تولیدکنندگان اوراق فشرده چوبی برای تهیه مواد خام مصرفی خود، با استفاده از منابع لیگنوسلولزی موجود در کشور، دیگر نیازی به تامین چوب جنگلی نخواهند داشت.
ماده اولیه ارزان و در دسترس
استفاده از سایر منابع لیگنوسلولزی موجود در کشور به‌عنوان ماده اولیه ارزان و در دسترس مانند کاه برنج ،کاه گندم، ساقه کلزا، پنبه، سرشاخه‌های نخل و باگاس یا تفاله نیشکر، یکی از مهم‌ترین راهکارهای چیره شدن بر این مشکل است. امری که یک بازنگری کلی در سیاست‌گذاری‌ها و سرمایه‌گذاری‌های آتی در این صنعت را نیز می‌طلبد.
استفاده از ضایعات کشاورزی
در این طرح تلاش شده است تا با شناخت دقیق الزامات صنایع تولیدی کشور در این ارتباط، فرآیندهای تولید انواع اوراق فشرده چوبی با استفاده از ضایعات کشاورزی، مورد توجه آنها توسعه یابد تا با کمترین تغییرات در فرآیند تولیدشان بتواند به تولید ادامه دهند.
تخریب نشدن منابع طبیعی
با این روش، دستاوردهای قابل توجهی حاصل می‌شود که از مهم‌ترین آنها می‌توان به تخریب نشدن منابع طبیعی ناشی از برداشت مواد اولیه چوبی باارزش از جنگل‌های کشور و مصرف کمتر انرژی در فرآیند تولید اوراق فشرده چوبی با کاهش نیاز به خرد کردن و خشک کردن اشاره کرد.
این طرح به ایجاد شغل پایدار در مناطق کمتر توسعه‌یافته و دارای زمین‌های کشاورزی منجر می‌شود و انتشار کربن و اجرای تعهدات بین‌المللی که شامل نسوختن و تجزیه ضایعات کشاورزی در مزرعه است را کاهش می‌دهد.
درآمد بیشتر برای کشاورزان
همچنین با اجرای این طرح، درآمد بیشتری برای کشاورزان با فروش ضایعات کشاورزی به دست خواهد آمد.
طرح تدوین دانش فنی و بومی‌سازی بهره‌برداری از ضایعات لیگنوسلولزی کشاورزی در صنایع اوراق فشرده چوبی به همت دانشگاه تربیت مدرس و با حمایت‌های کارگروه تخصصی آب، خشکسالی، فرسایش و محیط زیست در مسیر توسعه قرار گرفته است.