افزایش آمار تلفات طاعون نشخوارکنندگان کوچک در البرز

وی ادامه داد: نخستین گزارش از تایید شیوع مجدد طاعون نشخوارکنندگان کوچک در زیستگاههای استان البرز در روز ۱۷مهر ماه چاری ارایه شد.

وی گفت: پس از تایید شیوع طاعون نشخوارکنندگان در زیستگاه های استان بلافاصله اقدامات کنترلی و مراقبتی با همکاری دستگاههای مرتبط آغاز شد که از جمله این اقدامات خروج فوری دام های عشایر و دامداران از زیستگاه ها و مناطق آلوده البرز و جلوگیری از تقابل دام های اهلی و وحشی می باشد ضمن اینکه واکسیناسیون کامل دام های اهلی نیز در دست اجرا می باشد.

حکیمی افزود: که این بیماری هیچ اشتراکی با انسان ندارد و قابلیت سرایت ندارد ضمن اینکه محیط بانان استان به طور مرتب در حال پایش زیستگاه های حیات وحش البرز به خصوص منطقه شکار ممنوع طالقان هستند تا در صورت مشاهده دوباره لاشه های کل و بز وحشی آن را به صورت کاملا بهداشتی معدوم کنند.

وی گفت: همچنین از گروه های کوهنوردی برای پایش زیستگاه ها دعوت به همکاری شده است.

وی با بیان اینکه این بیماری مختص گونه‌های نشخوارکنندگان کوچک است افزود:گزارشها حاکی از این است که علاوه بر البرز، استانهای همجوار نیز درگیر این بیماری شده‌اند و به جهت پیشگیری به موقع از شیوع بیماری، محیط بانان در حال انجام پایش‌های منطقه هستند و در حال حاضر میزان تلفات حیات وحش در این منطقه، بیش از پنج راس کل و بز بوده است.

حکیمی با اشاره به اینکه کنترل این بیماری نسبت به سایر بیماریها دشوارتر است گفت: به علت جابجایی و گدارحیات وحش در زیستگاه ها و تردد آنها حتی در مرز سایر استان‌ها، امکان انتقال و شیوع این بیماری در سایر استانها نیز وجود دارد.

وی در پایان با اشاره به اینکه حیات وحش جزو سرمایه های ملی کشور است و حفاظت از آن ضروری است افزود: از تمامی دستگاههای مسوول درخواست داریم در جهت مهار و کنترل بیماری با محیط زیست همکاری کنند و از هیات های ورزشی و کوهنوردی، دوستداران محیط زیست و حیات وحش و همچنین جوامع محلی تقاضا می شود به جهت جلوگیری از جابجایی حیات وحش و گسترش بیماری، بدون هماهنگی با اداره محیط زیست طالقان از ورود به منطقه آلوده خودداری کنند.

منطقه شکار ممنوع طالقان ۷۵هزار هکتار وسعت دارد.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال۹۴ حدود ۲۰۷تلفات راس وحوش و در سال۹۷ حدود ۲۸راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان "طاعون بزی" نیز شناخته می شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا می باشد که نشخوارکنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد.

عامل بیماری موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده می باشد. بیماری PPR جزء فهرست بیماریهای مهم در سازمان جهانی دام (OIE) می باشد و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.

ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است.

وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند.

همه گیری PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد.

موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.