هجوم بی امان آلاینده ها به آسمان اراک نفس مردم را به شماره انداخته است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز اراک؛ مدت هاست موقع بیرون رفتن از خانه جمله "ماسک یادت نره" ملکه ذهنم شده.
مدت هاست راه رفتن در خیابان‌های شهرم به جای خوب کردن حالم، احوالم را به شدت بد می کند.
دورزمانی است بیمارستان های شهرم مملو از بیماران خردسال و بزرگسال سرطانی شده است.
رنگ باختن آبی آسمان پشت سیاهی آلاینده ها...
سخن به گزاف نیست اگر بگویم مردم اراک سال هاست که دیگر آسمان آبی شهرشان که تنها ارمغان کلانشهر شدنش افزایش نرخ تورم و آلودگی مضاعف بوده را نمی بینند.
در پیاده‌رو که قدم می‌زنم منظره نازیبای خروج دودهای سیاه از اگزوز ماشین‌ها، موتورسیکلت ها و به ویژه دودکش کارخانه ای که در شهر اراک جا خوش کرده و پیش از این حتی بردن نامش به عنوان آلاینده عواقب داشت و به تریج قبای بعضی ها بر می خورد، بر دلم غبار حسرت می‌نشاند.
آبی آسمانم آرزوست...
راستی تا حالا به این موضوع دقت کردید وقتی به طبیعت پناه می بریم، دلمان می‌خواهد همه سلول‌های بدنمان سلول‌های تنفسی
چون آلایندهای بی رحم چنان ما را در آلودگی غرق کرده اند که آبی آسمانی را که داشتنش حق طبیعی همه ماست به آرزو نشسته ایم.
از هوای دلپذیر و پاک و آسمان آبی که اکنون داشتن آن رویای دیرینه مردم اراک شده تا صدای خوش جویبارها و رقص گندمزارها در باد، همه نشان از هوای پاک در گذشته نه چندان دور اراک دارند که البته این روزها این موهبت خدادادی نه تنها در کلانشهر اراک که در هفت کلانشهر آلوده کشور نیز رویایی دست نیافتی شده است.
اما از خدا که پنهان نبوده و نیست، بد نیست شما هم جزییات این چالش فاجعه بار در اراک را بدانید، چون شاید با خواندن مطالب این گزارش درباره آلودگی هوا به همان نتایجی برسید که من و خیلی های دیگر از جمله فعالان و حامیان محیط زیست رسیدیم.
هوای نفس کشیدن...
چند وقت پیش به سرم زد هوای آزاد تنفس کنم؛ از پشت پنجره طبقه دهم اتاق مشرف به شهر همه چیز زیبا و چشم نواز جلوه می کرد.
ساعتِ روی دیوار، حوالی 9 صبح یک روز تعطیل پاییزی را یادآوری می کرد.
قدم در بالکن گذاشتم تا با تنفس هوای آزاد ریه های تازه از خواب بیدار شده ام را جلا بدهم، اما حتما شنیدید که میگن گشتم نبود، نگرد نیست..! آره به همین سادگی؛ نفس عمیق که پیش کش، نفس معمولی هم نتوانستم بکشم، سوزش خفیفی در حنجرم حس کردم و سرفه کنان عقب عقب برگشتم تو اتاق و درِ بالکن را محکم بستم.
خوب که دقت کردم دود و غبار آبی رنگی را دیدم که سایه سنگین آلودگی را بر پهنه اراک گسترانیده بود.
البته سال هاست این دود و غبار آبی که به ویژه در فصول پاییز و زمستان بیشتر هم می شود معرف حضور همه مردم اراک به خصوص بیماران سرطانی هست.
چتر خاکستری وحشت بر سر مردم...
به نظر شما سرب، منواکسید کربن و هر گاز سمی دیگری که با هر نفس وارد ریه شده و جزء جدانشدنی از بدن می شود ارمغانی جز آمار فاجعه بار و تکان دهنده ابتلای بیماران سرطانی و سخت درمان برای مردم اراک داشته است.
حالا... این شده داستان هر روز مردم کلانشهری به نام اراک که البته فقط نام کلانش را یدک می کشدُ و دیگر هیچ..!
آلودگی هوا چیست...؟
کمی شکیبا باشید تا موضوع را با هم از زوایای مختلف و با دقت بیشتری بررسی کنیم و در ادامه، از نظر مسئولان مربوط هم جویا خواهیم شد تا ببینیم به کجا خواهیم رسید.
آلودگی هوا یعنی حضور یک یا چند و یا مخلوطی از آلوده کننده‌های مختلف در هوای آزاد به اندازه‌ای که برای انسان و همه موجودات هستی مضر باشد.
تکیه اساسی بر منابع انرژی فسیلی از قبیل زغال، نفت، گاز و در نهایت آزاد شدن مواد ناشی از احتراق این مواد، فرآورده‌های مضر و زیان بخشی را به همراه می‌آورد که حیات موجودات زنده به ویژه انسان‌ها را به شدت تهدید می کند.
دست های آلوده...
تشخیص خطر جدی تاثیر مخرب آلودگی صنایع و خودروها بر جان و سلامت انسان و محیط زیست در جهان موضوع تازه ای نیست
این دست و آن دست کردن مسئولان و متولیان سلامت محیط زیست استان با وجود تلاش های فراوانشان را هم نباید از نظر دور داشت، البته اگر تلاش موثری در زمینه رفع آلودگی کلانشهر اراک انجام شده بود که با گذشت دولت قبلی و اسبق، اکنون بدون شک شاهد آسمان خاکستری و چتر آلوده صنایع آلاینده بر سر مردم اراک نبودیم.
باز هم توجه و عنایت های خداوند رحمان...
گذشته از اینکه مقصر کیست، سال هاست از انتشار آلاینده های مختلف در هوای اراک می گذرد و امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست
البته بگذریم از اجابت دعای مردم در درگاه مقدس حق تعالی و روزهای پاکی که پروردگار رحمان باد را مامور رفع آلودگی کرده و می کند تا مردم نفسی تازه کنند و جالب تر آنکه برخی مسئولان آن روزهای پاک را جزء آمار عملکرد مثلا موفق خود محسوب و فکر می کنند مردم نمی دانند که همین هوای پاک را هم از رحمت الهی دارند نه جلسه های بی حاصل آنها.
بهتر است با چشمانی بازتر دور و بر خود را ببینیم و با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی کشور و تحریم های ظالمانه دشمنان به این درک برسیم که با وجود همه فشارهای وارد شده از سوی دشمنان نظام اسلامی واقعا تولید و سودآوری کارخانه ای همچون آلومینیوم سازی با همه سود سرشاری که عاید کشور می کند با قیمت جان انسان ها و نسل های بعدی برابری می کند؟
* آیا درست است سلامت عمومی فدای تولید و سود بیشتر شود؟
* آیا انسان باید در خدمت تولید و توسعه باشد؟ یا فلسفه پیدایش مفهوم تولید و توسعه همه جانبه ذاتا برای خدمت به انسان و رشد و سلامت اوست؟
* آیا واقعا راه دیگری وجود ندارد که به موازات شکوفایی فزاینده تولید، سلامت عمومی هم تامین شود؟
* آیا شرکت قدرتمندی همچون ایرالکو با نیم قرن سابقه درخشان سودآوری روزافزون نمی تواند کارخانه اش را بگذارد روی کولش و به خارج از شهر اراک منتقل کند؟
* آیا وقت آن نرسیده با گذشت 14 سال از مصوبه خروج واحد آند ایرالکو، مدیران این کارخانه عظیم خاورمیانه دست از بدعهدی بردارند و به وعده خود مبنی بر انتقال این واحد به منطقه خیرآباد اراک عمل کرده و برای همیشه سایه آلودگی را از سر مردم کلانشهر اراک بردارند.
تولید در خدمت انسان یا انسان در خدمت تولید...؟
با توجه به مطالب ارائه شده اینک به این مفهوم بپردازیم که ثروت باید در خدمت انسان باشد یا انسان در خدمت ثروت؟
کلید حل مشکل دقیقا همینجاست؛ نظام اقتصادی پویا نظامی است که همه ارکان آن در خدمت رشد و بالندگی انسان باشد، نه
اما در نقطه مقابل؛ در نظام اقتصادی که همیشه اولویت و نگاه مدیران و مسئولان آن ثروت اندوزی بدون در نظر گرفتن رشد و توسعه انسانی با الزام تامین سلامت عمومی باشد، سلامت انسان ها با خطر جدی رو به رو و خسارت های جبران ناپذیری وارد می کند.
از اینرو سال هاست تشکل های مردم نهاد و دوستداران و حامیان سلامت و محیط زیست تلاش می کنند مانع از آلودگی هوا توسط تعدادی از صنایع شوند، ولی متاسفانه این تلاش ها تا کنون نتیجه ای در پی نداشته و آسمان خاکستری اراک همچنان نفس مردم را به شماره انداخته است.
درد سیاه، ارمغان صنایع آلاینده...
بر اساس مطالعات انجام شده آلودگی هوا سبب ایجاد و تشدید بیماری‌های خطرناکی می‌شود که از آن جمله می‌توان به برخی سرطان
شاید باورش سخت باشد که بگویم بر اساس آمار منتشر شده از سوی محیط زیست، مردم اراک تا امروز که 28 آبان 1400 است در 100 روزِ آلوده نفس کشیده اند و این فاجعه انسانی به واقع نشانگر آن است که مردم این شهر مدت هاست یک نفس هوای پاک کم دارند.
برای شنیدن درد دل مردم به میان صاحبان اصلی کلانشهری رفتم که سال هاست رنگ آبی آسمان را به درستی ندیده اند.
سعید فراهانی راننده تاکسی که مرا به مرکز شهر رساند در راه کلی از آلودگی هوای اراک نالید و گفت: هوای اراک واقعا قابل نفس کشیدن نیست.
فاطمه میر حسینی دیگر شهروند اراکی می گوید: پدر سالخورده ای دارد که دکترش اجازه بیرون رفتن از خانه را به ویژه در روزهای آلوده به او نمی دهد.
اصغر صابری مرد میانسالی که بنا به گفته خود ریه هایش به هوای آلوده آلرژی دارد و مدام هم سرفه می کرد گفت: حتما باید مردم این شهر جان بدهند تا مسئولان برای حل مشکل چاره اندیشی کنند؟
حسینی دانشجوی ارشد دانشگاه اراک هم می گوید: وضعیت آلودگی هوای اراک روز به روز بدتر می شود و نمی دانم چرا هیچکسی هم پاسخگو نیست.
او با گلایه از مدیران استان لازمه حفظ محیط زیست را عزم ملی مسئولان می داند و در حالی که با اشاره دستش دود و غبار منتشر شده در آسمان را نشانم می داد با نا امیدی گفت: واقعا مسئولان قرار است شر این فاجعه را چه زمانی از سر مردم اراک کم کنند؟
هوای پاک، گروگان خودروها و کارخانه ها...
خودروها و برخی کارخانه های صنعتی هوای پاک اراک را گروگان گرفته و با انتشار گازهای مضر سلامت مردم را هدف قرار داده اند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مرکزی می گوید: بر اساس آخرین مطالعات انجام شده 52 درصد آلودگی هوا مربوط به منابع متحرک و 48 درصد هم سهم واحدهای آلاینده صنعتی اراک است.
دست های پشت پرده...
آلایندگی ایرالکو سال هاست مورد انتقادهای شدید و گلایه های همیشگی مردم، ان جی او ها و مسئولان دولت های مختلف بوده، اما اینکه چه مافیای قدرتمندی با حمایت های پنهان سبب استمرار آلودگی و مانع از برداشتن چتر خاکستری آلایندگی این کارخانه از آسمان اراک می شود الله و اعلم..!
آنطور که رضا میرزایی می گوید: کارخانه آلومینیوم سازی اراک همچنان در فهرست صنایع آلاینده قرار دارد و هیچگاه نیز از این لیست خارج نشده است.
البته این در حالی است که مدیران ایرالکو همیشه منکر آلاینده بودن این واحد صنعتی بوده اند.
به گفته میرزایی از سال 1386 که طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک اجرا شده، برای شرکت آلومینیوم سازی اراک به صورت خاص
احداث خط تولید 110 هزار تنی با فناوری‌های جدید، مصوبه ای برای کنترل آلودگی های ناشی از این کارخانه آلاینده بوده است و بعدها این مصوبه تبدیل می شود به جمع آوری کامل دو خط قدیمی و درپوش گذاری سه خط قدیمی و تعویض دیگ‌های آن.
سوالی هایی که بی جواب ماندند..!
اگنون با احداث خط جدید، تعطیلی دو خط و درپوش گذاری سه خط قدیمی، وضعیت زیست محیطی ایرالکو چگونه است؟
این سوال و نیز پرسش های متعدد دیگر از مدیرعامل و دیگر مدیران ایرالکو در ذهنم نقش بست و قصد داشتم با گرفتن جواب آنها
چند بار تماس تلفنی و ارسال پیامک هم نتیجه نداد و اینبار هم مدیران شرکت آلومینیوم سازی اراک نخواستند در زمینه سهم این واحد صنعتی در آلودگی هوای اراک به مطالبات به حق مردم پاسخ دهند.
رسانه ملی، فرصت پاسخگویی شفاف به مردم...
صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بهره گیری از منویات روشنگرانه رهبر معظم انقلاب اسلامی همیشه پل ارتباط بین مردم و مسئولان بوده و همواره فرصت ابراز نظر و پاسخگویی نسبت به چالش ها و مشکلات موجود در سطح جامعه را به مدیران داده است تا خادمان ملت در حوزه خدمات رسانی خود به طور شفاف پاسخگوی مردم باشند.
بر همین اساس صدا و سیمای استان مرکزی در موضوع آلودگی هوای کلانشهر اراک این فرصت را به مدیران ایرالکو داد، اما آنها نسبت به این امکان بی توجهی کردند.
بدون تردید اگر آنها حرفی هم برای اقناع مردم داشتند حتما با رغبت پاسخگو بودند، اما از ظاهر امر پیداست که حرف مستدلی برای گفتن ندارند و این به منزله قبول سهم آلایندگی این شرکت و پذیرش انتشار آلودگی در هوای اراک است.
ایرالکو نخستین تولید کننده شمش آلومینیوم...
مروری کوتاه بر پیدایش کارخانه آلومینیوم سازی اراک.
ایرالکو در سال 1351 به عنوان نخستین تولید کننده شمش های آلومینیوم در ایران در زمینی به مساحت 232 هکتار در اراک با دو خط
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و افزودن سه خط دیگر، ظرفیت تولید آلومینیوم به 120 هزار تن در سال رسید که شامل انواع شمش ها به صورت تی بار، هزار پوندی، آلیاژهای ریخته گری، بیلت و اسلب بوده است.
با هدف رعایت مسائل زیست محیطی کلنگ احداث کارخانه تولید آلومینیوم با تکنولوژی 200 کیلو آمپر هم در سال 1381 به زمین زده شد و در سال 1386 به بهره برداری رسید.
ظرفیت تولید شرکت آلومینیوم ایران اکنون با احتساب خروج خطوط 1 و 2 کارگاه قدیم به بیش از 180 هزار تن در سال رسیده است.
حدود 11 هزار کارخانه و کارگاه با بیش از 250 هزار نفر در صنایع وابسته به ایرالکو اشتغال دارند.
در ایران سالانه 180 هزار تن آلومینیوم تولید می شود و شرکت ایرالکو در واقع 80 درصد نیاز بازار داخل را تامین می کند.
ایرالکو صنعتی پرسود، اما به شدت آلاینده...
به گفته آقاخانی در ایرالکو چند کارخانه آلاینده در دل یک واحد صنعتی بزرگ مستقر است و مهمترین برنامه ای که قرار شد بر روی آلاینده‌های این شرکت مدیریتی جامع اجرا کند طرح جامع کاهش آلودگی هوا بود.
قرار بود خطوط احیای قدیم که 5 خط بود تعطیل شود و در قبال راه اندازی خطوط جدید خطوط تولید قدیم فعالیت نکند.
کنترل آلایندگی ایرالکو از شعار تا عمل..!
در حالی که مدیر کل حفاظت محیط زیست استان مرکزی از پایش وضعیت آلایندگی شرکت ایرالکو و سامانه های کنترلی آن سخن می گوید، سیاوش آقاخانی فعال محیط زیست تاکید می کند که اسناد آلایندگی ایرالکو در هیچ برنامه مستندی در سال‌های گذشته ثبت نشده و این بدان معناست که در شبکه پایش آلودگی هوای اراک سنجنده محیطی فلوراید وجود ندارد.
آقاخانی معتقد است اگر آلودگی ایرالکو به درستی سنجش شود میزان آلایندگی آن خیلی بیشتر از آمار ارائه شده خواهد بود.
تایید انتشار مونواکسید کربن ایرالکو به میزان سه برابر بالاتر از استاندارد...
واقعا سنجنده های موجود چه اعداد و ارقامی را نشان می دهند؟
اما نکته عجیبی که ممکن است برای همگان از جمله مردم شکیبای کلانشهر اراک که هر روز در معرض خطر آلودگی و ابتلا به سرطان و دیگر بیماری های سخت درمان هستند در قالب سوال مطرح شود آن است که چرا و چگونه با وجود مشاهدات عینی مردم اراک و این همه اسناد و مدارک و مصوبات دولتی برای اثبات آلاینده بودن ایرالکو، با گذشت بیش از 14 سال هنوز هیچکس و یا مسئولی قادر به مجاب کردن مدیران این شرکت برای قطع آلودگی و انتقال واحد آند به خارج از کلانشهر اراک نیست..!؟
دور زدن قانون مثل آب خوردن...
مهرماه 98 دویست و شش دیگ کارخانه آلومینیوم سازی اراک در مدار تولید قرار داشت، دیگ هایی که به گفته مسئولان حفاظت
این یعنی دور زدن قانون به هر روش و شکل ممکن و اینگونه است که سریال تکراری آلودگی هوای اراک پایانی ندارد و حنجره مردم این کلانشهر آلوده، همیشه از گازهای سمی این کارخانه می سوزد.
منشاء این دود کجاست...؟
آنطور که میرزایی تاکید می کند موضوع خیلی خطرناک تر از آن چیزی که بتوان تصور کرد.
سوال دیگری که اکنون مطرح می شود این است که آیا مسئولان ایرالکو این دودهای سمی را عمدا و برای رد گم کردن به طور پراکنده و از طریقی غیر از دودکش هایی که به سامانه های پایش محیط زیست مجهز شده اند در هوا منتشر می کنند تا سنجنده ها نتوانند این پرتی ها را در آمار خود محاسبه کنند؟
سیاوش آقاخانی فعال محیط زیست در این باره می‌گوید: این آلودگی که با چشم غیر مسلح هم به راحتی دیده می‌شود نشان می‌دهد که سیستم کنترل آلودگی ایرالکو از قابلیت کنترل کیفی برخوردار نیست و متاسفانه نظارتی هم در این زمینه از سوی مسئولان استان مرکزی وجود ندارد.
واقعا علت این همه بی توجهی که اجازه حرکت در مسیر خلاف قانون را به برخی صنایع آلاینده از جمله ایرالکو می دهد چیست؟ قضاوت با شما...
انتقال واحد به شدت آلاینده آند به خارج از شهر اراک...
نخست این موضوع را بدانید برای انتقال جریان الکتریکی در دیگ ها و احیای آلومینیوم به آند نیاز است تا بهتر متوجه ضرورت انتقال این واحد بسیار آلاینده به خارج از محدوه شهری شوید.
این را هم اضافه کنم که بخشی از آند مورد نیاز ایرالکو در کارخانه دیگری در مجتمع عظیم ایرالکو تولید می‌شود که در برخی موارد از آن هم دود بسیار غلیظ و سیاه در هوا منتشر می شود.
پیش از این هم گفته بودم که انتقال واحد آند به خارج از اراک با هدف کاهش آلودگی هوا یکی از بندهای طرح جامع کاهش آلودگی هوای این کلانشهر است که در سال 1386 به تصویب کارگروه کاهش آلودگی هوای اراک رسیده بود.
البته مدیران ایرالکو در این زمینه قول های زیادی دادند، اما امان از بدقولی و بدعهدی های مکرر و 14 ساله آنها...!
فراهم بودن بستر مناسب برای انتقال واحد آند...
اکنون ببینید با توجه به ایجاد زیرساخت و بسترهای مناسب برای انتقال واحد آلاینده آند از سوی دولت مثل زمین ارزان و امکانات آب، برق و ... چرا این شرکت پس از سال ها به مصوبه کارگروه کاهش آلودگی هوا عمل نکرده است؟
این در حالی است که به گفته مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مرکزی در آخرین بازدید از روند احداث واحد آند در خیرآباد اراک، این واحد طی این سال ها تنها 35 درصد پیشرفت داشته است.
انتقال واحد آند؛ تضمین سلامت مردم...
اجرای این طرح مهم ارتباط مستقیم با نفس ها و سلامت مردم دارد.
حالا موضوع برایم جالب تر از قبل شده؛ برای اطلاع از چرایی موضوع مهم و روند کند ساخت واحد آند و انتقال نیافتن آن به منطقه خیرآباد آنهم پس از 14 سال سری به این منطقه زدم که البته همان طور که انتظار هم می رفت حراست کارگاه اجازه ورود به کارگاه را به من نداد.
مسئولان به ظاهر پاسخگو...
همه چیز برنامه ریزی شده به نظرم آمد؛ ابتدا پاسخ ندادن به تماس ها و پیامک هایم، بعد هم ممانعت از ورود به کارگاه!
اگرچه بر اساس مشاهداتم پویایی خاصی دال بر فعال بودن کارگاه به چشم نمی‌خورد، اما خلاصه اینکه به هر دری زدیم بسته بود که بسته بود!
تداوم چتر سیاه آلودگی، حاصل بدعهدی های ایرالکو...
این بدعهدی ها نشان می‌دهد متاسفانه نگاه سبزی در شرکت آلومینیوم سازی اراک وجود ندارد.
شاید هم موضوع اعلام و پذیرش آلاینده بودن ایرالکو از سوی مدیرانش که البته بیش از یک دهه به طول انجامیده فقط راهی باشد برای خریدن زمان بیشتر تا باز هم با بدعهدی های مکرر خود با ادامه روند کند انتقال واحد آند به خارج از اراک، چتر سیاه آلودگی را بر سر این شهر باز نگه داشته و مردم آن چند سال دیگر هوای آلوده تنفس کنند.
100 روز آلوده، بالاترین رکورد آلودگی هوای اراک در سال های گذشته...
با همه این حرف ها اکنون به عدد 100 رسیدیم؛ به همین راحتی..! و این در حالی است که تنها 214 روز از سال را پشت سر گذاشته
آلودگی هوا حالا اصلی ترین شاخص کلانشهر بودن اراک است، شاخصی که اگر ملاک قرار می گرفت، الآن اراک مهمترین کلانشهر کشور محسوب می شد یعنی رکوردی که تهران و مشهد حتی نصف آن را هم کسب نکرده اند.
تهرانی ها امسال 40 و مشهدی ها هم 38 روز هوای ناسالم داشته اند و اصفهان نزدیک ترین رقیب اراک نیز 30 روز از ما عقب است.
حرف آخر...
راستش را بخواهید دیگر در این باره با هیچ مسئولی گفت و گو نمی کنم، نه اینکه خسته شده باشم نه؛ ولی از شنیدن وعده های تکراری و بی سرانجام بیزار شده ام.
مسئولانی که در روزگار سخاوت آسمان و وزش باد و بارش رحمت الهی، کاهش آلودگی ها را حاصل برنامه ها و برگ برنده خود اعلام می کردند، خیلی جالب است حالا که اوضاع وخیم تر شده و آلودگی نفس مردم را بریده همه چیز را به گردن کم بارشی، بیابان های عربستان و حتی کویر کاشان می اندازند! گویی فقط در شهرما خشکسالی است و گرد و غبارهای داخلی و خارجی تنها اراک را می شناسند!
دیگر از تشکیل نشدن جلسه کارگروه کاهش آلودگی هوای اراک هم انتقاد نمی کنم؛ انگار کارگروهی که مصوبه اصلی اش تعطیل کردن مدارس بوده، اکنون در دوران کرونا و بسته بودن مدرسه ها کفگیرش به ته دیگ خورده و دیگر چیزی برای تصویب ندارد!
حالا که بسیاری از مصوبات 14 ساله طرح جامع کاهش آلودگی هوای کلانشهر اراک روی هوا مانده، آسمان تیره اراک، صاحبان حنجره های زخمی و آرزومندان نفس پاک همچنان منتظر اقدامی فوری برای ایجاد موازنه سودمند هستند تا هم چرخ تولید بچرخد، هم کارگران صنایع آلاینده به ویژه ایرالکو از کار بیکار نشوند و هم آغوش آسمان آبی به روی پاکی هوا گشوده شود دوباره.
آقایان مسئول..! فصل سرما هم از راه رسید و هم مردم و هم شما خوب می دانید با توجه به تجربه زمستان هر سال، وارونگی هوا و باز شدن شیر مازوت نیروگاه شازند هم به کمک آلاینده ها خواهند آمد و همه نیک می دانیم که چه بلایی در انتظارمان است.
اگر با همین فرمان پیش بروید سریال تکراری و تمام نشدنی آلودگی کلانشهر اراک را پایان و انتهایی نخواهد بود، پس بهتر است جلسه های مکرر و مصوبه های غیرقابل اجرای کارگروه کاهش آلودگی هوای کلانشهر را اراک را ادامه ندهید و اصلاً هم نگران بیماران قلبی و سالمندان نباشید، چون بالاخره مرگ حق است و شتری است که درِ خانه همه خواهد نشست.
پس اگر طرح و برنامه ای دارید تا دیر نشده رو کنید./
نویسنده: سید احمد طباطبایی