کاهش آلودگی هوا، ترافیک، زمان و هزینه‌های سفر‌های درون شهری از جمله دلایلی است که برای ضرورت توسعه خودرو‌های اشتراکی مطرح است.
طرح‌هایی، چون «اپلیکیشن دوچرخه»، «سامانه هوشمند ناوگان خودرو اشتراک سفر»، «دوچرخه‌های اشتراکی بایدو»، «دوچرخه اشتراکی هوشمند بهرو» و «سامانه اسکوتر برقی»، سامانه‌های طراحی شده در این زمینه هستند.
این طرح‌ها با حمایت ستاد توسعه فناوری‌های فضایی و حمل و نقل پیشرفته معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به مرحله اجرا رسیده و بازار خود را توسعه داده‌اند. این نرمافزارها در استان‌های تهران، مشهد و یزد مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
این نوع از حمل و نقل که استفاده از آن‌ها از دهه ۷۰ میلادی در سوییس و آلمان آغاز شد و امروز در کشور‌های مختلفی به کار گرفته می‌شوند، روشی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی است. در واقع با استفاده از این نرمافزارها؛ روش‌های انتخاب و استفاده از خودرو‌ها در حال تحول است. شاید دیگر در بسیاری از شهر‌ها مالکیت خودرو مهم نباشد. حمل‌ونقل اشتراکی قابلیت آن را دارد که جایگزین روش‌ها و مفاهیم فعلی حمل و نقل شود.