وفات کریمه اهل بیت حضرت معصومه (س) تسلیت

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز مازندران، حضرت معصومه(ع) اول ذی القعده سال۱۷۳ ه.ش در مدینه منوره به دنیا آمد و از عالی‌ترین فضایل آن حضرت انتساب ایشان به بیت وحی و رسالت و امامت است او «بنت» رسول الله صلی الله علیه و آله و «بنت»، ولی الله و «اخت»، ولی الله و «عمة، ولی الله» است و این امر خود سرچشمه سایر فضایل و کمالات معنوی و روحانی آن بزرگوار می‌باشد.

پدر او حضرت موسی بن جعفر(ع) و مادرش «نجمه خاتون» مادر امام رضا(ع) است.

حضرت معصومه(س) در همان سنین کودکی مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامی خود در حبس هارون در شهر بغداد شد؛ لذا از آن پس به مدت ۲۱سال تحت سرپرستی امام رضا(ع) بودند؛ زیرا امام کاظم علیه السلام در سال۱۷۹ ه.ق به دستور هارون زندانی گشت و حضرت معصومه(ع) در آن زمان ۶ساله بودند و تا زمان هجرت امام رضا(ع) در سال۲۰۰ ه.ق- تحت کفالت حضرت بودند.

نام و القاب حضرت معصومه(س)

نام حضرت معصومه(ع) «فاطمه کبری» بود؛ زیرا حضرت کاظم(ع) سه دختر به نام فاطمه داشتند و حضرت معصومه(ع) بزرگتر از آنها بود. اسامی و لقب‌هایی که برای حضرت معصومه(س) در دو زیارت نامه غیر مشهور ذکر شده که به قرار ذیل است:

طاهره (پاکیزه)، مرضیّه (مورد رضایت خدا)، رضّیه (خشنود از خدا)، بِرّه (نیکوکار)، تقّیه (پرهیزگار)، سیده صدیقه (بانوی بسیار راستگو)، حمیده (ستوده)، سیده رضیّه مرضّیه (بانوی خشنود خدا و مورد رضای او)، رشیده (حد یافته)، سیدهُ نساء العالمین (سرور زنان عالم)

همچنین محدثّه و عابده از صفات و القابی است که برای حضرت معصومه(س) عنوان شده است.

هجرت و وفات حضرت معصومه(ع) از حجاز به ایران

مأمون عباسی در سال ۲۰۰هجری قمری، امام رضا(ع) را طی نامه‌های بسیار به خراسان دعوت کرد. امام رضا(ع) نیز پس از مدتی دعوت او را پذیرفت و به سوی خراسان با کاروان مامون حرکت کرد.

یک سال بعد (سال ۲۰۱) حضرت معصومه(ع) به شوق دیدار برادرش حضرت رضا(ع) عازم خراسان شد.

حضرت معصومه(ع) وقتی که به ساوه رسیدند، به جانب قم رهسپار شد و در منزل موسی بن خزرج بن سعد اشعری که از اصحاب امام رضا(ع) بود، ساکن شد.

مرحوم مجلسی در شرح حال حضرت معصومه سلام اللَّه علی‌ها نقل کرده است که محراب نماز فاطمه سلام اللَّه علی‌ها تا هم اکنون در خانه موسی بن خزرج موجود است. (بحارالانوار، ج ۵۷، ص۲۱۹)

آن بزرگوار هفده روز در شهر قم و در منزل «موسی بن الخزرج» «بزرگ خاندان اشعری» اقامت کردند و سرانجام در سن ۲۸سالگی در روز دهم یا دوازدهم ربیع الثانی سال۲۰۱ ه.ق در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند.

آرامگاه ایشان محل زیارت مسلمانان جهان است.

عباس نواییان گزارش می‌دهد