بچه‌ها به علت اینکه عضله پایین مری‌شان هنوز کاملاً رشد نکرده است، دچار ریفلاکس می‌شوند.
بچه‌ها به دلیل اینکه عضله‌ی پایین مری‌شان هنوز کاملاً رشد نکرده است دچار ریفلاکس می‌شوند. اسفنکتر مری، عضله‌ای در پایین مری است که معده را از مری جدا می‌کند تا غذا و اسید معده از معده به پشت حلق برنگردد؛ اما عضله‌ی اسفنکتر مری نوزاد ضعیف و در حال رشد است که باعث می‌شود غذا راحت‌تر به پشت حلق برگشته و در نتیجه علائم ریفلاکس را ایجاد کند.
گاهی بچه‌ها پُرخوری می‌کنند و اگر پُرخوری کنند غذا می‌تواند به بالا برگردد. سپس تدریجاً با رشد کودک، عضله‌ی مورد نظر سفت و قوی‌تر شده و کودک کمتر بالا می‌آورد.
علائمی که نشان می‌دهند کودکتان ریفلاکس دارد
یکی از علامت‌های اصلی ریفلاکس اسید معده به مری، بی‌قراری و بهانه‌جویی‌های کودک است. بچه‌هایی که ریفلاکس دارند اغلب گریه می‌کنند و بی‌قرارند، خصوصاً در زمان تغذیه که در بیشتر بچه‌ها حدوداً ۸ تا ۱۰ بار در عرض بیست و چهار ساعت است؛ بنابراین کودکانی که مشکل ریفلاکس دارند بیشتر مواقع بی‌قرارند و نق‌نق می‌کنند.
همچنین ممکن است کودک آروغ‌هایی بزند که همراهش کمی بالا بیاورد یا سکسکه کند و یا ممکن است هنگام خوردن و بلع مشکل داشته باشد.
وقتی غذای زیادی وارد معده کودک می‌کنید احتمال اینکه غذا به سمت بالا برگردد بیشتر است. پس سعی کنید غذا‌ها را با حجم کمتر، اما در وعده‌های مکرر به کودک بدهید تا کمتر بالا بیاورد و از مقدار اسیدی که وارد حلقش می‌شود نیز کم شود
نکته‌ی مهم دیگر اینکه بچه‌هایی که ریفلاکس دارند معمولاً بدنشان را حین و بعد از غذا خوردن قوز می‌کنند. دلیلش هم می‌تواند احساس سوزش و درد ناشی از تجمع اسید و مایعات معده در مری‌شان باشد. قوز کردن غیرعادی می‌تواند خودش یک مسأله‌ی نورولوژیکی باشد؛ اما اگر کودک دیگر علائم ریفلاکس را دارد، قوز کردنش هم می‌تواند به ریفلاکس مربوط باشد.
سرفه‌های مکرر یا پنومونی مکرر نیز از دیگر نشانه‌های قابل توجه ریفلاکس در کودکان است. کودک شما ممکن است به دلیل اسید معده یا غذایی که به پشت حلقش می‌آید مکرراً سرفه کند. ضمنا خرده غذا‌هایی که در پشت حلق جمع می‌شوند نیز ممکن است با استنشاق وارد ریه‌ها و نای شوند که نتیجه‌ی آن پنومومی باکتریایی خواهد بود. دیگر مشکلات تنفسی مانند خس‌خس سینه و آسم هم می‌توانند از پیامد‌های ریفلاکس باشند.
یک مسأله‌ی مهم دیگر اینکه ریفلاکس می‌تواند در خواب کودک اختلال ایجاد کند و باعث شود کودک طی شب خواب راحتی نداشته باشد. سعی کنید بین زمان خواب کودک و تغذیه‌ی او فاصله بگذارید تا محتویات معده فرصتی برای هضم شدن پیش از خواب داشته باشند.
چگونه از ریفلاکس کودک پیشگیری کنید؟
دو راهکار اصلی برای جلوگیری از ریفلاکس کودک وجود دارد.
در وعده‌های مکررتر با حجم کمتر به کودک غذا بدهید: وقتی غذای زیادی وارد معده کودک می‌کنید احتمال اینکه غذا به سمت بالا برگردد بیشتر است. پس سعی کنید غذا‌ها را با حجم کمتر، اما در وعده‌های مکرر به کودک بدهید تا کمتر بالا بیاورد و از مقدار اسیدی که وارد حلقش می‌شود نیز کم شود.
اگر کودک هنوز نمی‌تواند بنشیند سرش را در زاویه‌ی ۳۰ تا ۴۵ درجه نگه دارید: وضعیت درست سر کودک هنگام غذا خوردن می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. بهتر است چه هنگام غذا خوردن و چه نیم ساعت پس از غذا خوردن، سر کودک در زاویه‌ی سی درجه با زمین باشد. چون جاذبه به گوارش غذا کمک می‌کند. بچه‌هایی که هنوز نمی‌توانند بنشینند نیاز به کمک دارند تا در وضعیت درستی هنگام تغذیه قرار بگیرند. می‌توانید کودک را در تاب کودک، کریر و یا صندلی غذای کودک قرار دهید. مهم این است که هنگام تغذیه سر کودک نسبت به بدنش صاف قرار بگیرد.
ریفلاکس کودک را چگونه درمان کنید؟
اگر دادن وعده‌های مکرر با حجم کمتر و بالا نگه داشتن سر کودک حین غذا خوردن بی‌فایده بود حتماً با پزشکش مشورت کنید. لزوماً دارودرمانی اولین گزینه برای رفع ریفلاکس نیست. معمولاً فقط در موارد شدید دارو تجویز می‌شود، یعنی زمانی که کودک نمی‌تواند چیزی بخورد و وزن نگرفته است.
در این موارد پزشک معمولاً این دارو‌ها را ممکن است تجویز کند: یک مهارکننده‌ی H ۲ مانند پپسید AC یا Axid AR (آکسید)، و یا یک مهارکننده پمپ پروتون مانند نکسیوم یا پریواسید.
توصیه‌ها
کودک را نزد پزشک ببرید تا مطمئن شوید علائمی که دارد مربوط به ریفلاکس اسید معده به مری هستند و مشکل دیگری مانند انسداد روده وجود ندارد.
برخی از علائم هشداردهنده‌ای که باید به آن‌ها توجه داشته باشید شامل خون در استفراغ یا مدفوع و بالا آوردن زرداب می‌شوند در این مورد هر چه سریع‌تر کودک را به پزشک برسانید.