حضرت زینب(س) یگانه بانویی که عالی‌ترین نمونه شهامت، کفایت و خردمندی
حضرت زینب(س) در ۱۵رجب سال۶۳ هجری قمری در حالی از دنیا رفتند که پس از شهادت امام حسین(ع) پرچمدار قیام نهضت عاشورا بودند و پیام قیام حسین بن علی(ع) را به تمام جهانیان ابلاغ کرد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز سیستان و بلوچستان، حضرت زینب کبری(س) در روز پنجم جمادی الاولی سال پنجم یا ششم هجری قمری در شهر مدینه منوّره متولّد شدند.
نام مبارک آن بزرگوار زینب، و کنیه گرامی‌شان ام الحسن و ام کلثوم و القاب آن حضرت عبارتند از: صدّیقة الصغری، عصمة الصغری، ولیة اللّه العظمی، ناموس الکبری، شریکة الحسین علیهالسّلام و عالمه غیر معلّمه، فاضله، کامله و ...
پدر بزرگوار حضرت زینب(س)، اوّلین پیشوای شیعیان حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) و مادر گرامی آن بزرگوار، حضرت فاطمه زهرا(س) می‌باشد. همسر گرامی آن حضرت، عبداللّه فرزند جعفر بن ابیطالب، بود.
در کتاب اعلام الوری برای آن بانوی بزرگوار سه پسر به نام‌های علی، عون، و جعفر و یک دختر به نام ام کلثوم ذکر شده است.
حضرت زینب(س) در نیمه ماه رجب سال۶۲ هجری قمری چشم از جهان فروبستند.
یگانه بانویی که عالی‌ترین نمونه شهامت، کفایت و خردمندی است که هیچگاه برادرش امام حسین(ع) را تنها نگذاشت.
حضرت زینب(س) بانویی که نه تنها در زنان، بلکه در مردان عالم، کمتر نظیرش را می‌توان دید. بانویی توانا که عالی‌ترین نمونه‌ای از شهامت و دلیری، دانش و بینش، کفایت و خردمندی، قدرت روحی و تشخیص موقعیت بوده و هر وظیفه‌ای از وظایف گوناگون اجتماعی را که به عهده گرفت، به خوبی انجام داد.
در تاریخ وفات حضرت زینب کبری(س) سومین فرزند امیرمومنان حضرت علی(ع) اختلاف نظر وجود دارد، اما مشهور این است که آن حضرت در 15رجب سال62 هجری روز یکشنبه وفات کرده است.
نقش آن حضرت را در قیام عاشورا، صرفا نباید از دیدگاه احساسی و روابط نسبی تحلیل کرد، بلکه در آن واقعه، حضرت زینب خود را فردی می بیند که باید از جان امام خویش محافظت کند و در رکاب او باشد.
در آن حادثه و مصیبت مهیب که تمام بار غم و اندوه، بر دوش حضرت زینب(س) بود و او باید آغوش تسکین خود را بر روی تک تک بازماندگان عاشورا می گشود، و در مقام الگو و مقتدای تمام حاضرین صحنه عاشورا قرار داشت.
عاشورا به نام امام حسین(ع) زنده است و به یاری و یاوری حضرت زینب(س) ایشان بهترین نمونه برای زنان و خداجوی روزگار است.