۲۵ رجب حکایت روزگار هفتمین امام شیعیان است که سال‌های درد و رنج و اسارت نگذاشت لحظه‌ای آرامش از نگاه نافذش ناپدید شود.
به گزارش گروه علمی فرهنگی خبرگزاری صدا و سیما مرکز زنجان ؛ روزنگار رجب در بیست و پنجمین روزش به سوگ فقدان وجودی نشسته که سال‌های سال با درد و رنج و اسارت همنشین بود، اما صبر و حلمش نگذاشت لحظه‌ای آرامش از نگاه نافذش ناپدید شود.
دل‌ها محزون در فراق امام غریبی است که سال‌ها در سایه تعقیب و شکنجه روزگار گذراند و تبعید سهم تعبُد و خدامحوری‌اش بود.
امامی که سیاهچال‌های بغداد او را خوب می‌شناسند و غل و زنجیر‌ها همنشین وجود پاک و مناجات‌های مداومش بودند.
این حکایت روزگار هفتمین امام شیعیان است که در غروب ۲۵ رجب از غل و زنجیر جهل و زندان نفاق و کین دشمنان رها شد تا همنشین آسمان و سلاله پاک خود باشد.
او که تمام لحظات عمر بابرکتش توأم با رنج جهل دشمنان بود فرمود: «کسی که مزه رنج سختی را نچشیده، نیکی و احیان در نزد او جایگاهی ندارد.»
امامی که زندان هارون الرشید عباسی نتوانست بلندای کرامت و حلمش را حبس کند و وسعت کرامت خاندانش را به حاشیه براند.
هارون به این خیال خام بود که می‌تواند وسعت بی‌کران نور را به چاردیواری زندان کشیده و گمان می‌کرد می‌تواند معصومیت ناب را در پس میله‌ها به زنجیر کشد، اما زهی خیال باطل!
و حال کاظمین در این دقایق رجب خشم فروخورده امام کاظم علیه‌السلام را فریاد می‌زند و ظلم روا داشته به ساحت نورانی او را؛ او که همواره می‌گفت: «خشم، کلید هر بدی است» پس دردناکترین جهالت و زجرآورترین شکنجه‌ها را با حلم و صبر بی‌مانندش تاب آورد و خشم را در برابر این استقامت به زانو افکند.
امروز نه تنها کاظمین، بلکه مشهد و قم داغدار «پدر» است؛ امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) امشب ردای یتیمی بر تن کرده و در سوگ چنان گوهر نایابی اشکبارند.
خدایا به حق کاظم آل محمد (ع) توفیق کظم غیظ در لحظات سخت امتحانت را به همه ما عطا بفرما و ما را در پیشگاه شفاعتش، روسیاه نگردان.