تلسکوپ فضایی جیمز وب، قدرتمندترین تلسکوپ در نوع خود، امسال (۲۰۲۱) به فضا پرتاب خواهد شد تا به دانشمندان کمک کند ستارگان کوتوله سرخِ رده اِم (M) که رایج‌ترین نوع ستاره از این دست به شمار می‌روند را پیدا کنند.
به گزارش وب گردي خبرگزاري صدا وسيما، دانشمندان در نهایت متوجه خواهند شد که آیا سیارات با ابعاد زمین در «ستاره‌های همسایه» ما از اتمسفر لازم برای میزبانی حیات برخوردارند یا نه. تلسکوپ فضایی جیمز وب، قدرتمندترین تلسکوپ در نوع خود، امسال (۲۰۲۱) به فضا پرتاب خواهد شد تا به دانشمندان کمک کند ستارگان کوتوله سرخِ رده اِم (M) که رایج‌ترین نوع ستاره از این دست به شمار می‌روند را پیدا کنند.
داریا پیدورودتسکا، دانشجوی دوره دکتری در بخش علوم زمین و سیاره‌ای دانشگاه کالیفرنیا ریورساید، می‌گوید: «به عنوان نقطه شروع مهم است که بدانیم که آیا سیارات کوچک و سنگی که به دور کوتوله‌های سرخ رده اِم (M) در گردش‌اند اتمسفر دارند یا نه. زیرا این کار راه را برای جست‌وجوی ما در پی حیات خارج از منظومه شمسی‌مان را باز می‌کند.»
محور اصلی این پژوهش، کوتوله سرخی است که L ۹۸-۵۹ نام دارد و هشت درصد خورشید جرم دارد و در فاصله ۳۵ سال نوری از زمین واقع شده است. این کوتوله‌های سرخ پس از شکل‌گیری (در مقایسه با ستارگان معمولی که می‌توانند آب را در سطح تبخیر کنند و گاز‌های اتمسفر را از بین ببرند) دو برابر بیشتر می‌درخشند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب شاه‌کلید کشف حیات بیگانه فرازمینی خواهد بود
پیدورودتسکا می‌گوید: «ما می‌خواستیم بدانیم که آیا فرسایش در مورد دو سیاره سنگی به صورت کامل بوده است یا اینکه آن سیارات خاکی قادر به بازسازی دوباره اتمسفر خود هستند یا نه.»
محققان چهار سناریو را برای اتمسفر L ۹۸-۵۹ مدل‌سازی کردند: سناریو‌های اول که در آن آب یا هیدروژن یا کربن دی اکسید غالب است و سناریوی دیگری که در آن فقط اکسیژن و ازون باقی مانده‌اند - که این آخری از احتمال بیشتری برخوردار است.
پیدورودتسکا می‌گوید: «میزان تابشی که این سیارات در آن فاصله از ستاره می‌گیرند شدید است.»
سیارات L ۹۸-۵۹ در مقایسه با فاصله زمین تا خورشید، به مراتب به ستاره خود نزدیکترند و در کمتر از یک هفته به دور این ستاره می‌گردند. این باعث می‌شود که کار رصد گذر آن‌ها [از مقابل ستاره]در مقایسه با سیارات دورتر به مراتب عملی‌تر باشد.
حتی اگر سیارات این سامانه [ستاره‌ای]قادر به میزبانی حیات پایدار نباشند، داده‌های به دست آمده از آن‌ها برای ستاره‌شناسان ارزشمند خواهد بود تا این مسئله را تعیین کنند که چه شرایط و حالات ممکنی در سیارات مشابه زمین در سایر نقاط کهکشان وجود خواهد داشت.
پیدورودتسکا می‌گوید: «ما در یک قدمی نقطه‌ای قرار داریم که از اسرار یک سامانه ستاره‌ای که تا همین اواخر پنهان مانده بود رمزگشایی کنیم.»
این مطالعه در «نشریه آسترونومیکال» (Astronomical Journal) منتشر شده است.