توان رقابت با بهترین داروهای دنیا، از ویژگیهای اصلی صنعت دارو در کشور است و تخصیص ارز ترجیحی به شیوه فعلی، بهره گیری از این ظرفیت را با مشکلاتی مواجه کرده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ صنعت دارو در کشور قدمتی چندین ساله دارد و ایران یکی از بهترینهای دنیا در تولید و عرضه محصولات دارویی است.
داروهای با کیفیت ایرانی نه تنها توان رقابت با بهترین محصولات دارویی را در دنیا دارند بلکه با قیمتی پایینتر از نمونه مشابه خارجی، عرضه میشوند.
ایران دارای زیرساختهای قدرتمند دارویی است و توان متخصصان داخلی در تولید و عرضه هر نوع دارویی بسیار زیاد است. همه مولفههای لازم برای اینکه ایران به شرایط ایده آل در تولید و صادرات برسد وجود دارد؛ اما تولید دارو در کشور فقط به اندازه یک سوم ظرفیت واقعی است و سهم ایران از بازار جهانی صادرات در دنیا فقط در حدود ۵۱ میلیون دلار برآورد شده است.
مهدی پیرصالحی نائب رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، علت اصلی این موضوع را ارز ۴۲۰۰ تومانی قلمداد میکند؛ وی در این باره به خبرنگار ما گفت: در دو سالی که به دارو ارز ۴۲۰۰ تومانی تعلق گرفته، صادرات رسمیِ صنعت دارویی به شدت کاهش و قاچاق معکوس افزایش داشته است.
تزریق نشدن درست ارز ترجیحی به صنعت دارو به جای تقویت تولید و صادرات نتیجهای عکس به همراه داشته و بسیاری از شرکتهای دارویی را با موانع جدی مواجه کرده است.
نیما سپهری مدیرعامل شرکت دانش بنیان تولید داروی نانو الوند تاکید کرد: ارز ترجیحی نباید به شرکتهای دارویی داده شود، این ارز باید در اختیار مصرف کننده نهایی قرار بگیرد.
وی افزود: ترجیح میدهیم که ارز نیمایی یا آزاد را دریافت کنیم تا قیمتها به شکل درست و طبیعی در آید و مابه التفاوت ارز ۴۲۰۰ تومانی در اختیار سازمانهای بیمه گر قرار بگیرد تا بیمهها با همان قیمت قبل با پوشش بهتر کاری کنند تا قیمت دارو برای بیماران افزایش نیابد.
با اصلاح ساز و کار قانونی برای اختصاص ارز ترجیحی؛ بسیاری از موانع برای تقویت صنعت دارو در داخل و خارج از کشور رفع میشود. واقعیت این است که با انتقال منابع ارز دارو به بیمهها یارانه به دست مردم میرسد و به صنعت دارویی کشور برای تثبیت تولید و افزایش صادرات کمک بزرگی میشود.
اول هند بیش از یک میلیون دارو ساز داره و ما بیست هزار
دوم تعداد بسیار کم کتب دارو سازی
سوم اکثر دارو سازهای کارمند خودشون داروخونه دارند و مدیر فنی هستند و نیز دو جا مدیر فنی هستند یعنی بسیاری دو شغله و یا دو شیفته هستند
چهارم اکثر مناطق محروم دارو ساز ندارند
پنجم هزینه بالای دارو ساز در کارخانه های دارو سازی
ششم کمبود کادر فنی جهت کارخانه های دارو سازی
هفتم واردات دو و نیم میلیارد دلار مواد اولیه دارویی و دارو
هشتم تضاد منافع دارو سازها با سایر ارگانها به علت تعداد کم و شاغل بودن در چند جا
نهم تعداد کم نیروهای فنی متخصص در دارو خانه
دهم عدم برنامه ریزی برای طب سنتی و عطاری و نبود متخصص مربوطه
یازدهم تعداد کم تحقیقات در خصوص سنتز مواد اولیه دارویی مثل پنی سیلین و انسولین
دوازدهم تعداد زیاد دانشجویان دارو در خارج و ارز بری آنها