هم زمانی سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به منامه با یازدهمین سالگرد قیام مردم بحرین, اهداف رژیم اقلیت اما تمامیت خواه آل خلیفه در انعقاد توافقنامه های امنیتی با تل آویو را نمایان می سازد.
بی تردید انتخاب چنین تاریخی برای سفر نفتالی بنت نخست وزیر رژیم صهیونیستی به منامه تصادفی نبوده و دستکم بخشی از اهداف رژیم اقلیت اما تمامیت خواه حاکم بر بحرین را از نزدیکی به رژیم صهیونیستی و انعقاد توافقنامه امنیتی با آن را آشکار می کند و در عین حال نشان می دهد که چگونه تل آویو از نیازهای داخلی این کشور بهره برداری و فرصت سازی می کند. این هدف امنیتی چیزی نیست جز استفاده از تجارب و شیوه های سرکوب گرایانه رژیم صهیونیستی در فلسطین در سرکوب قیام مردم بحرین است که سال ها برای احقاق حقوق خود تلاش می کنند.
این موضوع چند نکته را آشکار می کند: نخست اینکه نشان می دهد از این پس رژیم صهیونیستی و دستگاه اطلاعاتی و امنیتی آن در سرکوب و مهارقیام مردم به طور مستقیم وارد خواهندشد. با توجه به اینکه یکی از شیوه های این رژیم در سرکوب قیام و انتفاضه مردم فلسطین شناسایی و ترور چهره های سرشناس مبارزان فلسطینی بوده از این رو این احتمال وجود دارد که از این پس دستگاه اطلاعاتی و امنیتی بحرین هم به همین شیوه متوسل شود و یا اینکه جوخه های ترور اسرائیلی به نیابت از شیخ خلیفه به این اقدام دست بزنند.
دوم اینکه تا پیش از این دستگاه اطلاعاتی و امنیتی بحرین بیشتر متکی به حمایت ها و مشاوره های سرویس اطلاعات انگلیس بوده که تا حدودی مبتنی بر شیوه های محافظه کارنه بوده است اما اکنون رژیم صهیونیستی جای انگلیس را در حوزه امنیت داخلی می گیرد و یا اینکه انگلیس در جهت بسترسازی برای روابط منامه- تل آویو داوطلبانه و بر اساس بده وبستان صورت گرفته جای خود را به این رژیم می دهد کما اینکه امریکا نیز در حوزه نظامی اقدام مشابه انجام می دهد.
سوم اینکه با نزدیکی و ائتلاف امنیتی رژیم صهیونیستی و رژیم آل خلیفه ،مردم فلسطین ومردم بحرین در موقعیت مشابه قرار می گیرند و احساس نزدیکی و همدردی بیشتری با هم پیدا می کنند کما اینکه چنین وضعیت مشابهی بین دو ملت بحرین و فلسطین با ملت یمن نیز وجود دارد و بر همین اساس می توان گفت به موازات نزدیکی و ائتلاف میان رژیم صهیونیستی و دولت های سازشکار عربی، ائتلاف مردمی بین ملل تحت ستم آنها شکل خواهد گرفت و اکنون نمادهای آن را می توان در مواردی مشاهده کرد.
یکی از نتایج نزدیکی ملت های تحت ستم و اشغال می تواند تضعیف پروژه جنگ شیعه و سنی در منطقه و آغاز روند تازه ای از وحدت شیعه و سنی باشد چراکه اکنون سنی ها در فلسطین و شیعیان در بحرین در معرض همپیمانی امنیتی و اطلاعاتی منامه- تل آویو قرار دارند و وضعیت مشابهی هم برای یمنی های زیدی مذهب متصور است و این به روشنی نشان می دهد که تاکنون دولت متجاوز صهیونیستی و دولت اقلیت و تمامیت خواه بحرین از مذهب به عنوان پوششی برای سیاست های خود استفاده می کردند.
-----------------------------------------
احمد کاظم زاده