آری شافیط تحليلگر صهيونيست: «اسرائیل نفس‌های آخر خود را می‌کشد زندگی در این سرزمین هیچ فایده‌ای ندارد و باید به سان فرانسیسکو یا برلین برویم.»
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، برخی کارشناسان و حتی مقامات سابق رژیم صهیونیستی اذعان می‌کنند این رژیم به پایان عمر خود نزدیک شده و دیگر راه نجاتی برای آن باقی نمانده است.
زهیر اندراوس روزنامه نگار فلسطینی در یادداشتی در روزنامه اینترنتی رای الیوم به بررسی اظهارات برخی صهیونیست‌ها درباره عمر این رژیم و زوال آن پرداخت و نوشت: بنیامین نتانیاهو نخست وزیر سابق رژيم صهيونيستي در اظهار نظری قابل توجه گفت تلاش می‌کند اسرائیل صدمین سال تاسیس خود را هم ببیند.
وی افزود چنین چیزی بدیهی نیست، زیرا تاریخ به ما نشان داده است که هیچ یک از حکومت‌های ملت یهود بیش از هشتاد سال عمر نکرده است که منظور وی دولت حشمونی هاست.
شائول ارئیلی یکی از ژنرال‌های ذخیره ارتش رژيم صهيونيستي و شرق شناس اسرائیلی متخصص در منازعه اعراب و رژیم صهیونیستی اعلام کرد این رژیم با راهبرد‌های مختلفی که در پیش گرفته است؛ توانست رویای صهیونیسم را در سرزمین فلسطین تحقق بخشد و به منصه ظهور برساند و در مسیر نابودی این رؤیا گام بر می‌دارد.
وی در مقاله‌ای در روزنامه عبری هاآرتص نوشت جنبش صهیونیسم تلاش کرد با ادغام سه راهبرد اساسی، حکومت یهودیان را در سرزمین اشغالی فلسطین تاسیس کند، اما هیچ یک از این راهبرد‌ها نتوانستند این منازعه را حل یا اهداف سه گانه جنبش صهیونیسم را که شامل «سرزمین اسرائیل، دموکراسی و اکثریت یهودی» می‌شد تحقق بخشند. به گفته وی این مسئله باعث شکل گیری رویکرد سیاسی سوم به نام تقسیم به دو کشور (تاسیس دو کشور) منجر شد.
وی تاکید کرد «مخالفت فلسطینیان با طرح دونالد ترامپ (رئیس جمهور سابق آمريکا) نشان می‌دهد در میان فلسطینیان هیچ شریکی برای صلح اقتصادی یا کاهش نزاع وجود ندارد و احتمال کوچ اختیاری یا اجباری نیز منتفی است، بنابراین به نفتالی بنت نخست وزیر رژيم صهيونيستي و دیگران که معتقدند زمان به نفع ماست می‌گوییم در کوتاه مدت و بلندمدت هیچ احتمالی برای اجرای این رویکرد وجود ندارد.»
این شرق‌شناس صهيونيست تاکید کرد «کسانی که از طرح تک کشوری حمایت می‌کنند این مسئله را نادیده می‌گیرند که واقعیت‌های جمعیتی در سال ۲۰۲۲ به اضافه پناهندگان فلسطینی که به کشورشان بازخواهند گشت به معنای تحقق رویای فلسطینیان برای تاسیس کشوری اسلامی و دموکراتیک با اکثریت ثابت عرب است. با وجود آن که اوضاع در مقایسه با سال ۱۹۴۷ پیچیده‌تر شده است، شاهد احیای اندیشه وحدت اقتصادی و کنفدرالی به اشکال مختلف هستیم که روسای صهیونیسم را تهدید می‌کند.»
آری شافیط کارشناس پیشکسوت صهيونيست می‌گوید «زندگی در این سرزمین هیچ فایده‌ای ندارد و باید به سان فرانسیسکو یا برلین برویم.»
در همین چارچوب مقاله آری شافیط در روزنامه هاآرتص با عنوان «اسرائیل نفس‌های آخر خود را می‌کشد» خواب تصمیم گیرندگان در این رژیم را آشفته کرده است. وی در این مقاله نوشت ممکن است همه چیز از دست برود و ممکن است از نقطه بی‌بازگشت عبور کرده باشیم و ممکن است دیگر امکان پایان دادن به اشغالگری و توقف شهرک سازی و برقراری صلح وجود نداشته باشد و ممکن است دیگر امکان اصلاح صهیونیسم و تقسیم کشور هم وجود نداشته باشد.
وی می‌افزاید «اگر اوضاع اینگونه باشد زندگی در این کشور دیگر مزه‌ای ندارد، باید اینجا را ترک کرد. اگر اسرائیلی بودن و یهودی بودن دیگر دو عامل حیاتی و مهم از هویت (ما) نباشند و اگر اسرائیلی‌ها علاوه بر داشتن گذرنامه به معنای فنی آن، آمادگی روانی هم برای ترک اسرائیل و رفتن به کشور‌های دیگر را داشته باشند، دیگر کار تمام شده است. باید با دوستان خداحافظی کرد و به سان فرانسیسکو یا برلین رفت.
وی افزود«اسرائیلی‌ها از زمانی که به فلسطینی آمدند می‌دانند نتیجه دروغی هستند که جنبش صهیونیسم خلق کرد. جنبش صهیونیسم از کل مکر و فریبی که در طول تاریخ در شخصیت یهودیان وجود دارد استفاده کرد و با بهره برداری از هولوکاست و بزرگنمایی آن، توانست جهانیان را متقاعد کند که فلسطین همان سرزمین موعود است و معبد ادعایی زیر مسجدالاقصی قرار دارد و به این ترتیب گرگ به بره‌ای تبدیل شد که از اموال مالیات دهندگان آمریکایی و اروپایی ارتزاق کرد تا به موجود وحشی هسته‌ای تبدیل شد. اسرائیلی‌ها می‌دانند در فلسطین آینده‌ای ندارند، زیرا آنگونه که دروغ پردازی کردند، این سرزمین بدون ملت نیست.»
گدعون لوی نویسنده می‌گوید: «فلسطینیان ناممکن را ممکن می‌کنند و با وجود محاصره، موشک‌هایی درست می‌کنند و ما را هدف قرار می‌دهند.»
این روزنامه نگار صهیونیست می‌گوید «به نظر می‌رسد سرشت فلسطینیان با بقیه انسان‌ها تفاوت دارد. سرزمین آن‌ها را اشغال کردیم و زنان زیبا و بدکاره را در میان آن‌ها رها کردیم و گفتیم با گذشت چند سال، وطن و سرزمین خود را فراموش می‌کنند؛ اما نسل جدید آن‌ها انتفاضه ۱۹۸۷ را به راه انداختند. آن‌ها را به زندان انداختیم و گفتیم در زندان آن‌ها را تربیت می‌کنیم.»
لوی افزود «چند سال بعد تصور کردیم آن‌ها عبرت گرفته اند، اما با انتفاضه مسلحانه ۲۰۰۰ برگشتند که تر و خشک را از بین برد. گفتیم منازل آن‌ها را ویران و برای مدت‌های طولانی آن‌ها را محاصره می‌کنیم، اما به رغم محاصره و ویرانی غیرممکن را ممکن کردند و موشک‌هایی ساختند و ما را هدف قرار دادند. ما برنامه ساخت دیوار و کشیدن سیم‌های خاردار را تهیه کردیم، اما ناگهان از تونل‌های زیر زمینی به سراغ ما آمدند و در جنگ گذشته افراد ما را کشتند. با فکر و اندیشه به جنگ آن‌ها رفتیم، اما با استیلا بر ماهواره عاموس، رعب و وحشت را وارد همه خانه‌های اسرائیلی‌ها کردند. (اشاره نویسنده به انفجار ماهواره عاموس-۶ است که ضربه مهلکی به صنعت هوافضای رژیم صهیونیستی وارد کرد) به نظر می‌رسد ما با سرسخت‌ترین ملتی که تاریخ به خود دیده است روبرو شده ایم و هیچ راه حلی جز به رسمیت شناختن حقوق آن‌ها و پایان اشغالگری وجود ندارد.»
لوی در پایان می‌گوید «بله، ارتش اشغالگر می‌تواند دو ساختمان را در غزه ویران کند، اما نخواهد توانست نابودی اسرائیل از داخل را متوقف کند، زیرا بیماری سرطاني که اسرائیل به آن مبتلاست به اوج خود رسیده است و با کشیدن دیوار و گنبد آهنین و حتی با بمب اتمی هم نمی‌توان آن را درمان کرد.»