سازمان ملل متحد هشدار داد مسدود ماندن میلیارد‌ها دلار سرمایه خارجی مردم افغانستان می‌تواند به تشدید بحران فقر و گرسنگی در این کشور منجر شود.
نیک رابرتسون سردبیر دیپلماتیک شبکه در گزارشی از کابل در این خصوص گفت: «در حال حاضر دولتمردان طالبان معتقدند که راه حل این مشکلات در دست جامعه بین المللی است. اما فکر نمی‌کنم طالبان بتواند جامعه بین المللی را متقاعد کند تا این کمک‌ها را دریافت کند. بی تردید، همین مسئله در حال حاضر بیش از هر مسئله دیگری افغان‌ها را دچار وحشت کرده است. بسیاری از افغان‌ها زیر خط فقر زندگی می‌کنند. بنگاه‌های اقتصادی افغانستان که تعداد کارکنان آنها سی تا پنجاه نفر است نمی‌توانند حقوق کارکنان خود را پرداخت کنند. زیرا به منابع پولی خود دسترسی ندارند. مردم بیکار شده اند و آثار این اتفاقات در لایه‌های اقتصاد کشور برجا مانده است. در واقع افغانستان در مرحله بحران قرار دارد و آنچه می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد اقدام جامعه بین المللی برای آزادسازی منابع مالی توقیف شده دولت افغانستان است، کشوری که در حال حاضر طالبان در مسند امور آن قرار دارد.
وی افزود: طالبان برای دستیابی به این منابع مالی تحت فشار بسیار زیادی قرار دارد. جو بایدن رئیس جمهور آمریکا و سران دیگر کشور‌های مطرح جهان می‌گویند اگر طالبان می‌خواهد روابط جدیدی با جامعه بین المللی داشته باشد و به مدد آن بتواند از منابع مالی فوق برخوردار باشد باید به برخی از انتظارات جامعه بین المللی ازجمله تشکیل دولت فراگیر جامعه عمل بپوشاند. اما به نظر می‌رسد در حال حاضر مسئله اصلی این است که آیا زنان در جامعه افغانستان، حضوری معنادار و واقعی خواهند داشت و از آزادی‌های اجتماعی برخوردار خواهند بود یا خیر. آیا صدای سیاسی آنها شنیده خواهد شد و آیا استقلال اقتصادی خود را خواهند داشت؟! براساس گفتگویی که با رهبران یکی از کمیسیون‌های سیاسی طالبان داشتم باید بگویم مشخص نیست طالبان برای چنین مصالحه‌ای با جامعه بین المللی اماده باشد.
برآورد می‌شود در آغاز سال میلادی جاری نیمی از جمعیت افغانستان - بیش از ۱۸ میلیون نفر - به کمک نیاز داشته اند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد می‌گوید که انقباض تولید ناخالص داخلی افغانستان می‌تواند میزان فقر را ۲۵ درصد افزایش بدهد. نیمی از مردم این کشور در حال حاضر به حمایت‌های بشردوستانه بین المللی نیاز دارند.