برخی از اختراعات برای هدفی که در حال حاضر از آن استفاده می‌شوند ساخته نشده اند، با این حال به طور تصادفی دانشمندان کاربرد منحصر به فرد این محصولات را کشف کرده اند.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، اختراعات بشر برای هر نوع توسعه انسانی لازم و اساسی هستند. آن‌ها به روش‌های مختلف سبک زندگی ما را تغییر می‌دهند و به روش‌های گوناگون آن را بهتر می‌کنند. امروزه ما بسیاری از محصولات را بدون اطلاع از تاریخچه آن‌ها استفاده می‌کنیم.
برخی از این محصولات برای هدفی که در حال حاضر از آن استفاده می‌شوند، ساخته نشده اند و برای هدف دیگری اختراع شدند. با این حال به طور تصادفی دانشمندان کاربرد منحصر به فرد این اختراعات را کشف کرده اند. در ادامه ما چند مورد از این قبیل اختراعات را به شما معرفی می‌کنیم.
نوشیدنی کوکاکولا
یک سرباز کنفدراسیون به نام جان استیت پمبرتون در دهه ۱۸۶۰ به دنبال درمانی برای اعتیاد خود به مورفین بود. او به طور اتفاقی یک عصاره اعتیاد آور را با آب گازدار مخلوط و کوکاکولا را اختراع کرد. جالب است بدانید در اولین تبلیغ کوکاکولا، این محصول به عنوان جایگزینی برای مورفین به بازار عرضه شد.
وی در ۱۹ سالگی و در سال ۱۸۵۰، مدرک پزشکی خود را گرفت. علاقه اصلی او شیمی بود. چند سالی نیز به جراحی و پزشکی پرداخت، اما بعداً تصمیم گرفت داروخانه خود را افتتاح کند. در طول جنگ داخلی آمریکا هم در ارتش کنفدراسیون خدمت کرد. گفته می‌شود وی از عصاره کولا استفاده کرد و در نهایت دستوری ساخت که حاوی عصاره‌های کولا و دامیانا بود و بعداً هم نسخه غیر الکلی این نوشیدنی را تهیه کرد. همچنین او در آزمایشی به اشتباه به شربت پایه، آب گازدار اضافه کرد.
بعدا جان تصمیم گرفت این محصول را به عنوان یک نوشیدنی عمومی بفروشد تا دارو. وی این نوشیدنی را با نام «مقوی ارزشمند مغز» به بازار عرضه کرد و گفت که سردرد را درمان می‌کند، خستگی را از بین می‌برد و اعصاب را آرام می‌کند. با این حال، پس از معرفی کوکاکولا به بازار، او خیلی زود بیمار شد و سهم خود را در شرکت به سایر شرکای تجاری فروخت.
اختراع فلزیاب
الکساندر گراهام بل یک فلزیاب را در سال ۱۸۸۱ اختراع کرد. این اختراع تلاشی برای یافتن گلوله‌ای بود که در قفسه سینه رئیس جمهور ایالات متحده جیمز گارفیلد گیر کرده بود. در پایان قرن نوزدهم، دانشمندان مختلف سعی کردند یک فلزیاب اختراع کنند. با این حال، تمام آن اختراعات اولیه از باتری زیادی استفاده می‌کردند و محدودیت‌های دیگری نیز داشتند.
رئیس جمهور ایالات متحده جیمز گارفیلد در سال ۱۸۸۱ مورد اصابت دو گلوله قرار گرفت. پزشکان نتوانستند گلوله‌ها را در بدن او پیدا کنند. رئیس جمهور برای کاهش درد خود مرفین مصرف کرد. در چنین شرایط اضطراری، الکساندر گراهام بل ابزاری برای تشخیص گلوله‌های فلزی در بدن ابداع کرد که البته کاربردی نبود و گارفیلد مرد، اما بعدا این ابزار گراهام بل با استقبال روبرو شد.
وازلین
رابرت چزبرو مخترع وازلین، به خواص دارویی آن اعتقاد راسخ داشت. با این حال، بعداً ثابت شد که وازلین هیچ قدرت درمانی ندارد. داروسازان علاقه زیادی به محصول او نشان ندادند. بنابراین، رابرت محصول خود را در نمایشگاه‌های جاده‌ای به بازار عرضه کرد. وی خود را با اسید می‌سوزاند یا جلوی مردم به خود چاقو می‌زد. پس از آن، از محصول خود استفاده می کرد و جراحات بهبود یافته قبلی خود را به مردم نشان می داد.
همچنین او قبل از مرگش اعتراف کرد که سال‌ها هر روز یک قاشق از این محصول را می‌خورده است. این محصول بعداً با عنوان "وازلین" شناخته شد و در آزمایش‌های بیشتر، ثابت شد که وازلین هیچ خاصیت درمانی ندارد و فقط باکتری‌ها را دور نگه می‌دارد.
ساخت Auto-Tune
یک ژئوفیزیکدان هنگام تجزیه و تحلیل امواج لرزه‌ای (وقتی به دنبال ذخایر نفت بود) Auto-Tune را اختراع کرد. Auto-Tune اکنون در صنعت موسیقی بسیار محبوب است و عمدتاً برای تصحیح زیر و بم صدای خواننده‌ها استفاده می‌شود.
اندی هیلدبراند یک دانشمند محقق در صنعت ژئوفیزیک بود. همسر همکارش به شوخی در مورد دستگاهی برای کمک به آواز خواندن سخن گفت، اما اندی این شوخی را به یک اختراع تبدیل کرد. او شروع به مطالعه آهنگسازی کرد و با کمک تخصص قبلی خود در تجزیه و تحلیل امواج لرزه ای، فناوری پردازش سیگنال دیجیتال را از حوزه ژئوفیزیک به ارمغان آورد.
وی در سال ۱۹۹۷ یک فناوری تصحیح صدا به نام "Auto-Tune" ایجاد کرد. هدف آن تصحیح لحن‌های غیر دقیق و هماهنگی بیشتر موسیقی بود. پس از اینکه آهنگ "باور کن" در سال ۱۹۹۸ به موفقیت رسید، استفاده از این فناوری به شدت افزایش یافت.
چسب قدرتمند
هری کوور و همکارانش در تلاش بودند با استفاده از سیانو اکریلات، برای ارتش محصولی طراحی کنند. اما آن‌ها آن را بیش از حد چسبنده و بی فایده یافتند. البته هری به منحصر به فرد بودن این ماده پی برد و Super Glue را اختراع کرد.
دکتر هری وسلی کوور جونیور در سال ۱۹۴۲ در حالی که به دنبال موادی برای ساخت تفنگ پلاستیکی بود، سیانواکریلات را کشف کرد. او متوجه شد که این ماده کاملاً چسبنده است و بنابراین تحقیق روی محصول را متوقف کرد. هری متوجه شد که آن‌ها یک چسب قوی ساخته اند. کداک در سال ۱۹۵۸ شروع به فروش چسب به نام "Eastman ۹۱۰" کرد. بعداً آن‌ها نام آن را به "Super Glue" تغییر دادند.
مایکروویو
پرسی اسپنسر، در سال ۱۹۴۵ روی یک رادار فعال کار می‌کرد. وی متوجه شد که امواج مایکروویو این ابزار، یک شکلات را در جیبش ذوب کرده است؛ بنابراین با کمی کار، او یک درخواست ثبت اختراع در ایالات متحده برای فرآیند پخت مایکروویوی ثبت کرد.
پرسی در سال ۱۹۴۵ به طور تصادفی اثر گرمایش یک پرتو مایکروویوی را کشف کرد. بعد از چند آزمایش، پرسی با ساخت یک جعبه فلزی و تغذیه نیروی آن با یک مگنترون، یک میدان الکترومغناطیسی با چگالی بالا ایجاد کرد.
سون آپ
چارلز لیپر گریگ نوشیدنی را روانه بازار کرد که فرمول اولیه آن حاوی لیتیوم سیترات بود که در آن زمان در دارو‌های بهبود خلق و خو استفاده می‌شد و امروز با تغییراتی که روی آن انجام شده، با نام ۷up شناخته می‌شود.