تیم ملی فوتبال ایران بیش از ۲ دهه پیش، با خلق حماسه‌ای ماندگار در ورزشگاه «آدلاید» استرالیا صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ را جشن گرفت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ تیم ملی فوتبال ایران برای کسب دومین تجربه حضور خود در تاریخ جام‌های جهانی، در مرحله اول با کسب ۵ پیروزی و یک تساوی قاطعانه به مرحله دوم راه یافت و با پیروزی ۱۷ بر صفر در برابر مالدیو رکورد کم‌نظیری را از خود در فوتبال به جا گذاشت.
ایران مرحله دوم را نیز با اقتدار آغاز کرد و در اولین بازی خود و در کشور چین تیم ملی این کشور را با ۴ گل شکست داد، ولی نزول تیم ایران به ویژه در دیدار‌های دور برگشت و شکست برابر عربستان و قطر باعث شد تا ایران برای صعود به جام جهانی در مرحله حذفی قاره آسیا برابر تیم ملی ژاپن قرار گیرد که با وجود گلزنی عزیزی و دایی ۳ گل در برابر ژاپن دریافت کرد تا تنها یک بخت و آن هم دیدار در برابر نماینده قاره اقیانوسیه را پیش‌رو داشته باشد.
اما فینال اول، ورزشگاه آزادی و حضور بیش از ۱۰۰ هزار هوادار پرشور ایرانی؛ تری ونبلز سرمربی تیم ملی فوتبال استرالیا و دیگر مسئولان این تیم پیش از عزیمت به تهران برای انجام بازی دور رفت اظهارنظر‌های منفی راجع به کشور ایران کرده بودند و ایران را کشوری خطرناک خوانده بودند و حتی به بهانه قحطی در ایران با خود آب برای نوشیدن آورده بودند. بازی با نتیجه تساوی ۱–۱ به پایان رسید و با این نتیجه استرالیا امید فراوان و اعتماد به نفس بالایی گرفت، طوریکه اعلام کردند برای دومین بار پس از ۲۴ سال راهی جام جهانی خواهند شد، در دقایق زیادی از بازی و به ویژه پس از به ثمر رسیدن گل استرالیا در نیمه اول توسط هری کیول، ایران در حال حمله و دست یافتن به گل است که نهایتا توسط خداداد عزیزی در دقیقه ۴۰ از روی سانتر از جناح چپ استرالیا توسط مهدی مهدوی‌کیا، این مهم تحقق می‌یابد.
اما بازی برگشت روز ۸ آذر ۱۳۷۶ در ورزشگاه کریکت‌گراند ملبورن برگزار شد و بیش از ۸۰ هزار تماشاگر استرالیایی برای دیدن این بازی به ورزشگاه آمده بودند.
در نیمه اول تماشاگران استرالیایی موقع خواندن سرود ملی ایران با سوت کشیدن و سر و صدا به سرود ملی ایران توهین می‌کنند، استرالیا بازی را هجومی آغاز کرد و در دقیقهٔ یک بازی ویدمار در محوطه شش‌قدم با احمدرضا عابدزاده تک‌به‌تک شد که دروازه بان ایران او را ناکام گذاشت، در ادامه حملات پی‌درپی استرالیا نتیجه داد و گل دقیقهٔ ۳۲ هری کیول استرالیا را از ایران پیش انداخت.
در این نیمه علاوه بر گلزنان استرالیا، مارک ویدوکا، استن لازاردیس و رابی اسلیتر صاحب فرصت‌های بی‌شماری شدند، اما احمدرضا عابدزاده، دروازه‌بان و کاپیتان ایران، با درخشش خود و بازیکنانی نظیر پاشازاده و خاکپور دروازه‌اش را از دریافت گل‌های بیشتر نگهبانی کرد.
اما در نیمه دوم شرایط عوض شد، بازیکنان ایران که همه چیز را از دست رفته می‌دیدند تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا به گل برسند، البته استرالیایی‌ها همچنان موقعیت‌های گل را از دست میدادند تا اینکه، پیتر هور چهرهٔ شناخته‌شدهٔ استرالیایی که بار‌ها در روند مسابقات مختلف اخلال ایجاد کرده بود وارد زمین می‌شود و تور دروازه ایران را پاره می‌کند، بازی برای حدود ۱۰ دقیقه متوقف می‌شود و به نوعی باعث افزایش تمرکز بازیکنان ایران شد، دروازه‌بان تیم ایران احمدرضا عابدزاده برای حفظ روحیهٔ تیم شروع به انجام حرکات نمایشی و پشتک‌زدن می‌کند که پس از بازی بدل به یکی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌ها برای ایرانیان می‌شود.
در دقیقهٔ ۷۶ ایران توسط کریم باقری و با دخالت بازیکنانی، چون خداداد عزیزی و ابراهیم تهامی گلی به ثمر می‌ساند و نتیجهٔ بازی ۲–۱ به سود استرالیا می‌شود. چند دقیقه بعد خداداد عزیزی از روی پاس در عمق علی دایی در موقعیت تک‌به‌تک با مارک بوسنیچ قرار می‌گیرد و دروازه او را باز می‌کند و بازی پس از هشت دقیقه وقت اضافی، با نتیجه ۲–۲ به پایان می‌رسد و ایران به عنوان آخرین تیم به جام جهانی فوتبال صعود می‌کند. پس از بازی، از قول والدیر ویرا سرمربی برزیلی تیم ملی فوتبال ایران گفته‌شد: من فقط روی نیمکت نشستم و دعا می‌کردم.
بسیاری از طرفداران استرالیایی این بازی را تلخ‌ترین لحظه در تاریخ ورزش این کشور می‌دانند، بازیکنان تیم ایران آنقدر خوشحال بودند که پس از سوت پایان بازی، داور مسابقه (ساندرو پل) را در آغوش گرفتند و گزارش احساسی جواد خیابانی در این بازی، در ذهن تمام علاقه‌مندان ماندگار شد مخصوصا آنجا که می‌گوید غزال تیزپای فوتبال ایران باز هم روی زمین و بازهم توی دروازه.
و این چنین شد که ۸ آذر ۱۳۷۶ ایران سرپا از خوشحالی بود و مردمان سرزمینمان شب تا صبح از خوشحالی نخوابیدند، چون تیمشان با درخشش ستارگان ۹۸ به جام جهانی فرانسه صعود کرده بود.
بازی در ورزشگاه «آدلاید» برگزار شده بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!