نظام درمان افغانستان در آستانه فروپاشی

کمبود نیروی انسانی در بخش درمان و سلامتِ افغانستان در کنار کمبود دارو و تجهیزات پزشکی باعث بروز مشکلات زیادی برای مردم و کودکان افغان شده است و گفته می شود در صورت قطع کمک های بین المللی به این کشور، نظام بهداشت و درمان افغانستان به آستانه فروپاشی نزدیک تر می شود.

 

اصلی ترین بیمارستان کودکان در کابل در حال حاضر روزهای دشواری را سپری می کند و کارکنان بیمارستانی که بعد از هجوم طالبان همچنان در شهر مانده اند روزهایی دشوار را پشت سرمی گذارند.

 

ذخایر دارویی در این بیمارستان به سرعت در حال اتمام است و از سوی دیگر، مادران و کودکان بیمار و دچار سوء تغذیه نیز در نوبت انتظار برای معالجه و درمان خود هستند.

 

کمبود تجهیزات پزشکی باعث شده است پرستاران مجبور شوند در دستگاه های اینکوباتور (incubator) که برای نگهداری یک نوزاد طراحی و ساخته می شوند، تا سه تا چهار نوزاد قرار دهند.

 

در سویی دیگر، پرستارانی که زمانی رسیدگی به سه تا چهار نوزاد را به عهده داشتند، اکنون مجبورند تا بیست نوزاد را زیر نظر داشته باشند تا جای خالی دیگر همکارانش را که در زمان حمله طالبان از شهر یا کشور خود گریخته اند، پر کنند.

 

اگر چه از زمان روی کار آمدن طالبان در ماه اوت، مراجعه افرادی که بر اثر انفجار یا درگیری های مسلحانه زخمی شده اند، به مراتب کمتر شده است، اما با فراگیر شدن بحران اقتصادی در این کشور، اکنون گرسنگی میلیون ها افغان را تهدید می کند.

 

نهادهای مرتبط با سازمان ملل می گویند حدود 95 درصد از جمعیت این کشور قادر به تامین غذای ماهیانه خود نیستند و رئیس سازمان جهانی بهداشت هشدار داده است در صورت قطع کمک های بین المللی، نظام بهداشت و درمان در افغانستان در آستانه فروپاشی قرار می گیرد.

 

قطع کمک ششصد میلیون دلاری از طرح خدمات درمانی "صحت ملی" از سوی بانک جهانی باعث شده است هزاران مرکز درمانی قادر به خرید تجهیزات با پرداخت حقوق کارکنان خود نشود و همین مسئله ارائه خدمات درمانی در سطوح مختلف، از درمانگاه های روستایی تا بیمارستان هایی که خدمات سزارین را ارائه می کنند در معرض تهدید و تعطیلی قرار داده است.

در حال حاضر برای کارکنان بخش درمانی در افغانستان، عمده ترین مشکل کمبود نیروی انسانی به شمار می آید که باعث شده است فشار عمده ای روی کارکنان فعلی وارد بشود. بسیاری از این کارکنان هم ماههاست که دستمزد نگرفته اند و حتی برای پرداخت کرایه خودرو برای آمدن به محل کار با دشواری روبرو باشند.

مروه، یکی از سرپرستاران در بیمارستان کودکان در کابل به رویترز گفته است: درخواست ما از دولت فعلی افزایش شمار کارکنان بخش درمان است، زیرا هر پرستار پیشتر مراقبت از چهار کودک را به عهده داشت و به علت کمبود نفرات، اکنون هر پرستار به مراقبت از 24 کودک می پردازد. فشار کاری روی کارکنان بسیار بالاست.

دکتر محمد لطیف بهار، دستیار مدیر گاندی در کابل نیز می گوید مقامات یونیسف کمک هایی کرده اند، اما کمک های بیشتر در زمانی سریعتر نیاز است تا برای درمان کودکان بیمار و کودکان دچار سوء تغذیه اقدام بشود. در خواست ما توجه هر چه بیشتر به بیمارستان است، زیرا ما با کمبود دارو و غذا روبرو هستیم؛ ما کمک های جهانی بیشتری را خواهانیم.