برای شهدا، پرواز همان فاصله گرفتن از خاک و گرایش به افلاک است.
شهید منصور ستاری این فرمانده تیز پرواز آسمان‌ها گفته: «در آسمان، نگرش انسان نسبت به کائنات طور دیگری است. انسان در پرواز می‌تواند با خدایش به گونه‌ای دیگر خلوت کند. انسان در آسمان، زمین را جور دیگری می‌بیند».
۱۵ دی یادآور عروج ملکوتی شهید خلبان منصور ستاری فرماندهی نیروی هوایی ارتش به همراه دیگر فرماندهان ارتش شهید خلبان مصطفی اردستانی (معاونت عملیات نیروی هوایی)، شهید خلبان سید علیرضا یاسینی (معاون هماهنگ کننده و رئیس ستاد نیروی هوایی)، شهیدان شجاعی، رزاقی، شریفی، جمشیدی، جم منش، سنایی، پورزاری، محتشمی و شهید محسنی است.
شهید ستاری، مردی سخت کوشی بود که بیشتر اوقات شبانه روز را درپی کار‌های نظامی پایگاه هوایی، رسیدگی به مشکلات پرسنل و تنظیم برنامه‌های کاری آینده بود و هیچ فرصتی برای استراحت نداشت. گفته شده وقتی برای وضو و نماز، پا از کفش بیرون می‌کشید، پاهایش به علت برپا ایستادن طولانی پر از زخم و پینه بود و، لابه لای انگشتان پایش پنبه می‌گذاشت تا زخم‌ها، مانع حرکت و تلاش او نشود.
روحیه دستگیری ازمحرومان و درماندگان، ازصفات بارز شهید ستاری است.
در طول جنگ تحمیلی، حفاظت از منابع اقتصادی همچون نفت، از اقدامات و جانفشانی‌های عقابان تیزپرواز و کارکنان پدافندی نیروی هوایی، با فرماندهی و مدیریت این شهید بزرگوار بود.
این شهید بزرگوار سال ۱۳۲۷ در روستای، ولی آباد ورامین دیده به جهان گشود و دوران تحصیل در مدرسه را با موفقیت به پایان رساند، سال ۱۳۴۶ وارد دانشکده افسری شد و پس از پایان دوره دانشکده به درجه ستوان دومی نایل آمد.
در سال ۵۰ برای دوره کنترل رادار به کشور آمریکا اعزام شد و پس از یک سال به ایران بازگشت و به عنوان افسر کنترل شکاری نیروی هوایی مشغول به کار شد. سال ۵۴ در رشته برق و الکترونیک
پذیرفته شد با پیروزی انقلاب اسلامی ادامه تحصیل را رها کرد و به پاسداری از دستاورد‌های نظام پرداخت.
وی افسری تیزهوش و کاردان بود. ابتکار‌های زیادی در تجهیز سیستم‌های راداری، پدافندی به اجرا گذاشت که در طول جنگ تحمیلی توان نیروی هوایی را در سرنگونی هواپیما‌های متجاوز دشمن دو چندان کرد.
سال ۶۲ به سمت معاون عملیات فرماندهی پدافند نیروی هوایی منصوب شد. سال ۶۴ به عنوان معاونت طرح و برنامه نیروی هوایی برگزیده شد و به علت لیاقت و کاردانی و شایستگی که از خود نشان داد، در بهمن ۶۵ با درجه سرهنگی به سمت فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا هنگام شهادت عهده دار این مسئولیت بود.
تأسیس دانشکده پرواز (خلبانی)، تأسیس دانشگاه هوافضا، تأسیس دانشکده پرستاری و راه اندازی مرکز تحقیقات و آموزش پزشکی (پاتولوژی) نیروی هوایی، توجه به آموزش کارا (حین خدمت) و آموزش پرسنل رده میانی، ایجاد هنرستان کارودانش، فنی و حرفه‌ای درمرکز آموزش‌های هوایی، ایجاد شبکه دیده بانی به منظور تقویت سیستم پدافندی کشور، ایجاد شبکه دیده بانی بصری، ایجاد موانع هوایی بر فراز دره ها، گذرگاه‌ها و ارتفاعات از اقدامات مهم شهید ستاری محسوب می‌شود.
از دیگر اقدامات این شهید راه اندازی تأسیسات و امکانات جدید تعمیر و نگهداری، اجرای پروژه‌هایی نظیر پروژه اوج و راه اندازی مرکز پژوهش، تحقیقات و آموزش (پتا)، ایجاد مؤسسات فنی و صنعتی پیشرفته برای آموزش پرواز، حفاظت ناوگان تجاری کشتی‌های نفتکش ایران در خلیج فارس و دریای عمان طی سال‌های ۶۶ تا پایان جنگ تحمیلی، نگهداری مجتمع پتروشیمی بندر امام، حفاظت از میدان گازی کنگان، طراحی و ساخت خودرو شمس، ایجاد خطوط هوایی سها، شرکت در پروژه‌های دولتی در راستای امور مهندسی و تأسیساتی، افزایش کارایی و استخراج از معادن تحت پوشش بوده که عمر پربرکت وی را پوشش داده است.
خودکفایی نیروی هوایی در زمان دفاع مقدس از مهم‌ترین اهداف وی بود. شهید ستاری با کمک فرماندهان و پرسنل عزیز نیروی هوایی پروژه‌های بلندمدت را طراحی کرد که یکی پس از دیگری جامه عمل پوشید. یکی از این پروژه‌ها بعد از شهادت ایشان هواپیمای جنگی آذرخش بود که با حضور رهبر انقلاب در سال ۷۶ به پرواز درآمد.
سرانجام خلبان ستاری، نیمه دی ۷۳، به همراه چند تن از مسئولان نیروی هوایی، درپرواز دچار سانحه هوایی شدند و هواپیمایشان سقوط کرد وسرنشینان به درجه رفیع شهادت رسیدند.
شهید ستاری با بال پرید و بی بال رسید. به نیلگون رفت و گلگون رسید. مقصد او اعلی علیین بود تا اسفل السافلین را به اهلش رها کند. فرودگاه او فردوس برین بود تا دامن به این دیر خراب آباد نیالاید.
راهش پر رهرو
زهره قدیمی