میلاد با سعادت یگانه منجی عالم بشریت حضرت مهدی (عج) بر منتظران آن حضرت مبارک باد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز مازندران، حضرت امام مهدی (عج) آخرین امام شیعیان در پانزدهم ماه شعبان ۲۵۵ هجری قمری چشم به جهان گشودند، نام پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری (ع) پیشوای یازدهم و مادر ایشان نیز نرجس خاتون (س) است.
حضرت ولیعصر (عج) معصوم چهاردهم و امام دوازدهم شیعیان هستند و آنگونه که در جلد ۵۱ بحارالانوار صفحه ۱۷ آمده است، پیامبر بزرگ اسلام (ص) نیز در وصف ایشان می‌فرمایند: (مهدی) از فرزندان من است، نامش نام من (محمد) و کنیه اش کنیه من (ابوالقاسم) است، در صورت و سیرت از همه کس به من شبیه‌تر است.
برای او غیبتی است که در آن مردم دچار حیرت می‌گردند و بسیاری از دسته‌ها و گروه‌های مردم گمراه می‌شوند، آنگاه مانند ستاره تابانی از پرده غیبت بدر آید و زمین را پر از عدل و داد کند.
حضرت ولی عصر (ع) روز جمعه نیمه شعبان ۲۵۵ هجری قمری متولد شده اند، شب این میلاد آن حضرت یعنی نیمه شعبان را «شب برات»، «شب مبارک» و «شب رحمت» خوانند.
تقیه کامل شیعه در عصر امام
شرایط سیاسی حاکم بر عصر امام به علت تدابیـر سخت نظامی خلفای عباسی که دشمن سرسخت ائمّه بوده‌اند اقتضاء می‌نمود، که شیعیان در تقیّه کامل و اختفاء فعّالیت‌های مذهبی خود را انجام دهند و ارتباط با ائمه برای شیعیان بسیار سخت انجام می‌گرفت، تنها وکلای شیعه در این دوره با زحمات عدیده امکان ارتباط با ائمه را داشتند، مخصوصاً دوره امام عسکری (علیه‌السّلام) سخت‌ترین دوران سیاسی و اجتماعی برای شیعه محسوب می‌شود. این امام عزیز اکثر دوران خویش را در پادگان‌های نظامی به سر برد و بخشی از عمر شریفش را نیز کاملاً تحت مراقبت و کنترل شدید نیرو‌ها و جاسوسان امنیتی خلفای جائر و ستم پیشه عباسی بوده است و وظیفة سنگین الهی، امامت را انجام می‌داد با توجّه به این اوضاع فشار و خفقان سیاسی است که امام زمان (علیه‌السّلام) در کودکی برای خیلی از مردم ناشناخته بود و فقط خصیّصین از بزرگان شیعه و نزدیکان ائمه و صحابی بزرگ به زیارت حضرت توفیق یافته و او را دیده‌اند و تعداد این افراد به حدّی است که یقین آور است علاوه بر این که این رؤیت‌کنندگان خودشان از فق‌ها و از اصحاب بزرگ و کاملاً مورد اطمینان و تایید ائمه بوده‌اند که در یقین و اطمینان کامل به کلام آن‌ها جای هیچ شبهه و شکی را باقی نمی‌گذارد.
معرفی جانشین به خواص شیعه
اسامی این افراد در کتاب‌های حدیث و تاریخی علمای بزرگ شیعه و سنّی آمده است و بسیاری از این افراد خودشان به محضر امام زمان (علیه‌السّلام) در زمان امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) رسیده‌اند با توجّه به اینکه در مدّت پنج سال امام عسکری (علیه‌السّلام) با خواص از شیعیان ارتباط مستمر داشت یا از طریق وکلای مخصوص در نواحی مختلف سرزمین اسلامی یا ارتباط مستقیم که در این فرصت‌ها امام سعی می‌نمود جانشین خود را به شیعیان معرفی کند و آن‌ها را از تحیر و سر درگمی نجات دهد همان طوری که ائمه قبل از او علاوه بر تصریح پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بنام ائمه، شخصاً و عیناً او را به شیعیان معرفی می‌کرده‌اند تا هیچ کس به دروغ مدّعی مقام امامت نشود که منجر به انحراف شیعه از مسیر حق گردد لذا در سیره تمام ائمه ما می‌بینیم که آن‌ها علاوه بر معرفی جانشین خود از آخرین امام معصوم نیز با القاب و اسم خاص آن حضرت به تصریح سخن گفته‌اند و او را به مردم با علائم مخصوص و منحصر به‌فرد معرفی نموده‌اند.
زیارت امام زمان (عج) در زمان حیات پدر
با این اهتمام به مقام امامت، امام عسکری (علیه‌السّلام) هم خبر از ولادت و غیبتش داده و او را شخصاً از دوران نوزادی و تولّد با طرق مختلف از جمله فرستادن «عقیقه»، به تمام شیعیان از ولادت آن حضرت خبر داده و او را به بزرگان شیعه نشان داده و در زمان خود شناسانده‌اند تا حجّت بر آن‌ها تمام شده است.
در اینجا به ترتیب از منابع معتبر و مختلف به تبیین برخی از افرادی که بـه حضور حضرت صاحب الامر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در زمان پدر بزرگوارش مشرّف شده‌اند می‌پردازیم:
محمد بن عثمان العمری
محمد بن عثمان العمری همراه چهل نفر از شیعیان آن حضرت را در کودکی دیده‌اند که امام عسکری (علیه‌السّلام) به آن‌ها فرموده است «هذا امامکم من بعدی و خلیفتی علیکم اطیعوه».
احمد بن هلال کرخی
کرخی به نقل از ابو‌هارون که از شیعیان بوده است نقل می‌کند که صاحب الزمان (علیه‌السّلام) را دیدم صورتش مانند ماه شب چهاردهم نور می‌داد.
یعقوب بن منقوش
یعقوب بن منقوش هم به نقل از شیخ صدوق (رحمة‌الله‌علیه) در کمال الدین از جمله کسانی است که حضرت را دیده است.
اهمیت کتاب شیخ صدوق
شیخ صدوق از بزرگان شیعه است که کتاب‌های گرا‌ن‌سنگی را در علوم مختلف از خود برجای گذاشته است که دارای اعتبار ویژه‌ای در پیش فُقهای شیعه هستند از جمله کتاب‌های بسیار معتبر او کتاب «کمال الدین و اتمام النعمة» است که آن را درباره امام عصر (علیه‌السّلام) نگاشته و تفصیلاً مباحث مختلفی را حول محور مهدویت طرح نموده و تمام شبهات وارده بر این جریان را در آن جواب داده است که بسیار قابل توجّه و مناسب است لذا هیچ شبهه‌ای در کتاب و نویسنده آن وجود ندارد و از جهاتی، از جمله نزدیکی دوران حیات صدوق به دوران غیبت صغری از نقاط قوت این کتاب است و ممتاز بودن و برخورداری نویسنده از فضائل نفسانی از موارد دیگر امتیازات این کتاب شریف است که قابل توجّه می‌باشد. در حقیقت این کتاب جواب شبهاتی است که درباره مسئلة مهدویت و وجود امام عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در عصر صدوق بر شیعه وارد شده و صدوق قاطعانه به آن‌ها پاسخ مستند و مستدل داده است.
کتاب ارشاد شیخ مفید
از جمله کتاب‌های معتبر شیعه که به این مسئله «رویت امام در حیات پدرش» پرداخته، کتاب ارشاد شیخ مفید است (۳۳۶-۴۱۳)، به نقل از ارشاد محمد بن اسماعیل بن موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) که از نوادگان امام هفتم بود در عراق امام زمان را در کودکی و در حیات پدرش دیده است، [حمزة بن موسی]بن جعفر به نقل از حکیمه خاتون عمه امام عسکری (علیه‌السّلام) که از جمله روایات بسیار معتبر است او را دیده در حیات پدرش دیده است، این روایت که حکیمه خاتون حضرت را دیده است در بسیاری از کتاب‌های مربوط به موضوع مهدویت کراراً آمده است که حتّی شب ولادت حضرت صاحب الزمان (علیه‌السّلام) آن بانوی مکرّم در خانه امام عسکری (علیه‌السّلام) حاضر بوده و افطار را در کنار برادرزاده‌اش بوده و شاهد ولادت آن حضرت بوده است، و او را مکرراً دیده و چشمانش با دیدارش روشن گردیده است. «رزقنا الله و ایاکم رؤیته»
رویت‌کنندگان حضرت مهدی (عج)
بنابر این اگر رویت‌کنندگان حضرت را در یک جمع‌بندی قرار دهیم می‌توانیم چنین نتیجه بگیریم که سه گروه حضرت را دیده‌اند:
اهل بیت آن حضرت
اهل بیت آن حضرت: مانند حکیمه خاتون عمه امام عسکری (علیه‌السّلام) و خادمان خانه امام عسکری (علیه‌السّلام) در ردیف اولین کسانی بوده‌اند که امام را زیارت کرده‌اند الف. ظریف (ابونصر) خادم دودمان امام عسکری (علیه‌السّلام)
ابوسعید غانم خادم دیگر امام عسکری (علیه‌السّلام) نقل کرده است که امام زمان (علیه‌السّلام) در گهواره بود که به محضرش شرف یاب شدم... به من فرمود: «انا خاتم الاوصیاء و بی یدفع الله عن اهلی و شیعتی».
«و روی محمد بن یعقوب رفعه عن نسیم الخادم و خادم ابی محمد (علیه‌السّلام) ...» وارد شدم به حضور امام زمان (علیه‌السّلام) بعد از اینکه ده شب از ولادتش می‌گذشت، در این حال عطسه نمودم به من فرمود: «یرحمک الله...»، فقال «الا ابشرک فی العطاس، هو امان من الموت ثلاتة ایام».
نواب حضرت مهدی (عج)
گروه دوم که از دیدار امام در حیات پدرش مسرور شده‌اند از نواب حضرتش بودند، عثمان بن سعید عمروی چنانکه قبلاً نیز گفته شد.
اصحاب خاص و شیعیان نامدار
گروه سوم از زیارت کنندگان حضرت در عهد امام عسکری (علیه‌السّلام) اصحاب خاص و شیعیان نامدار حضرت بوده‌اند که به برخی از آن‌ها اشاره کردیم و بسیاری از بزرگان شیعه از جمله علمای شهر قم و شیعیان خاص امام عسکری (علیه‌السّلام) به زیارت حضرت صاحب الزمان (علیه‌السّلام) در زمان حیات پدرشان رسیده‌اند.
جریان امامت پیشوایان معصوم
جریان امامت پیشوایان معصوم (علیهم‌السلام)، پس از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فراز و فرود‌های فراوانی پیدا کرد. امامان معصوم (علیهم‌السلام)، با حفظ راهبرد کلی و خطوط اساسی امامت، در رابطه با حفظ مکتب و ارزش‌های آن، روش‌های گوناگونی را در برابر ستمگران، در پیش گرفتند. این فراز و نشیب‌ها، تا زمان امامت علی بن موسی الرضا (علیهماالسلام)، ادامه داشت و امامان (علیهم‌السلام) تا آن زمان، هریک به تناسب زمان و مکان و ارزیابی شرایط سیاسی و اجتماعی، موضعی ویژه برمی‌گزیدند. پس از امام رضا (علیه‌السلام)، جریان امامت شکل دیگری یافت. امام جواد، هادی و عسکری (علیهم‌السلام)، در برابر دستگاه حاکم و خلفای عباسی موضعی یگانه برگزیدند.
نگرانی دشمنان از تولد مهدی (عج)
پس از اینکه دو قرن و اندی از هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سپری شد و امامت به آنان رسید، اندک‌اندک میان حکومتگران مسلمین در مرکز خلافت، نگرانی‌هایی عمیق جان گرفت. این نگرانی‌ها مربوط به اخبار و احادیث بسیاری بود که در آن‌ها اشاره شده از امام عسکری (علیه‌السلام) فرزندی تولد خواهد یافت که بر هم زنندۀ اساس حکومت‌هاست؛ ازاین‌رو بر فشار‌ها و سخت‌گیری‌ها بر امام حسن عسکری (علیه‌السلام) افزوده شد؛ تا شاید با نابودی ایشان، از تولد مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و تداوم امامت جلوگیری شود؛ اما بر خلاف برنامه‌ریزی‌ها و پیشگیری‌های دقیق و پی‌درپی دشمنان، مقدمات ولادت حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) آماده شد و توطئه‌های ستمگران، راه به جایی نبرد، بدین علت دورانی که آن حضرت در شکم مادر بزرگوار خود بود و سپس تولدش، همه و همه، از مردم پنهان بود و جز چند تن از نزدیکان، شاگردان و اصحاب خاص امام عسکری (علیه‌السلام)، کسی او را پس از ولادت نمی‌دید. آنان نیز مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را گاه‌گاه می‌دیدند؛ نه پیوسته و به صورت عادی.
غیبت صغرا
غیبت صغرا به معنای غایب شدن کوتاه مدت است و بنابر آموزه‌های شیعی، دورانی است که در آن امام مهدی (عج) به صورت مخفی زندگی می‌کرد و فقط از طریق نمایندگان چهارگانه خود با شیعیان مرتبط بوده است. این دوره بنابر یک نظر از سال ۲۶۰ قمری (۸۷۴م) آغاز و در ۳۲۹ قمری (۹۴۱م) پایان می‌پذیرد (حدود ۶۹ سال).
با غیبت امام مهدی (ع) این احتمال میرفت که شیعیان دچار سردرگمی شوند و مسأله تداوم امامت به فراموشی سپرده شود. برای مقابله با انحرافاتی از این قبیل، ضرورت داشت ارتباط شیعیان با امام خود به یک باره و به طور کامل قطع نشود از این رو نواب اربعه از سوی امام معرفی شدند تا مسئولیت اداره امور شیعیان را با هدایت و دستورات مستقیم ایشان عهدهدار شوند. این سفرا عبارت بودند از.
عثمان بن سعید عمری.
محمد بن عثمان.
حسین بن روح نوبختی.
علی بن محمد سمری.
پایان دوره غیبت صغرا
بنابر اجماع علمای شیعه بعد از درگذشت علی بن محمد سمری چهارمین نایب خاص حضرت مهدی (ع)، در سال ۳۲۹ق غیبت صغری به پایان رسیده و غیبت کبری آغاز شده است. در این دوران باب نیابت خاصه و وکالت از طرف امام مهدی (عج) مسدود است و تا روز ظهور، نایب خاصی در میان شیعه نخواهد بود.
وضع شیعیان در اواخر غیبت صغری
در سال‌های پایانی دوران غیبت صغری، تشیع در شهر‌هایی از ایران و از جمله در قم و آوه گسترش یافته بود و از سویی، شیعیان، منصب‌هایی حکومتی به دست آورده بودند که قدرت خاندان نوبخت در بغداد نمونه‌ای از آن است. در نیمه اول قرن چهارم با به قدرت رسیدن سلسله آل بویه در ایران و استیلای آنان بر بغداد و خلافت عباسی و به قدرت رسیدن آل حمدان در شام، وضع سیاسی به طور بی‌نظیری به نفع شیعه تغییر کرد و رجال شیعه چنان در همه مناصب و مقامات حکومت جا گرفتند و نفوذ اجتماعی آن مذهب، در چنان حدی بالا رفته بود که مورخان غربی امروز، آن قرن را «قرن شیعه» می‌خوانند.
در همین دوره بود که دفاعیه‌هایی، چون الامامة و التبصرة من الحیرة اثر علی بن بابویه در تثبیت باور‌های امامیه نوشته شد و سیر تدوین این کتاب‌ها در سال‌ها و سده‌های بعد با آثاری همچون کتاب الغیبه اثر محمد بن ابراهیم نعمانی و کمال الدین اثر شیخ صدوق استمرار یافت و بدین ترتیب، شیعه دوران غیبت صغری را با استواری پشت سر گذاشت و وارد دوران غیبت کبری شد.
انتظار فرج امام زمان (عج)
انتظار ظهور حضرت مهدی در میان شیعیان فرهنگ مهدویت را به وجود آورده و تعداد بسیار زیادی شعر درباره انتظار و شعر در فراق امام زمان (عج) با سوز دل سروده شده است.
هر ساله در کشور‌های اسلامی نیمه شعبان به مناسبت ولادت امام زمان جشن گرفته می‌شود
حضرت حجت بن الحسن العسکری (عج) در باور امامیه، منجی آخرالزمان و همان مهدی موعود است، ایشان عمری طولانی دارند و زمان زیادی را در غیبت زندگی خواهند کرد. اینکه علت غیبت امام زمان (عج) چیست؟ یکی از حکمت‌ها و راز‌های الهی بوده و ما نمی‌توانیم به عمق این راز پی ببریم، اما سرانجام ایشان به خواست و اراده خداوند ظهور و قیام می‌کنند و با عدل و داد بر جهان حکومت خواهند کرد.
بر چهره پر ز نور مهدی صلوات / بر جان و دل صبور مهدی صلوات
تا امر فرج شود مهیا بفرست / بهر فرج و ظهور مهدی صلوات...
اعمال شب نیمه شعبان
در منابع دعایی و روایی ما برای شب نیمه شعبان که بعد از شب‌های قدر، افضل شب‌ها است اعمالی ذکر شده که در ذیل به آن‌ها اشاره می‌شود:
اوّل:
غسل کردن که سبب تخفیف گناهان است.
دوّم:
شب‌زنده‌داری به نماز و دعا و استغفار، چنانکه امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) انجام می‌دادند و در روایت آمده: هرکه این شب را به رازونیاز و عبادت بپردازد دل او نمیرد در روزی که دل‌ها بمیرند.
سوّم:
زیارت امام حسین (علیه‌السلام) که افضل اعمال این شب است و باعث آمرزش گناهان است و هر که میل دارد تا ارواح صدوبیست‌وچهار هزار پیامبر با او دست آشنایی دهند، در این شب، امام حسین (علیه‌السلام) را زیارت کند.
کم‌ترین حدّ زیارت آن حضرت (ع) آن است که بر بالای بامی برآید و به جانب راست و چپ بنگرد، سپس سر به سوی آسمان بردارد و با این کلمات حضرت را زیارت کند: السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبا عَبْدِاللّٰه، السَّلامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللّٰه وَبَرَکاتُهُ. درود بر تو‌ای اباعبدالله، درود و رحمت و برکات خدا بر تو؛ و هرکس در هر کجا که باشد و در هر زمان آن حضرت را به این شیوه زیارت کند، امید است که پاداش حجّ و عمره برای او نوشته شود.
چهارم:
خواندن دعایی که شیخ و سید نقل کرده‌اند و به منزله زیارت امام زمان (صلوات‌الله‌علیه) است و با این فراز آغاز می‌شود: «اللّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا هذِهِ وَمَوْلُودِها وَحُجَّتِکَ وَمَوْعُودِهَا، الَّتِى قَرَنْتَ إِلى فَضْلِها فَضْلاً ...».
پنجم:
شیخ از اسماعیل بن فضیل هاشمی روایت کرده که گفت: حضرت صادق (علیه‌السلام) این دعا را به من آموخت که آن را در شب نیمه شعبان بخوانم؛ این دعا با این فراز آغاز می‌شود: «اللّٰهُمَّ أَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الْعَلِىُّ الْعَظِیمُ الْخالِقُ الرَّازِقُ الْمُحْیِى الْمُمِیتُ الْبَدِىءُ الْبَدِیعُ ...».
ششم:
دعایی را بخواند که حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در این شب می‌خواند و با اینچنین آغاز می‌شود: «اللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیَتِکَ مَا یَحُولُ بَیْنَنا وَبَیْنَ مَعْصِیَتِکَ ...».
هفتم:
بخواند «صلوات هر روز» را که هنگام زوال [هنگام ظهر شرعی]می‌خواند: «اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَمَوضِعِ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفِ الْمَلائِکَةِ...»
هشتم:
«دعای کمیل» را بخواند که ورودش در این شب است و این دعا به طور کامل در باب اوّل گذشت.
نهم:
هر یک از ذکر‌های «سُبْحانَ اللّه» و «الحَمْدُ للّه» و «اللّه أَکْبَر» و «لَا إِلهَ إلَّااللّه» را «صد مرتبه» بگوید تا خدا تعالی همه گناهان گذشته او را بیامرزد و حاجت‌های دنیا و آخرت او را برآورد.
دهم:
شیخ طوسی در کتاب «مصباح» از ابو یحیی در ضمن خبری در برتری و مزیت شب نیمه شعبان روایت کرده است که گفت: به مولای خود امام صادق (علیه‌السلام) گفتم: بهترین دعا‌ها در این شب کدام است؟ فرمود: هرگاه نماز عشا را خواندی، دو رکعت نماز به این ترتیب بخوان:
در رکعت اول سوره «حمد» و سوره «کافرون» و در رکعت دوم سوره «حمد» و سوره «توحید» و، چون سلام دادی، بگو «سُبْحانَ اللّهِ»، «سی‌وسه» مرتبه و «الْحَمْدُ لِلّهِ»، «سی‌وسه» مرتبه و «اللّهُ أَکْبَرُ»، «سی‌وچهار» مرتبه؛ سپس بخوان دعایی را اینچنین آغاز می‌شود: «یَا مَنْ إِلَیْهِ مَلْجَأُ الْعِبادِ فِى الْمُهِمَّاتِ، وَ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فِى الْمُلِمّاتِ ...» (کامل دعا در مفاتیح الجنان آمده است).
بعد از اتمام دعا به سجده می‌روی و می‌گویی: «یا ربّ: پرودگارا» «بیست مرتبه»، «یا اللّه: خدایا» «هفت مرتبه»، «لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ: هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ]» «هفت مرتبه»، «مَا شاءَ اللّهُ: خواست، خواست خدا است» «ده مرتبه»، «لَاقُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ: نیرویى جز به خدا نیست» «ده مرتبه»؛ پس صلوات می‌فرستی بر پیامبر و آل او (علیهم‌السلام) و از خدا حاجت خود را می‌خواهی.
پس سوگند به خدا که اگر در پی این عمل، به عدد قطرات باران حاجت بخواهی هرآینه خدا (عزّوجلّ) به سخاوت فراگیر و احسان بزرگش، آن حاجات را به تو می‌رساند.
یازدهم:
شیخ طوسی و کفعمی فرموده‌اند: که در این شب این دعا را بخوان که با این فراز آغاز می‌شود: «إِلهِى تَعَرَّضَ لَکَ فِى هذَا اللَّیْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ، وَقَصَدَکَ الْقاصِدُونَ ...» و این دعایى است که در سحر‌ها در پى «نماز شفع» خوانده می‌شود.
دواردهم:
بنده خداوند سجده‌ها و دعا‌هایی را که از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده بجا آورد. از جمله روایتی است که شیخ از حمّاد بن عیسی از ابان بن تغلب روایت کرده که گفت: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: شب نیمه شعبانی فرا رسید، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در آن شب در خانه عایشه بود، چون شب به نیمه رسید از بستر خود برای عبادت برخاست، هنگامی‌که عایشه بیدار شد، دریافت که پیامبر از خوابگاه خویش بیرون رفته، وی را همچون اغلب زنان وسوسه گرفت، گمان کرد آن حضرت نزد همسر دیگری از همسرانش رفته؛ از جای برخاست و چادرش را بر خود پیچید و سوگند به خدا که چادر او از ابریشم و کتان نبود، تارش از مو و پودش از کرک شتر مایه داشت، حجره به حجره در حجره‌های زنان رسول خدا جستجو می‌کرد، در این میان که در جستجوی آن حضرت بود، ناگهان نگاهش به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) افتاد که مانند جامه‌ای بر زمین چسبیده و در حال سجده است، به نزدیک آن حضرت رفت، شنید در سجده‌اش می‌گوید: «سَجَدَ لَکَ سَوادِی وَخَیالِی، وَ آمَنَ بِکَ فُؤادِی، هذِهِ یَدایَ وَمَا جَنَیْتُهُ عَلَى نَفْسِی، یَا عَظِیمُ تُرْجى لِکُلِّ عَظِیمٍ اغْفِرْ لِیَ الْعَظِیمَ فَإِنَّهُ لَایَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِلّا الرَّبُّ الْعَظِیمُ».
سپس سر مبارک خویش را از سجده برداشت و دوباره به سجده برگشت، عایشه شنید که آن حضرت (ص) می‌گوید: «أَعُوذُ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضاءَتْ لَهُ السَّماواتُ وَالْأَرَضُونَ، وَانْکَشَفَتْ لَهُ الظُّلُماتُ، وَصَلَحَ عَلَیْهِ أَمْرُ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ مِنْ فُجْأَةِ نَقِمَتِکَ، وَمِنْ تَحْوِیلِ عافِیَتِکَ، وَمِنْ زَوالِ نِعْمَتِکَ. اللّهُمَّ ارْزُقْنِی قَلْباً تَقِیّاً نَقِیّاً وَمِنَ الشِّرْکِ بَرِیئاً لَاکافِراً وَلَا شَقِیّاً».
سپس دو طرف روى خود را بر خاک نهاد و گفت: «عَفَّرْتُ وَجْهِی فِی التُّرابِ وَحُقَّ لِی أَنْ أَسْجُدَ لَکَ».
سیزدهم:
نماز «جناب جعفر طیار» را بجا آورد، چنانکه شیخ از امام رضا (علیه‌السلام) روایت کرده.
چهاردهم:
نماز‌های این شب را بخواند که بسیار است، از جمله نمازی است که ابویحیی صنعانی از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) روایت کرده و همچنین سی نفر از کسانی که مورد اطمینان و اعتماد هستند از آن دو بزرگوار روایت کرده‌اند: که هرگاه شب نیمه شعبان فرا رسید چهار رکعت نماز بخوان به این ترتیب که در هر رکعت سوره «حمد» و پس از آن «صد مرتبه» سوره «توحید» و، چون فارغ شدی بگو: «اللّهُمَّ إِنِّى إِلَیْکَ فَقِیرٌ، وَمِنْ عَذابِکَ خائِفٌ مُسْتَجِیرٌ. اللّهُمَّ لَاتُبَدِّلِ اسْمِى، وَلَا تُغَیِّرْ جِسْمِى، وَلَا تَجْهَدْ بَلائِى، وَلَا تُشْمِتْ بِى أَعْدائِى، أَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عِقابِکَ، وَأَعُوذُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ عَذابِکَ، وَأَعُوذُ بِرِضاکَ مِنْ سَخَطِکَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْکَ، جَلَّ ثَناؤُکَ أَنْتَ کَما أَثْنَیْتَ عَلَى نَفْسِکَ وَفَوْقَ مَا یَقُولُ الْقائِلُونَ.»
و بدان که برای خواندن «صد رکعت» نماز در این شب به این ترتیب که: در هر رکعت سوره «حمد» «یک مرتبه» و سوره «توحید» «ده مرتبه»، برتری و مزیت بسیار وارد شده.
و در اعمال ماه رجب دستورالعمل «شش رکعت» نماز در این شب با سوره‌های «حمد» و «یس» و «تَبارَک» و سوره «توحید» گذشت.
اللهم عجل لولیک الفرج...
نواییان گزارش می‌دهد