امروز صد و هفتادمین سالگرد قتل امیرکبیر از بزرگ مردان تاریخ ایران است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، مرکز اصفهان ؛ میرزا محمد تقی‌خان فراهانی مشهور به امیرکبیر، فرزند کربلایی محمدقربان، آشپز و دربان و ناظر قائم مقام فراهانی در یکی از روستا‌های فراهان اراک متولد شد.
امیرکبیر در محضر خانواده قائم مقام رشد یافت و در کوتاه مدتی با نشان دادن ذکاوت خود پس از طی مراحل پیشرفت و ترقی علمی و سیاسی به صدر اعظمی حکومت ناصرالدین شاه قاجار برگزیده شد.
قهرمان تمام عیاری که طی حدود چهار سال صدارت، خدمات شایسته و فراوانی به ملت و حکومت کرد و از مهم‌ترین این خدمات می‌توان به رسیدگی به وضع مالیه، حذف القاب و عناوین و سر و سامان دادن به ارتش و کار‌های فرهنگی، چون تأسیس دارالفنون و نشر روزنامه وقایع اتفاقیه و اصلاح وضع نظام، پایان دادن به فتنه سالار در خراسان و صد‌ها کار دیگراشاره کرد.
حضور امیرکبیر در دربار ناصرالدین‌شاه همواره مورد مخالفت تعدادی از نزدیکان شاه از جمله مهد علیا مادر شاه اعتماد الدوله و میرزا آقا خان نوری قرار داشت؛ چنان که تلاش‌های این عده و دیگر درباریان و دشمنی‌های دولت‌های استعماری به خصوص دولت انگلیس سرانجام منجر به صدور حکم عزل امیرکبیر از مقام خود شد.
ناصرالدین شاه وی را از صدارت خلع کرد وچند روز بعد او را به حکومت کاشان منصوب و در حقیقت او را تبعید کرد.
ولی شاید یکی از آفت‌های رایج دوره قجری دامن گیر این میرزای کوشا و مصلح شد و آن هم آفت چشم و هم چشمی بود که یک شبِ حکم قتل وی را بر وی رغم زد.
با عزل و مرگ این صدراعظم لایق و با کفایت تقریباً همه کار‌های اصلاحی او به دست فراموشی سپرده شد و حتی مربیان و افسران اتریشی که نیز برای همکاری مدرسه دارالفنون آمده بودند به علت بدرفتاری با آن‌ها پس از مدتی ایران را ترک کردند.
امیرکبیر، بیستم دی سال ۱۲۳۰ در ۴۳ سالگی در حمام فین کاشان به دستور ناصرالدین‌شاه به قتل رسید.
پیکر امیرکبیر را ابتدا در همان کاشان (گورستان «پشت مشهد») به خاک سپردند، اما چند ماه بعد، به پایمردی همسرش عزت الدوله که خواهر ناصر الدین شاه هم بود، پیکرش را به کربلا منتقل کردند و در اتاقی که در آن به سوی صحن امام حسین (ع) باز می‌شود به خاک سپردند.