مراسم نکوداشت شاعر معاصر و نام آور کشور، زنده یاد سلمان هراتی در روستای مزردشت تنکابن برگزار شد.
در این مراسم ضمن شعر خوانی بعضی از شاعران و برشمردن سجایای اخلاقی این شاعر اسوه و انقلابی کشور بر انتشار بیشتر آثار این شاعر برای آشنایی جوانان تاکید شد.
سلمان هراتی در فروردین ماه سال ۱۳۳۸ در روستای مرزدشت از توابع شهر خرم آباد تنکابن در استان مازندران در خانواده‌ای معمولی که شغلشان کشاورزی به دنیا آمد. مقطع ابتدایی را در همان روستا گذراند و برای تحصیل در مقطع متوسطه به شهر خرم آباد تنکابن رفت و به طور شبانه در رشته ادبی مشغول به تحصیل گردید و به صورت هم زمان در یک مغازه خرازی کار می‌کرد.
بعد از آن به تهران عزیمت کرد و در یک بیمارستان مشغول به کار شد و هم زمان موفق به اتمام تحصیلات متوسطه گردید. این اتفاقات مصادف با وقوع انقلاب بود. سلمان جهت انجام خدمت وظیفه راهی اصفهان شد و دوران خدمت را در آن جا سپری کرد. پس از سربازی در رشته هنر دانشگاه تربیت معلم پذیرفته و دوباره رهسپار تهران شد. محیط دانشگاه و آشنایی با دوستان و هم کلاسی‌ها و فضای هنری موجود بر او بسیار تاثیر گذاشت. در همین سال‌ها بود که با اهالی حوزه هنری که چند جوان علاقمند به هنر و ادبیات بودند، آشنا شد که به واقع یکی از تاثیرگذارترین وقایع زندگی هنری وی بود، چرا که او را به گفته خودش به صورت حرفه‌ای وارد این وادی کرد، او با علاقه‌ی زیاد در جلسات شعر حوزه حاضر می‌شد.
پس از پایان دانشگاه برای چند سال اول خدمت به مناطق محروم فرستاده شد که قرعه سلمان به یکی از روستا‌های شهر لنگرود در استان گیلان افتاد. سلمان به همراه دو تن از دوستانش که آن‌ها نیز تنکابنی بودند و مانند او در دانشکده هنر درس خوانده بودند مشغول به تدریس در روستا‌های گیلان شدند. دو دوست یعنی سلمان و بیژن در لنگرود و دوست دیگرشان منصور در شهرستان املش. سلمان تمام این دو سال را بین لنگرود، تنکابن و تهران در رفت و آمد بود، یعنی بچه‌های مدرسه، بچه‌ها و خانواده خودش و بچه‌های حوزه هنری.
سلمان در سال ۶۱ ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های رابعه و رسول گشت.
سرانجام در عصر جمعه ۸ آبان ماه سال ۱۳۶۵ در سن ۲۷ سالگی در راه رفتن به مدرسه به همراه دوستش بیژن در تصادف دو مینی‌بوس با یکدیگر در شهر رودسر جان سپرد. از او آثاری همچون از آسمان سبز، دری به خانه خورشید، از این ستاره تا آن ستاره، گزیده ادبیات معاصر، آب در سماور کهنه و مجموعه کامل شعر‌های سلمان هراتی به جا مانده است.