وزیر تعاون در پیامی به مناسبت بیست و سوم مهر (پانزدهم اکتبر) روز جهانی عصای سفید، رفع موانع مشارکت اجتماعی روشندلان را وظیفه دینی و انسانی همه و لازمه توسعه یافتگی دانست.
آگاهی، سرمایهای امیدبخش در جامعه نابینایان کشور است که با گامهایی استوار، افق نگاه خویش را به دورنمایی روشن و فردایی بهتر دوخته اند و همچنان موانع را هوشمندانه در می نوردند تا ثابت کنند که «نابینایی، تنها در چشم های فروبسته خلاصه نمی شود بلکه دنیایی است پویا و روشن که امید به فردا و عشق به زندگی در آن می جوشد.»
بیست و سوم مهر ماه، روز جهانی عصای سفید، روزی که پیامی آشنا را در اذهان جامعه منعکس می سازد؛ توجه به حقوق افراد نابینا و کم بینا و رفع موانع مشارکت اجتماعی آنان، وظیفه دینی و انسانی همه ما و لازمه توسعه یافتگی است.
پیام بیست و سوم مهر ماه را در حالی می شنویم که جامعه ما از یک سو با پیامد‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از تحریم‌های ظالمانه دشمنان و از سوی دیگر با مشکلات ناشی از شیوع بیماری کووید-۱۹ دست به گریبان است؛ شرایطی که تمامی اقشار مردم به ویژه افراد آسیب پذیر را در مناسبات اجتماعی و فراهم ساختن امکانات معیشتی با مشکلات عدیدهای روبرو ساخته است.
بدیهی است در چنین شرایطی، افراد نابینا و کم بینا با مشکلات بیشتری روبرو خواهند شد، علاوه بر این، احتمال تماس با آلایندههای محیطی، ارتباطات اجتماعی این افراد را محدودتر می سازد و بر نگرانیهای آنان می‌افزاید.
با این حال، جای بسی خرسندی است که بارقه های امید و تلاش در جامعه اسلامی ما بیش از پیش تجلی یافته و عزم ملی برای رفع مشکلات گروههای مختلف به ویژه افراد دارای معلولیت به عنوان یک اولویت در دستور کار متولیان امر قرار دارد.
با تشکیل دولت سیزدهم، در سایه عنایات پروردگار، بخش عمدهای از برنامه بر حل مشکل اشتغال و توسعه امکانات رفاهی متمرکز شده و برنامه ریزیهای منسجم تری برای گسترش فرصتهای شغلی مورد انتظار نابینایان انجام خواهد شد.
پر واضح است که اصلیترین سرمایه ما در پیمودن این مسیر، بهره مندی از نظرات ارزنده نخبگان و فعالان امور روشندلان و اهتمام این افراد به تشکیل نشست های مشترک در سطوح مختلف وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و رایزنی مؤثر با همکاران خدوم در این وزارتخانه و سازمانهای زیرمجموعه آن است.
امروز، روشندلان جامعه ما با قرار گرفتن در قلههای آگاهی و بلوغ اجتماعی، منشاء اثربخشترین حرکتها محسوب می شوند که تشکیل شبکه ملی تشکل های افراد دارای معلولیت بینایی و ایجاد ارتباط با مدیران اجرایی در سطوح مختلف، نمایندگان خانه ملت، اصحاب رسانه و اقشار مختلف مردم، مصداق عینی قابلیتهای افراد نابینا و کم بینا در عرصه مشارکت های اجتماعی است.
با این حال وظیفه دولت در حمایت همه جانبه از این افراد، بر مسئولان امر پوشیده نیست.
تلاش مضاعف برای افزایش منابع اعتباری اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان و همسو نمودن دستگاهها با برنامه‌های کمیته هماهنگی و نظارت بر اجرای قانون، اهتمام جدی دستگاهها به متناسب سازی شرایط و امکانات شغلی خود با قابلیت ها و محدودیتهای افراد نابینا و رفع موانع موجود در مسیر آموزش و اشتغال آنان، از مهمترین اقداماتی است که فرآیند توانمندسازی و تلفیق اجتماعی افراد دارای آسیب بینایی را تسریع خواهد نمود.
در فراسوی این تلاشها، آنچه بیشترین نقش را در ارتقاء کیفیت زندگی نابینایان خواهد داشت، امید، خودباوری و تقویت نگاه مثبت نگر نسبت به ابعاد مختلف زندگی است، همان مواردی که امروز شاهد تبلور آن در جامعه نابینایان کشور هستیم؛ جامعه ای که راه را از بیراهه می شناسد و همگام با عصای سفید و هماهنگ با نوای امید در مسیر ترقی و شکوفایی راه می پیماید.