ماه «ربیع الثانی»، چون بعد از دو ماه محرم و صفر قرار گرفته به عنوان ماه‌های شادی از آن نام برده می‌شود هرچند از نظر فضلیت و شادی همانند ماه ربیع الاول نیست و علاوه بر شادی ولادت «امام حسن عسکری (ع)» غم‌هایی را نیز در خود نهفته دارد.
در روز اول «ربیع الثانی» دعا و استغفار به درگاه پروردگار نیز فضیلت فراوانی دارد.
ماه «ربیع الثانی» ماهی است که در آن شاهد ولادت «حضرت عبدالعظیم(ع)» و «امام حسن عسکری (ع)» پدر بزرگوار «حضرت مهدی(عج)» هستیم، «حضرت عبدالعظیم(ع)» در شمار اصحاب «امام رضا (ع)»، «امام جواد (ع)» و «امام هادی (ع)» بوده‌اند و مورد تمجید فراوان قرار گرفته‌اند.
سالروز ولادت «امام یازدهم (ع)» رویدادی مهم و ارزشمند در ماه «ربیع الثانی» بشمار می‌رود و برای برآورده شدن حوائج اخروی می‌توان به این امام بزرگوار متوسل شد.
در روایت تاریخی آمده است «امام عسکری (ع)» به نماز اوّل وقت بسیار اهتمام می‌دادند و نماز را بزرگ می‌داشتند.
ماه «ربیع الثانی» شاهد وفات «حضرت فاطمه معصومه (س)» است زیرا این بانوی بزرگوار اسلام برای دیدن بردار بزگوارشان حضرن «امام رضا (ع)» به ایران آمده بودند و به سمت خراسان حرکت کردند اما پس از حوادثی در شهر ساوه بیمار شده و سپس در شهر قم از دنیا رفتند.
روز سیزدهم ماه «ربیع الثانی» سالروز شهادت «حضرت فاطمه زهرا (س)» است ؛ پس از وفات «پیامبر (ص)»، «حضرت زهرا(س)» در اندوه بزرگی قرار گرفتند، بر طبق روایات «امام صادق (ع)» همانا بعد از رحلت رسول خدا، «حضرت فاطمه زهرا (س)» هفتاد و پنج روز بیشتر زندگی نکردند.