دومین جلد از مجموعه شکوه شعر شیعی با نام «قصاید ولایی سروش اصفهانی» ازانتشارات کتاب نیستان منتشر شد .
میرزا محمدعلی ملقب به خان و شمس الشعرا و متخلص به سروش، فرزند قنبرعلی اصفهانی سدهی، شاعر قصیده‌سرای سدۀ 13ق. در اصفهان به دنیا آمد. سروش در ابتدای جوانی از زادگاهش به اصفهان رفت و چند سالی در سایۀ حمایت سید بیدآبادی (م 1260ق) مجتهد و مدرس مشهور آن دوره زیست و اندکی خواندن و نوشتن آموخت. سپس در دورۀ ولیعهدی ناصرالدین شاه در تبریز به خدمت آن شاهزاده راه یافت و با سرودن قصایدی در مدح او به شهرت رسید. پس از جلوس ناصرالدین شاه در تهران، ملک‌الشعرای دربار وی شد.
«شمس‌المناقب در مدح و منقبت پیامبر (ص) و خاندان نبوت»، «مثنوی روضه الانوار در ذکر واقعه کربلا»، «دیوانی به نام زینه‌المدایح و قصاید»، «فتح‌نامه‌ها و مثنوی‌های اردیبهشت‌نامه»، «ساقی‌نامه» و «الهی‌نامه» آثاری است که از میرزا محمدعلی ملقب به خان و شمس الشعرا و متخلص به سروش بر جای مانده است.
کتاب «قصاید ولایی سروش اصفهانی» در ۳۰۵ صفحه نگارش یافته است و دومین اثر از پروژه شکوه شعر شیعی محسوب می‌شود که ازسوی انتشارات نیستان با همکاری موسسه ادب‌پژوهی شیعی (سلیس) منتشر کرده است.