بنیان سوخت مصنوعی (eFuel) متمرکز بر اتانول ذرت است، سوختی ارزان‌تر از بنزین و در دسترس؛ البته از اثرات مخرب آن بر موتور‌های احتراق داخلی هم نباید گذشت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ بنزین عادی مجموعه‌ای از مواد آلی مثل هیدروکربن‌های سبک است که مشخصاً اکتان را می‌توان نام برد.
در کنار اکتان شاهد آلکان‌ها و سیکلوآلکان‌ها و آلکن‌ها هم می‌توان بود. علاوه بر این ها، در بنزین مقداری ناخالصی دیگر هم هست که در بنزین تولیدی کشور این مقدار ناخالصی‌ها کاملاً مشهود و بیانگر کیفیت پایین بنزین است. البته بعضی ناخالصی‌ها مانند رنگ و یا اتانول‌ها جزو ناخالصی‌های مهم هستند. سوخت مصنوعی پورشه، اما مبتنی بر اتانول نیست، زیرا اتانول اثرات مخربی دارد و عمر موتور‌های احتراق داخلی را به شدت کاهش می‌دهد.
eFuel را نخستین بار آئودی مطرح کرد و پس از آن، زیمنس و ب ام و از دیگر توسعه دهندگان آن بودند.
اساس سوخت مصنوعی تولید متان است؛ متان برخلاف اتانول، که در دهه ۹۰ میلادی در آمریکا توسعه داده شده بود، اثرات مخرب بسیار کم‌تری دارد و تا ۸۵ درصد آلایندگی کم تری تولید می‌کند. برای تولید آن هیدروژن را از آب جدا و با دی اکسید کربن ترکیب می‌کنند. این ترکیب همراه با فرآیند‌هایی مهندسی در نهایت متانول را می‌سازد.
در حال حاضر، می‌توان ادعا کرد که حداقل موتور‌های ولوترونیک شرکت ب ام و قابلیت سازگاری و کار با این سوخت را دارند. پورشه و جیلی نیز به سرعت در حال توسعه موتور‌های سازگار با این سوخت هستند.
در سال‌های اخیر شرکت بوش و آئودی از آلمان و مکلارن از انگلستان تحقیقاتی را در این باره انجام داده اند و حتی نمونه‌هایی نیز ساخته شد.
با حضور خودروسازی پورشه و با اشاره فرانک والیسر معاون بخش موتور اسپرت پورشه، که تولید ۱۳۰،۰۰۰ لیتر از این سوخت تا پایان سال ۲۰۲۲ محقق می‌شود؛ قضیه تولید سوخت مصنوعی جان تاز‌های گرفت.