حسینی: زیرساخت‌های مناسب ایران در حوزه حمل و نقل، منابع انرژی و پیشرفت در حوزه‌های تکنولوژی می‌تواند به توان و ظرفیت طرح‌های اقتصادی پاکستان و چین کمک کند.
سید محمد علی حسینی با بیان اینکه بیشترین پیشرفت‌ها در تعاملات بین دو کشور در چند سال اخیر در حوزه‌های دیپلماتیک، مبارزه با تروریسم و همکاری‌های اطلاعاتی و امنیتی، حمل و نقل، گردشگری و زیارت صورت گرفته افزود: پیش بینی می‌شود همکاری‌ها و تعاملات تجاری که تحت تاثیر شیوع کرونا کاهش یافته بود، با افتتاح گذرگاه‌های مرزی و گشایش بازارچه‌های مرزی مجددا روند افزایشی به خود بگیرد.
سفیر کشورمان در پاکستان در پاسخ به سوالی پیرامون وضعیت مبادلات تجاری میان دو کشور همسایه گفت:در حوزه اقتصادی نیز عزم و اراده مقامات دو کشور بر افزایش حجم مناسبات تجاری قرار دارد. قبل از شیوع کرونا، حجم تجارت ایران و پاکستان ۱.۵ میلیارد دلار بوده است و اکنون با گذشت ۲ سال از کرونا، به ۱.۱ میلیارد دلار کاهش یافته است، این درحالیست که ظرفیت همکاری‌های تجاری دو کشور حداقل ۵ میلیاد دلار است.
وی اظهار داشت: مهمترین موانع توسعه تجارت بین دو کشور، نبود کانال‌های بانکی است که در اثر تحریم‌های یکجانبه و غیرقانونی و در چارچوب تروریسم اقتصادی آمریکا علیه ملت ایران ایجاد شده است، در این راستا، ایران راه‌های جایگزین و تجربه شده‌ای را برای صادرات به پاکستان معرفی کرده که تجارت تهاتر و تجارت با ارز‌های محلی از مهمترین راهکارهاست.
وی افزود : ایران می‌تواند به عنوان یک کشور غنی از نظر منابع انرژی، انواع حامل‌های انرژی از جمله برق، گاز، نفت و محصولات پتروشیمی را به پاکستان صادر کنید و پاکستان نیز می‌تواند به عنوان یک کشور با تولیدات کشاورزی، محصولات کشاورزی و دامی به ایران صادر نماید.
سفیر کشورمان در خصوص تمایل ایران به مشارکت در طرح اقتصادی «سی پک» میان پاکستان و چین گفت: ایران بار‌ها اعلام کرده است تمایل دارد تا با تمام توانایی‌ها و امکانات خود در کریدور اقتصادی چین- پاکستان، سیپک، مشارکت کند چرا که معتقدیم ایران با زیرساخت‌های مناسب در حوزه حمل و نقل، منابع انرژی غنی و همچنین پیشرفت‌های ایران در حوزه‌های تکنولوژیک می‌تواند به توسعه توان سی پک و همگرایی اقتصادی منطقه را تضمین کند.
وی دو بندر گوادر و چابهار را به عنوان دو بندر مکمل و بخش مهمی از یک پروژه کلان توصیف و تصریح کرد:توسعه مکمل و همزمان این دو بندر و تقویت نقش آن‌ها در مسیر ترانزیتی شرق به غرب و کریدور شمال به جنوب، می‌تواند به نفع مردم هر دو کشور باشد چراکه از این طریق اقیانوس هند به فلات ایران و از آنجا به اوراسیا و اروپا متصل می‌شود.