آنتونیو گوترش گفت جهان هیچگاه به اندازه کنونی دچار شکاف نبوده است. ما با مجموعه روزافزونی از بحران‌ها در زندگی عصر حاضر روبرو هستیم
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما؛ دبیرکل سازمان ملل متحد در سخنرانی در مجمع عمومی این سازمان گفت: من اینجا هستم تا زنگ هشدار را به صدا درآورم. جهان باید بیدار شود. ما در لبه پرتگاه هستیم و در مسیر اشتباه حرکت می‌کنیم. جهان هیچگاه به اندازه کنونی مورد تهدید قرار نگرفته، جهان هیچگاه به اندازه کنونی دچار شکاف نبوده است.
آنتونیو گوترش افزود: «ما با مجموعه روزافزونی از بحران‌ها در زندگی عصر حاضر روبرو هستیم. بیماری همه گیر کووید-۱۹ نابرابر‌های را بیش از حد افزایش داد. بحران تغییرات آب و هوایی در حال نابود کردن سیاره زمین است. ناآرامی ها، از افغانستان گرفته تا اتیوپی، یمن و ... صلح را بر هم زده است.
افزایش بی اعتمادی، اطلاعات نادرست در حال دوقطبی کردن مردم و جوامع ما شده است. حقوق بشر در آتش است و علم مورد حمله قرار گرفته است. شریان کمک‌های اقتصادی برای افرادی که بیشترین آسیب پذیری را دارند خیلی دیر و خیلی اندک به دست آن‌ها می‌رسد، البته اگر کمکی وجود داشته باشد.
همبستگی در جا‌هایی که بیشترین نیاز به آن هست وجود ندارد. شاید تصاویر گویای داستان عصر ما هستند. تصاویری که ما از برخی نقاط دنیا از واکسن‌های کووید-۱۹ می‌بینیم که در سطل آشغال هستند و منقضی شده اند و سپس استفاده می‌شوند (گویای این واقعیت است). از یک سو، ما شاهد تولید بی سابقه واکسن هستیم که پیروزی علم و نبوغ بشری تلقی می‌شود، اما از سوی دیگر این پیروزی به خاطر نبود اراده سیاسی، خودخواهی و بی اعتمادی از بین می‌رود.
در برخی کشور‌ها واکسن مازاد وجود دارد و در برخی کشور‌ها قفسه‌ها خالی هستند. اکثریت دنیای ثروتمند واکسن زده اند، اما بیش از ۹۰ درصد آفریقایی‌ها منتظر دوز اول واکسن هستند. این جرم اخلاقی دنیای ماست. این یک شرایط زشت است. در حالی که در آزمون علمی بهترین نمره را داریم، ما در اخلاق نمره ضعیفی گرفته ایم. عالی جنابان، زنگ هشدار آب و هوا نیز به صدا درآمده است.
گزارش اخیر هیأت بین دولتی تغییرات آب و هوایی، یک هشدار قرمز برای بشریت است. ما در هر قاره‌ای شاهد نشانه‌های گرم شدن جهانی هستیم: دما‌های سوزان، از بین رفتن تنوع‌های زیستی، آلودگی آب و هوا و محیط زیست. در هر گوشه و کنار شاهد فجایای ناشی از تغییرات آب و هوایی هستیم. همانطور که اخیراً شاهد بودیم، حتی این شهر - که پایتخت مالی دنیاست - نیز مصون نیست.
دانشمندان آب و هوا می‌گویند هنوز برای تحقق هدف ۱/۵ درجه‌ای توافقنامه آب و هوایی پاریس دیر نشده است. اما این روزنه به سرعت در حال بسته شدن است. ما به کاهش ۴۵ درصدی انتشار گاز‌ها تا سال ۲۰۳۰ نیاز داریم. با این وجود، گزارش اخیر سازمان ملل به طور شفاف می‌گوید که بر اساس تعهدات کنونی ما در زمینه آب و هوا، انتشار گاز‌ها تا سال ۲۰۳۰ حدود ۱۶ درصد افزایش خواهد یافت.
این مسئله، ما را به تحمل افزایش ۲/۷ درجه‌ای گرمای زمین نسبت به سطوح قبل از دوران صنعتی شدن محکوم می‌کند. این یک فاجعه است. در ضمن، ما به دست کم ۲۰ میلیارد دلار کمک مالی وعده داده شده مرتبط با تغییرات آب و هوایی به کشور‌های در حال توسعه نیاز داریم. ما چند هفته دیگر کنفرانس تغییرات آب و هوایی در گلاسکو را داریم. به نظر می‌رسد ما با اهداف خود چندین سال نوری فاصله داریم. ما باید جدی باشیم و سریع عمل کنیم.
بیماری کووید-۱۹ و تغییرات آب و هوایی شکنندگی عمیق جوامع و سیاره ما را برملا کرده است. اما، به جای خضوع داشتن در برابر این چالش‌های بزرگ، ما دچار غرور هستیم. به جای همبستگی، ما به سمت نابودی می‌رویم. در عین حال، یک بیماری دیگر در جهان امروز در حال شیوع است: بی اعتمادی.
وقتی مردم می‌بینند که واقعیت دشوار زندگی شان مانع وعده‌های پیشرفت می‌شود، وقتی آن‌ها می‌بینند که آزادی و حقوق اساسی شان از آن‌ها دریغ می‌شود، وقتی آن‌ها فساد کلان را در اطراف خود می‌بینند، وقتی آن‌ها میلیاردر‌هایی را می‌بینند که سفر‌های فضایی دارند، ولی میلیون‌ها نفر روی زمین گرسنه می‌خوابند، وقتی والدین آینده تاریک‌تر از چالش‌های امروز را برای فرزندانشان متصور هستند، وقتی جوانان هیچ آینده‌ای برای خود نمی‌بینند، آنگاه مردمی که ما به آن‌ها خدمت می‌کنیم و نماینده آن‌ها هستیم اعتماد خود را نه تنها از دولت خود و نهاد‌های آن از دست می‌دهند بلکه آن‌ها ایمان خود به ارزش‌هایی را از دست می‌دهند که سازمان ملل متحد به مدت بیش از ۷۵ سال برای آن‌ها تلاش کرده است.
ارزش هایی، چون صلح، حقوق بشر، کرامت انسانی برای همه، برابری، عدالت، همبستگی. هیچگاه به اندازه کنونی ارزش‌های ما به چالش کشیده نشده اند. بی اعتمادی منجر به از بین رفتن ارزش‌ها می‌شود. اگر مردم ثمره وعده‌ها را در زندگی خود مشاهده نکنند، این وعده‌های تکراری بی ارزش می‌شود. ناکامی در محقق کردن وعده‌ها باعث شکل گیری فضا برای تاریک‌ترین انگیزه‌ها در بشر می‌شود.
وعده‌ها به نوعی اکسیژن برای راه حل‌های سطحی و آسان ایجاد می‌کند. راه حل‌ها را از بین می‌برد و به نظریه‌های توطئه منجر می‌شود، عقده‌های کهنه را تحریک می‌کند، باعث خودبرتربینی، سلطه ایدئولوژیکی، زن ستیزی خشونت آمیز، هدف قرار گرفتن افراد آسیب پذیر شامل مهاجران و پناهجویان می‌گردد. عالی جنابان، ما در این لحظه با حقیقت روبرو هستیم. اکنون زمان محقق کردن است. اکنون زمان احیای اعتماد است.
اکنون زمان امید دادن است. البته که من امید دارم. مشکلی که ما درست کرده ایم مشکلی است که ما خودمان باید آن را حل کنیم. بشر ثابت کرده که در کنار یکدیگر کار‌های بزرگی می‌تواند انجام دهد. همین فلسفه وجودی سازمان ملل است. اما بیاید شفاف باشیم. امروز نظام چندجانبه گرایی از حیث ابزار‌ها و ظرفیت‌ها و در رابطه با الزامات حکمرانی مؤثر، خودمدیریتی و مقررات عمومی برای خودمدیریتی محدود است.
در کوتاه مدت نمی‌توان کاری انجام داد. ما باید حکمرانی جهانی را تقویت کنیم. ما باید روی آینده تمرکز کنیم. ما باید قرارداد‌های اجتماعی را تمدید کنیم. ما باید اطمینان یابیم که سازمان ملل متحد برای یک عصر جدید آماده است. به همین دلیل است که من گزارش خود در مورد دستور کار مشترک را منتشر کردم. این گزارش یک تجزیه و تحلیل ۳۶۰ درجه‌ای از وضعیت کنونی دنیای ماست. این گزارش حاوی ۹۰ پیشنهاد برای چالش‌های امروزی و تقویت چندجانبه گرایی است.»