استاندارد‌های ملی در حوزه فناوری نانو با تدوین سه استاندارد ملی جدید، به عدد ۱۳۹ رسید.
این سه استاندارد ملی عبارت است از:
فناوری نانو؛ راهنمای کاربرد بیضی سنجی برای سنجش ضخامت فیلم‌های نانومقیاس
این استاندارد، به پروتکل عملی برای بیضی سنجی به منظور سنجش ضخامت فیلم‌های نانومقیاس می‌پردازد. این استاندارد هیچ یک از ویژگی‌های بیضی سنج‌ها را شامل نمی‌شود، اما پیشنهاداتی در مورد چگونگی کمینه کردن تغییرات داده برای بهبود تجدیدپذیری داده ارائه می‌کند. این استاندارد شامل موارد زیر است: طرح کلی روش اجرا‌های بیضی سنجی؛ روش‌های تفسیر نتایج و بحث درباره تحلیل داده؛ مطالعات موردی.
برای تدوین این استاندارد ملی، به‌عنوان منبع از استاندارد بین‌المللی آی‌ای سی به شماره ۶۳۲۵۸ استفاده گردید که در سال ۲۰۲۱ منتشر شده است. این استاندارد ملی با مشارکت خانم عادله دارابی (دکتری فیزیک)، به‌عنوان دبیر تدوین استاندارد و متخصصانی از پژوهشگاه‌های کشور، مرکز ملی علوم و فنون لیزر ایران و کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو تدوین گردید.
فناوری نانو؛ مشخصه‌یابی ساختاری گرافن
این استاندارد، به تعیین توالی روش‌ها برای مشخصه‌یابی خواص ساختاری گرافن، گـرافن دو لایه و نانوصفحه‌های گرافن حاصل از پودر‌ها و پراکنه‌های مایع می‌پردازد کـه بـه طور معمول بـا استفاده از گستره‌ای از فناوری‌های اندازه‌گیری پس از جداسازی پرک‌های مجزا روی یک زیرلایه مشخص می‌شود. ایـن خـواص شـامل تعداد لایه‌ها/ضخامت، اندازه جانبی پرک، سطح بی‌نظمی، هم‌تـرازی لایـه‌هـا و مسـاحت سـطح ویـژه آن اسـت. در این استاندارد پروتکل‌های اندازه‌گیری، روند آماده‌سازی نمونه و تحلیل داده‌ها برای مشخصه‌یابی گرافن حاصل از پودر‌ها و پراکنه‌ها ارائه می‌شود.
برای تدوین این استاندارد ملی، به‌عنوان منبع از استاندارد بین‌المللی ایزو به شماره ۱-۲۱۳۵۶ استفاده گردید که در سال ۲۰۲۱ منتشر شده است. این استاندارد ملی با مشارکت خانم روشنک شاکری (کارشناس سازمان ملی استاندارد)، به‌عنوان دبیر تدوین استاندارد و متخصصانی از پژوهشگاه‌های کشور، شرکت‌های مرتبط و کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو تدوین گردید.
آنالیز اندازه ذرات؛ پراکندگی پرتو ایکس زاویه کوچک (SAXS)
این استاندارد روشی را برای کاربرد پراکندگی پرتو ایکس زاویه کوچک (SAXS) به منظور تخمین میانگین اندازه ذرات در مقیاس نانو تعیین می‌کند. این روش در پراکنه‌های رقیق که اثرات برهمکنش و پراکندگی بین ذرات قابل اغماض است، کاربرد دارد. این استاندارد چندین روش ارزشیابی داده ذیل را بیان می‌کند: تقریب گوینیر، برازش داده مبتنی بر مدل، برازش داده مبتنی بر مونت کارلو، تبدیل فوریه غیرمستقیم و روش بیشینه‌سازی انتظار، سپس مناسب‌ترین روش ارزشیابی موردنظر توسط آنالیزگر انتخاب شده و در گزارش ارائه می‌شود.
برای تدوین این استاندارد ملی، به‌عنوان منبع از استاندارد بین‌المللی ایزو به شماره ۱۷۸۶۷ استفاده گردید که در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است. این استاندارد ملی با مشارکت آقای ابوذر سهرابی جهرمی (از شرکت راصد توسعه فناوری‌های پیشرفته)، به‌عنوان دبیر تدوین استاندارد و متخصصانی از آزمایشگاه‌ها، شرکت‌های مرتبط و کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو تدوین گردید.