نشست‌های تخصصی با موضوعاتی چون، «جریان شناسی فرهنگی سینمای پس از انقلاب»، «رنگ در سینمای امروز ایران»، «سینما، فلسفه و معنا» و همچنین، بررسی و نمایش فیلم سینمایی «خانه دوست کجاست» برگزار شد.
البته که بار‌ها موضوع سینمای چهل سال اخیر و جریان فکری و فرهنگی آن مورد بررسی قرار گرفته است، اما در دومین نشست «سینما دانش» با ریزبینی بیشتری جریان شناسی فرهنگی سینما مورد بحث قرار گرفت.
ابتدا نشست با موضوع رویکرد رهبران انقلاب اسلامی در چهار دهه اخیر جلو رفت و در ادامه انواع سبک‌هایی که در فیلم‌های دهه‌های اخیر مورد استفاده قرار گرفت، زیرذره‌بین رفت. بحث جهان بینی و بیان ارزش‌ها در سینما با تکیه بر استاندارد‌های سینمایی موضوع گفتگو بود. چاوشی کارشناس حوزه ارتباطات معتقد بود هیچ فیلم ارزشی نباید فارغ از استاندارد‌های فیلم سازی به روی پرده نقره‌ای برود. در پایان هم دو کارشناس برنامه ضعف‌های موجود در دیپلماسی سینمایی را بررسی کردند.
رنگ‌هایی که در سینمای ایران رنگ باخته‌اند
نشست دوم روز سوم جشنواره، به مبحث «رنگ در سینمای امروز ایران» اختصاص داشت. موضوع تخصصی که از ابعاد مختلف آکادمیک و تجربی مورد بررسی قرار گرفت. حاضران در نشست که آقایان محمود کلاری مدیر فیلمبرداری، ساعد نیک ذات مدیر فیلمبرداری و کامران سحرخیز متخصص لابراتوار دیجیتال بودند، کوهی از تجربه و تخصص خود را در اختیار حاضران در سالن گذاشتند.
آقای کلاری بحث را از دگرگونی سینما با توجه به تغییر فیلمبرداری از آنالوگ به دیجیتال آغاز کرد. او معتقد بود با این تغییر بزرگ، مبحث رنگ بندی و موضوعات فنی مربوط به آن پیچیدگی بیشتری پیدا کرد. البته ساعد نیک‌ذات معتقد بود با ورود عصر دیجیتال، امکانات بیشتر شد و از طرفی کار سازندگان آثار راحت‌تر شد.
نکته قابل توجه نشست درباره جدی گرفته شدن مبحث رنگ در فیلمسازی بود. نیک‌ذات در اینباره گفت: در پسِ تولید، توهم دانش رخ می‌دهد و، چون شما بلدید که با کامپیوتر کار کنید فکر می‌کنید که همه چیز را می‌دانید. مشکل این است که آموزش‌های لازم در دانشگاه داده نشده است. در فشار پلانی قدرت خلاقیت از بین می‌رود. هر کس با داشتن یک کامپیوتر می‌گوید کالریست است، اما مسیر حرفه‌ای بودن زنجیره‌ای است که باید کامل شود.
نگاه جامعه شناسانه به سینما در نشست تخصصی «سینما، فلسفه و معنا»
سومین نشست تخصصی در سالن رودکی انجام شد. جایی که بیژن عبدالکریمی کارشناس فلسفه، موضوع «سینما، فلسفه و معنا» را مطرح کرد. در اصل همان طور که دکتر امیررضا مافی مجری این نشست گفت، در این جلسه از دریچه علوم انسانی، به سینما نگاه شد. موضوعی که در دانشگاه‌ها بار‌ها انجام شده است و شاید نیاز بود با مطرح کردن این مبحث در کنار نمایش فیلم‌های جشنواره فجر، به خوبی مسیر انتقال راهکار‌های جامعه شناسانه سینما را به سینما معرفی کرد.
آقای عبدالکریمی از اهداف هنر و هنرمند گفت و در ادامه بیان کرد: دچار ساده‌اندیشی نشویم که هنر حاصل هنرمند است، هنرمند فرد است و با یک زیست جهان نسبت دارد و کسی که می‌تواند به خلق عالم دیگری بپردازد، هنرمند تراز اول است و اگر چنین نباشد چیزی را ارائه داده که جهان به او دیکته کرده است. اگر تجربه زیسته نباشد صرف تکنیک داشتن، نقض غرض می‌شود.
وی در ادامه به اهدافی که باید هنرمند داشته باشد، اشاره کرد.
آخرین نشست روز سوم مربوط به فیلم سینمایی «خانه دوست کجاست» اثر ماندگار عباس کیارستمی بود. فیلمی که نه تنها در مجامع فرهنگی و دانشگاهی ایران بلکه در بسیاری از نشست‌های تخصصی در خارج از کشور، بررسی شد و مورد تمجید قرار گرفت. اینبار در کنار اکبر نبوی منتقد سینما و مجری این برنامه، سیف الله صمدیان دوست و همکار کیارستمی قرار داشت.
آقای صمدیان در طول برنامه ابعاد مختلف شخصیتی کیارستمی را بیان کرد. او ضمن اینکه کیارستمی را فردی خاص دانست، بیان کرد که روحیه اکتشافی در وجود این کارگردان بود که باعث می‌شد این کارگردان، راهی متفاوت را در میان فیلمسازان طی کند.
آقای صمدیان در ادامه به تمجید‌هایی که هنرمندان بزرگ جهانی مانند اسکورسیزی کارگردان مشهور از وی داشتند، اشاره کرد. صمدیان همچنین از گرایش کیارستمی به واقعیت و نمایش هر چه واقعی اتفاقات در فیلمش داشت و گفت: هر فیلمبردار یا موزیسینی نمی‌توانست با کیارستمی کار کند. حتی در برخی مواقع بزرگان سینما نمی‌توانستند در پروژه‌هایی با او همکاری کنند. هر کس که دلی کار می‌کرد و می‌توانست با نگاه دلیِ کیارستمی به فیلم همراه شود، با او همکار می‌کرد.
در ادامه نیز، نسخه اصلاح شده فیلم خانه دوست کجاست به نمایش در آمد و به این ترتیب نشست‌های تخصصی فرهنگی روز سوم جشنواره به پایان رسید.