آمادگی جسمانی او و نوع تمرینی که می‌کند بستگی دارد. کسی که برای شرکت در مسابقات قهرمانی تمرین می‌کند، نمی‌تواند به یک باره مقدار زیادی از این دو متغیر را کاهش دهد، اما فردی که ورزش را به صورت معمولی و عادی دنبال می‌کند، بهتر است زمان ورزش خود را به نیم ساعت تا چهل و پنج دقیقه در روز کاهش دهد. در این شرایط فرد ممکن است پیشرفتی در ورزش نداشته باشد، اما حداقل آمادگی بدنی خود را حفظ می‌کند.
ورزش در محیط‌های باز به دلیل گرمای زیاد باعث می شود بدن مایعات زیادی را از دست بدهد. چنین ورزشی برای افراد با سن بالا یا سنین کم توصیه نمی شود، چرا که این افراد مستعد بیماریهای ناشی از گرمازدگی هستند. بهتر است ورزشکاران مخصوصاً در این ماه در مقاطع روز حجم تمرین خود را در محیط باز کاهش دهند و شدت آن را هم کم کنند. ورزش در محیطی که تابش مستقیم خورشید نباشد، مناسب‌تر است.
ورزش صبحگاهی در ماه رمضان باید با شدت کمتری انجام شود، چرا که باعث ضعف، تشنگی و خستگی فرد می‌شود. عصر، نسبت به صبح زمان مناسب تری برای ورزش کردن است. افرادی که می‌خواهند بلافاصله پس از افطار ورزش کنند، باید روزه خود را سبکتر افطار کنند. مصرف کمی مایعات و یک ماده کربوهیدراتی می‌تواند یک افطاری سبک باشد. دقت کنید که ماده کربوهیدراتی نباید ماده قندی ساده باشد؛ چرا که این مواد خیلی زود در بدن دچار سوخت و ساز می شوند و ورزشکار را دچار افت قند می‌کنند.
اگر فردی می‌خواهد افطار مفصلی میل کند و بین افطار و ورزش فاصله‌ای بیندازد، باید حداقل دو، سه ساعت پس از افطار ورزش را به تعویق بیندازد، به ویژه اگر افطاری که میل کرده است حاوی مواد پروتئینی و پر چرب باشد.
در حالت روزه داری چون معده برای ساعتهای طولانی خالی است، بهتر است که همة افراد ابتدا روزه خود را با یک غذای ساده و کمی مایعات افطار کنند و با کمی فاصله از آن غذای اصلی را بخورند. وقتی دستگاه گوارش بدن غیر فعال می‌شود، باید آن را با نوشیدن مایعات ساده فعال کنیم و بعد به سراغ غذاهای جامد و سبک برویم. افطار کردن با غذاهای جامد دیرهضم اشتباه متداولی است. با کم شدن فعالیت دستگاه گوارش و همچنین میزان مایعات بدن، ترشحات دستگاه گوارش کم و هضم غذاهای سنگین دشوار می شود، در نتیجه ممکن است افراد دچار بیماریهای گوارشی شوند. بهتر است بین مصرف غذاهای سبک و سنگین فاصله‌ای باشد تا شرایط گوارشی بدن به حالت عادی برگردد.
پوشش مناسب از موارد دیگری است که یک ورزشکار در همه روزها و مخصوصاً در ماه رمضان باید به آن توجه کند. پوشیدن لباسهای چند لایه و پلاستیکی دمای بدن را بالا می برد و باعث دفع مایعات بدن می شود. در نتیجه شدت تمرینات ورزشی خود به خود پایین می‌آید و ورزشکار را در معرض آسیب قرارمی‌دهد. ورزشکاران می‌توانند در این ماه، مخصوصاً در روز، به مرور مهارتهای ورزشی و یاد گرفتن مباحث تئوری بپردازند و ساعتهای پس از افطار را برای تمرینهای عملی انتخاب کنند.