آثار معماری سنگی، به احتمال قوی متعلق به جوامع کوچ‌نشین در شهرکرد کشف شد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی استان گفت: تپه باستانی خلیل‌آباد خاکی در روستایی به‌همین نام در بخش لاران شهرستان شهرکرد و در ارتفاع ۲۵۰۰ متری از سطح دریا قرار گرفته و حدود چهار متر از سطح زمین‌های اطراف بلندتر است.
علی‌اصغر نوروزی افزود: فعالیت‌های عمرانی و کشاورزی تخریب‌های جبران‌ناپذیری به قسمت دامنه شمالی و شمال شرقی تپه وارد کرده است و این محوطه نخستین بار در بررسی سال ۱۳۸۷ به سرپرستی نگارنده شناسایی شد.
وی افزود: مقایسه عکس هوایی قدیمی با عکس هوایی امروزی این محوطه بیانگر توسعه فضای روستا و زمین‌های کشاورزی به سمت تپه، همراه با کاهش ارتفاع آن در اثر فعالیت‌های ساختمان‌سازی، عملیات شخم و تسطیح بخش‌هایی از تپه برای اضافه کردن به زمین‌های کشاورزی است.
نوروزی گفت: ا توجه به اهمیت این محوطه تاریخی در میان محوطه‌های کوچک کوچ‌نشینی هم دوره‌اش در منطقه و به‌منظور حفظ اثر، عملیات گمانه‌زنی برای تعیین عرصه و حریم به عنوان نخستین دوره مطالعات باستان‌شناسی با مجوز از پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و از محل اعتبارات اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری انجام شد.
این استادیار پژوهشکده باستان‌شناسی یادآور شد: قطعات سفال، استخوان، شیشه و اشیاء دیگر فرهنگی از مهم‌ترین یافته‌های این گمانه‌زنی به‌شمار می‌رود.
وی افزود: با توجه به وسعت محدوده حدود ۲۰ گمانه در ابعاد یک متر در یک متر در جوانب مختلف اثر حفر شد.
نوروزی گفت: از میان یافته‌های فرهنگی به دست آمده در گمانه‌های ایجاد شده در این فصل از کاوش باستان‌شناسی، آثار معماری سنگی به احتمال قوی متعلق به جوامع کوچ‌نشین، سفال‌های دوره باکون، سفال‌های هزاره نخست پیش از میلاد و دوره اشکانی و ساسانی وجود دارد.
وی تأکید کرد: سفال‌های باکون در پایین‌ترین عمق گمانه شماره ۱۰ به‌دست آمدند و بخش عمده بقایا به دوره ساسانی تعلق دارند.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی افزود: در نهایت مشخص شد که این محوطه با مساحت بیش از چهار هکتار در دوران پیش از تاریخی و تاریخی مسکون بوده است.
نوروزی گفت: تعیین ضوابط عرصه و حریم اثر در مدیریت فضای محیطی‌فرهنگی اثر و مشخص کردن محدوده آن در طرح هادی روستای خلیل‌آباد به رفع مشکلات مردم روستا و حفظ منافع میراث‌فرهنگی منطقه، مهم‌ترین دستاورد این برنامه باستان‌شناسی است.