علی نصیریان در پیامی به سی و سومین جشنواره تئاتر استانهای کشور گفت: جشنواره تئاتر استانها، امکانی برای ارائه و نمایش خلاقیتها و استعدادهای جوانهاست.
«در اواسط دههی سی که ادارهی هنرهای دراماتیک تأسیس شد و ما در آنجا جمع شدیم رفته رفته به تئاتر جوان شهرستان توجه شد.
برای اولین بار یکی دو نفر از ما را به منظور کمکهای فنی و هنری به شیراز و اصفهان اعزام کردند آنچه ما دریافتیم کمبود امکانات مادی و مهمتر از آن کمبود فرهنگ و اطلاعات فنی تئاتری از بازیگری تا کارگردانی و نویسندگی و طراحی صحنه و ... بود. نه کتابی وجود داشت و نه معلمی آزموده، جوانان مستعد و مشتاق با تکیه به استعداد خودجوش خود با اطلاعاتی که از گوشه و کنار به دست آورده بودند کار میکردند و گهگاه کارهای درخور توجهی هم اجرا میکردند.
در نتیجه به این فکر افتادیم که اولین قدم کمک به آنها مسئله آشنایی با مبانی و اصول تئاتر است تصمیم گرفتیم که از فارغ التحصیلان دو دانشکده تئاتر که در آن زمان در تهران وجود داشت برای ایجاد مراکز آموزش تئاتر در شهرستانها استفاده کنیم. در همان دوران گروههای تئاتر در تهران به شهرستانها سفر میکردند و تئاترهایی را که در تهران اجرا شده بود برای مردم در شهرهای دیگر ایران اجرا میکردند. در همین رفت و آمدها با جوانان شهرستانی آشنا شدیم و رفته رفته ارتباط هنری و فرهنگی جالبی ایجاد شد. با این تفاصیل کمکم تئاتر شهرستان بارور شد و ما را به فکر برگزاری جشنواره تئاتر شهرستان انداخت. قبل از انقلاب سه دورهی این جشنواره درسالهای ۵۵، ۵۶ و ۵۷ برگزار شد. در گوشه و کنار ایران در هر زمینهای استعدادهای درخشانی وجود دارد که متأسفانه شناخته نمیشود و به رشد و بروز نمیرسد. جشنواره تئاتر شهرستان امکانی است برای ارائه و نمایش خلاقیتها و استعدادهای جوان شهرستانها.
امیدورام در دوره آخر که سی و سومین دوره جشنواره تئاتر شهرستان بعد از انقلاب است با تلاشها و کوششهای جوانان ثمرات پرباری برای آینده تئاتر ایران داشته باشد.»